Week of Prayer Material

အသင်းတော်၏အသက်တာထဲက ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်

Ted Wilson – GC President

First Sabbath

လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း ၂၀၀၀ တုံးက ဤကမ္ဘာပေါ်မှာ သိဖူးသမျှသောဆရာများထဲမှ အကြီးမြတ်ဆုံးသောဆရာက ဘယ်အခါမှမရိုးနိုင်သည့် ဒေသနာကို စတင်ဟောကြားသည့်အခါမှာ ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီးဆက်မိသွားခဲ့သည်။ သခင်ခရစ်တော်က အသက်မုန့်ကိုဖဲ့၍ဝေလိုက်သည့်အခါ လူတို့သည် ဘာလုပ်ရ၊ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ကြောင် အမ်းပြီး ထိုင်ကြသည်။ ခရစ်တော်၏ဒေသနာက သူတို့၏မျက်စိကိုဖွင့်ပေးခဲ့သည်။ နှလုံးသားကို တို့ထိခဲ့သည်။ သူတို့၏ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်များ မသွန်သင်ဖူးသော ဒေသနာတရားများကို ကြားလိုက်သောအခါ တုန်လှုပ် သွားခဲ့ကြသည်။

“စိတ်နှလုံးနှိမ့်ချသောသူတို့သည် မင်္ဂလာရှိကြ၏။ အကြောင်းမူကား ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်သည် ထိုသူတို့၏ နိုင်ငံဖြစ်၏” (မဿဲ ၅း၃) ဟုပြောခဲ့သည်။ “စိတ်နူးညံ့သိမ်မွေ့သောသူတို့သည် မင်္ဂလာရှိကြ၏ . . . သနားစုံမက် တတ်သောသူတို့သည် မင်္ဂလာရှိကြ၏” (အငယ် ၅-၇)။ “သင်တို့ကျင့်သောအကျင့်သည် ဖာရိရှဲတို့နှင့်ကျမ်းပြု ဆရာတို့ ကျင့်သောအကျင့်ထက် မလွန်မသာလျှင်၊ သင်တို့သည် ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်သို့ မဝင်ရကြဟု ငါအ မှန်ဆို၏” (အငယ် ၂၀)။ 

ပိုမိုလေးနက်သည့်တရားကို ခရစ်တော်ဆက်လက်ဟောကြားခဲ့သည်။ လူတစ်ဦး၏အတွင်းစိတ်ဝိညာဉ်က အကျင့် စာရိတ္တကို  ဖော်ပြသည်ဟု သွန်သင်ခဲ့သည်။ “ငါပညတ်သည်ကား ကိလေသာစိတ်နှင့်သူ့မယားကိုကြည့်ရှုသော သူသည် စိတ်နှလုံးထဲ၌ ထိုမိန်းမနှင့်ပြစ်မှားပြီ” (အငယ် ၂၈)၊ ငါဆိုသည်ကား လူဆိုးကိုမခုခံနှင့် . . . မည်သူမဆို သင်၏လက်ယာပါးကို ရိုက်လျှင် လက်ဝဲပါးကိုခံဦီးလော့ (အငယ် ၃၉)။ “ရန်သူကိုချစ်လော့” (အငယ် ၄၄)။ ထို ကြောင့် ကောင်းကင်ဘုံ၌ ရှိတော်မူသော သင်တို့အဘသည် စုံလင်တော်မူသည်နည်းတူ သင်တို့သည်လည်း စုံလင်ခြင်းရှိကြလော့” (အငယ် ၄၈)။ ဆက်လက်ပြီး၊ ငြိမ်သက်ခြင်း၏လျှို့ဝှက်ချက်ကို‌ဖော်ပြလျက် ဘုရားသခင် ၏ပညတ်တော်ထာဝရတည်ရှိမှုကို ဟောကြားခဲ့သည်။

လူထုပရိသတ်များ အံ့ဩတွေဝေကြသည်။ “မင်းလုလင်တို့က၊ ထိုသူဟောပြောသကဲ့သို့ အဘယ်သူမျှ မဟောစဖူး ပါ” (ယောဟန် ၇း၄၆) ဟု လျှောက်ကြသည်။ လူတို့၏နှလုံးသားများသည် သခင်ခရစ်တော်၏တရားတော်ကို တုံ့ ပြန်စဉ်မှာ လူအနည်းငယ်ကသာ သူတို့၏အသက်တာလမ်းညွှန်အဖြစ်လက်ခံရန် အဆင်သင့်ရှိကြသည် (Thoughts from the Mount of Blessing, p. 147)။

ကျောက်ပေါ်မှာတည်ဆောက်ခြင်း

သူတို့၏ခုခံမှုကို သိရှိသည့်အခါ၌ ခရစ်တော်က သူ၏အံ့ဖွယ်ရာတရားဒေသနာကို ဘုန်းတန်ခိုးကြီးသောပုံပမာ နှင့်နိဂုံးချုပ်ခဲ့သည်။ သူဟောပြောခဲ့သောဒေသနာအတိုင်း လက်တွေ့အသက်ရှင်ရန်လိုအပ်ကြောင်းကို ကွင်းကွင်း ကွက်ကွက် ဖော်ပြခဲ့သည်။

“အကြင်သူသည် ငါဟောပြောသော ဤစကားကို ကြား၍နားထောင်၏။ ထိုသူသည် ကျောက်ပေါ်မှာ အိမ် ဆောက်သောပညာရှိနှင့်တူကြောင်းကို ငါပုံပြမည်။ မိုးရွာ၍ ရေစီးသည်နှင့် လေလာ၍ ထိုအိမ်ကို တိုက်သည်ရှိ သော်၊ ကျောက်ပေါ်မှာ တည်သောကြောင့် မပြိုမလဲနေ၏။- အကြင်သူသည် ငါဟောပြောသော ဤစကားကို ကြား၍ နားမထောင်ဘဲနေ၏။ ထိုသူသည် သဲပေါ်မှာ အိမ်ဆောက်သော လူမိုက်နှင့်တူကြောင်းကို ငါပုံပြမည်။ မိုးရွာ၍ ရေစီးသည်နှင့် လေလာ၍ ထိုအိမ်ကို တိုက်သောအခါ၊ ကြီးစွာသော ပြိုလဲခြင်းသို့ ရောက်လေသည်ဟု ဟောတော်မူ၏” (မဿဲ ၇း၂၄-၂၇)။ 

ခရစ်တော်၏တောင်ပေါ်တရားဒေသနာမတိုင်မီ ရာစုနှစ်များစွာက ဘုရားသခင်၏နှုတ်တော်ထွက်စကားတည် မြဲမှုကို ပ‌ရောဖက်ဟေရှာယက ထောက်ပြခဲ့သည် – “ထာဝရဘုရား၏ နှုတ်ကပတ်တရားမူကား၊ ကာလစဉ်အ မြဲတည်၏ဟု ဆိုသတည်း” (ဟေရှာယ ၄၀း၈)။  ဤဟေရှာယကျမ်းပိုဒ်ကို ကိုးကား၍ တမန်တော်ပေတရုက “ထာဝရဘုရား၏နှုတ်ကပတ်တရားမူကား၊ ကာလအစဉ်အမြဲတည်၏။ ထိုနှုတ်ကပတ်တော်သည်၊ သင်တို့အား ဟောပြောသော ဧဝံဂေလိတရားဖြစ်သတည်း” (၁ ပေတရု ၁း၂၅) ဟု အတည်ပြုခဲ့သည်။

“ကျွန်ုပ်တို့ကမ္ဘာမှသိနိုင်သည့်တစ်ခုတည်းသောတည်မြဲသည့်အရာသည် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်ဖြစ် သည်ဟု Ellen White ရေးသားခဲ့သည်။” ပညတ်တော်၏ကြီးမားသောအခြေခံမူများ၊ ဘုရားသခင်၏သဘာဝကို ခရစ်တော်၏ တောင်ပေါ်ဒေသနာတရားထဲ၌ သရုပ်ဖော်ထားသည်။ ၎င်းဒေသနာတရားအပေါ်မှာ တည်ဆောက် သောသူသည် ခေတ်အဆက်ဆက်၏ကျောက်ဆောင်ဖြစ်သော ခရစ်တော်အပေါ်၌တည်ဆောက်ထားသည်။ နှုတ်ကပတ်‌တော်ကိုလက်ခံခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၊ ခရစ်တော်ကိုရ၏။ ထိုမျှမက သူ၏နှုတ်ကပတ်တော်ကို လက်ခံ ရရှိသူသာလျှင် ခရစ်တော်၌တည်၏” (Thoughts from the Mount of Blessing,  pp. 148, 149)

ကျမ်းစာသည်အခြေခံအုတ်မြစ်ဖြစ်သည်

ဤအခြေခံအုတ်မြစ်ပေါ်တွင်ခရစ်တော်သည် သူ၏အသင်းတော်ကိုတည်ဆောက်ခဲ့သည်။ အစကတည်းက သမ္မာကျမ်းစာကို ခိုင်မာသောကျောက်ဆောင်ကဲ့သို့ခရစ်တော်‌ဖော်ပြခဲ့သည်။ ထို့ကျောက်ပေါ်မှာတည်ဆောက် ရန်ပြောခဲ့သည်။ “မြက်ပင်သည် ညှိုးနွမ်းသွေ့ခြောက်တတ်၏။ အပွင့်လည်းကြွေတတ်၏။ ထာဝရဘုရား၏ နှုတ်ကပတ်တရားမူကား၊ ကာလစဉ်အမြဲတည်၏ဟု ဆိုသတည်း” (ဟေရှာယ ၄၀း၈)။

ဤကျမ်းစကားမှန်ကန်ကြောင်း သမိုင်းကသက်သေပြခဲ့သည်။ အတားအဆီးအခက်အခဲကြားမှ တမန်တော်များ သည် ထိုကျောက်ပေါ်မှာတည်ဆောက်၍ ကမ္ဘာကိုမှောက်လှန်ခဲ့ကြသည်။ ကနဦးအသင်းတော်သည် စစ်ကြော ခြင်းနှင့်ဧရာမညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းကြားမှ နှုတ်ကပတ်တော်ကိုဆက်လက်ဖက်တွယ်၍ မားမားမတ်မတ်ရပ်တည် ခဲ့ကြသည်။ ဘာသာရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးသမားများသည် သမ္မာကျမ်းစာအပေါ်တွင် ရပ်တည်ခဲ့ကြပြီး “ငရဲတံ ခါးများ” သည် ၎င်းတို့အား မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။

ခေတ်အဆက်ဆက် ဘုရားသခင်သည် သူ၏နှုတ်ကပတ်တော်အားဖြင့် သူ၏လူများကို အမှောင်ထုထဲမှ အလင်း ထဲသို့ ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သည်။

၁၉ ရာစုအစောပိုင်းမှာ သမ္မာကျမ်းစာကို ဝီရိယရှိရှိလေ့လာခဲ့သော လယ်သမားတစ်ဦးဖြစ်သည့် ဝီလျံမီလာ (William Miller) ကို ဘုရားသခင်ပို့ဆောင်ခဲ့သည်။ လေးလေးနက်နက်လေ့လာပြီးနောက် မီလာ (Miller) မကြာမီ ခရစ်တော်ကြွလာတော့မည်ဟု ဒံယေလကျမ်းတွင်ပါရှိသော အနာဂတ္တိသတင်းစကားကို စိတ်ရောကိုယ်ပါဟော ကြားခဲ့သည်။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း ခရစ်တော်မကြွလာသည့်အခါ၌ ခါးသီးသောအတွေ့အကြုံတစ်ခုဖြစ် လာခဲ့သည်။  သို့သော် ဤကြီးမားသည့် စိတ်ပျက်မှုကိုပင် ဗျာဒိတ်ကျမ်း ၁၀း၈-၁၁ တွင်ကြိုတင်ဟောထားပါ သည်။ ဤမှာ တမန်တော်ယောဟန်ကို “စာစောင်ငယ်ကို ယူ၍စားပါ” ဟုမိန့်မာခဲ့သည်။ ဤစာစောင်ငယ်သည် ဒံယေလကျမ်းကို ရည်ညွန်းထားသည်။ “ပါးစပ်၌ ပျားရည်ကဲ့သို့ချို၏။ စားပြီးမှ ဝမ်း၌ခါး၏”။ အနာဂတ်ကို မျှော် ကြည့်လျက်နေသည့်အချိန်၌ ကောင်းကင်ဘုံမှ မိန့်ကြားလိုက်သည်မှာ “သင်သည် အသီးအသီးဘာသာစကားကို ပြောသော လူအမျိုးမျိုးတို့၌လည်းကောင်း၊ ရှင်ဘုရင်တို့၌လည်းကောင်း၊ တစ်ဖန်ပရောဖက်ပြု၍ ဟောပြော ရမည်ဟု ဆိုလေ၏” (ဗျာဒိတ် ၁၀း၁၁)။ 

ယုံကြည်ခြင်း၏ခိုင်မာသောအခြေခံအုတ်မြစ်

ဘုရားသခင်သည် နှုတ်ကပတ်ကျမ်းစာအားဖြင့် စကားပြောနေသည်ကို ယုံကြည်လျက် ကနဦးမြော်လင့်ခြင်းအ သင်းဝင်များသည် သမ္မာကျမ်းစာကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ဆက်လက်လေ့လာခဲ့ကြသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီးနောက် ထိုအတွေ့အကြုံများကို သုံးသပ်လျက်၊ “ကျွန်ုပ်တို့၏ယုံကြည်ခြင်း၏အခြေခံအုတ်မြစ်ကို မည်မျှ ခိုင်မာစွာချထားသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့၏လူအတော်များများက မသိကြပါဘူး” ဟု Ellen White ရေးသားခဲ့သည်။ စိတ်ပျက်ရာနေ့ရက်ကြီးဖြစ်ပြီးနောက် မြော်လင့်ခြင်းခေါင်းဆောင်အဖွဲ့ငယ်တစ်စုက သမ္မာကျမ်းစာကို “ဝှက် ထားသောဘဏ္ဍာကဲ့သို့” ရှာဖွေခဲ့ပုံကိုရှင်းပြလျက် “သူတို့နှင့်တွေ့ပြီး ဆုတောင်းခြင်းနှင့်အတူ စိတ်အားထက် သန်စွာ လေ့လာခဲ့ကြသည်” ဟု သူမရေးခဲ့သည်။ မကြာခဏ ကျွန်ုပ်တို့သည် ညနက်သည်အထိ အတူတကွလေ့ လာခဲ့ကြသည်။ တစ်ခါတရံ တစ်ညလုံး အလင်းရရှိရန် ဆုတောင်းကာ နှုတ်ကပတ်တော်ကို လေ့လာဆည်းပူးခဲ့ ကြသည်။ သမ္မာကျမ်းစာ၏အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို သိရှိနားလည်ပြီး ဝိညာဉ်တန်ခိုးနှင့်သွန်သင်နိုင်အောင် အကြိမ် ကြိမ်အတူတကွစုရုံးလေ့လာခဲ့ကြသည်။ ‘ကျွန်ုပ်တို့လုံးမတတ်နိုင်တော့ဘူး’ ဟု ဆက်လက်၍လေ့လာမှုမပြုနိုင် သည့်အခါမှာ ဘုရားသခင်၏ဝိညာဉ်တော်သည် ကျွန်ုပ်အပေါ်သို့ကြွလာကာ၊ ကျွန်ုပ်အား ရူပါရုံဖြင့် ခက်ခဲသည့် ကျမ်းပိုဒ်များကို ရှင်းပြခဲ့သည်။ ညွှန်ကြားချက်နှင့်အတူ ထိထိရောက်ရောက်မည်သို့လုပ်ဆောင်ရမည်၊ မည်သို့ သွန်သင်ရမည့်နည်းလမ်းများကိုပြသခဲ့သည်။ ဤသို့ဖြင့် ခရစ်တော် ၏သာသနာလုပ်ငန်းနှင့်သူ၏ယဇ်ပရောဟိတ် လုပ်ငန်းနှင့်ပတ်သက်သောကျမ်းချက်များကိုနားလည်အောင် ကျွန်ုပ်တို့အား ထောက်ကူပေးသည့်အလင်းကို ပေးခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစပြီး ဘုရားသခင်၏မြို့တော်ထဲသို့ကျွန်ုပ်တို့ဝင်စားမည့်အချိန်အထိ ကျယ်ပြန့်သည့်သမ္မာ တရားကို ကျွန်မအားရှင်းပြခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်ပေးသော ညွှန်ကြားချက်များကို အခြားသူများအားပြောပြရန် ကျွန်မကိုပေးခဲ့သည်။

ထိုအပြင်းအထန်ကျမ်စာသင်အံလေ့လာမှုများအကြောင်းရှင်းပြရာတွင် Ellen White က “ကျွန်မရူပါရုံမရရှိသည့် အခါ သမ္မာကျမ်းစာပါကျမ်းပုဒ်များကို နားလည်ရန်ခက်ခဲမှုရှိသည်” ဟုမျှဝေခဲ့သည်။ ရူပါရုံအားဖြင့် ထာဝရဘုရား ပေးထားသည့် ရှင်းလင်းချက်များသည် ကျွန်မ၏ရှင်းလက်ချက်ထက် ပို၍ရှင်းလင်းသည်ဟု ရေးသားခဲ့သည်။

ဤအချိန်တစ်ခုလုံး၌ ညီအစ်ကိုများ၏ ဆွေးနွေးရှင်းလင်းချက်များကို ကျွန်မနားမလည်နိုင်ခဲ့ပါ။ ကျွန်မစိတ် သော့ ခတ်သကဲ့သို့ဖြစ်သည်။ ကျွန်မတို့လေ့လာနေသည့် ကျမ်းချက်၏အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို နားမလည်နိုင်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ ကျွန်မ၏အသက်တာ၌ အကြီးမားဆုံးဝမ်းနည်းမှုထဲမှာ တစ်ခုဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ယုံကြည်ခြင်း၏ အဓိကအချက်များ အားလုံးသည် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်နှင့်အညီ ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်နှလုံးကို ရှင်းရှင်း လင်းလင်းမပြမချင်း ကျွန်မ စိတ်မချမ်းသာနိုင်ခဲ့ပါ။  ရူပါရုံမရရှိသည့်အခါ ဤအကြောင်းအရာများကို ကျွန်မနား မလည်နိုင်ကြောင်းကို ညီအစ်ကိုများက သိနားလည်ကြသည်။ ကောင်းကင်မှ တိုက်ရိုက်ပေးသောအလင်း၊ ဗျာ ဒိတ်တော်များဟူ၍ လက်ခံကြသည်။

အဖွဲ့ငယ်သည် ကြီးထွားလာခဲ့သည်။ စိတ်အားထက်သန်စွာ ကျမ်းစာဆက်လက်လေ့လာသည်နှင့်အမျှ သမ္မာ ကျမ်းစာ၏အခြေခံယုံကြည်ချက်များဖြစ်သည့် ကောင်းကင်သန့်ရှင်းရာဌါန၊ ဗျာဒိတ်ကျမ်း ၁၄ ၏ကောင်းကင် တမန်သုံးပါသတင်းစကား၊ သတ္တမနေ့ဥပုသ်၏သန့်ရှင်းမွန်မြတ်ခြင်းနှင့်မသေနိုင်သောဂုဏ်သတ္တိမရှိဝိညာဉ် အကြောင်းများကို တွေ့ရှိခဲ့ကြသည်။

လမ်းပြမီး

သတ္တမနေ့မြော်လင့်ခြင်းလှုပ်ရှားမှုသည် မူလအစမှစ၍ သမ္မာကျမ်းစာကို သူတို့၏အခြေခံအုတ် မြစ်နှင့်လမ်းပြမီးအဖြစ်လက်ခံထားသည်။ Ellen White က “သမ္မာတရားသည် ရှေ့သို့လှမ်းနေ သည်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် တိုးများနေသောအလင်း၌ လျှောက်လှမ်းရမည်” ဟုဝန်ခံခဲ့သည်။ လူတို့သည် သမ္မာကျမ်းစာကို အနက်ဖွင့်ဆိုလျက် သူတို့အမြင်မှာမှန်သည်ဟု မှတ်နေကြလိမ့် မည်၊ သို့သော် မမှန်သောကျမ်စားအနက်ဖွင့်ဆိုသူများပေါ်လာလိမ့်မည်ဟု သတိပေးခဲ့သည်။ ဤအချိန်ကာလအတွက် ဘုရားသခင်က ကျွန်ုပ်တို့၏ယုံကြည်ခြင်းအုတ်မြစ်အတွက် သမ္မာ တရားကိုပေးထားသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ယုံကြည်ခြင်းနှင့်ဆန့်ကျင်သည့်သတင်း စကားများကို လက်ခံရရှိရန်မဟုတ်ပါ။

သူတို့သည် သူတို့၏အယူအဆများကို ထောက်ခံသည့်သက်‌သေအဖြစ် ကျမ်းချက်အများအပြား ကို စုစည်းထားကြသည်။ သမ္မာကျမ်းစာသည် ဘုရားသခင်၏နှုတ်တော်ထွက်စကားဖြစ်၍ လေး စားထိုက်သော်လည်း ကျမ်းစာကို ထိုသို့အသုံးပြု၍ ဘုရားသခင်တည်ထားသောအုတ်မြစ်မှတိုင် တစ်ခုရွေ့သွားပါက အမှားကြီးတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။

သမ္မာကျမ်းစာသည် အသက်ရှင်သောဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အသင်းတော်၏အခြေခံအုတ်မြစ်ဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ယုံကြည်ခြင်းနှင့်ကျင့်စဉ်အတွက် လမ်း ညွှန်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို ဖော်ပြသည်။ အချိန်မရွေးအသုံးပြုနိုင်မည့်သင်ခန်း စာများကို သင်ပေးသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျမ်းပုဒ်၏အရိုးရှင်းဆုံးနှင့်အထင်ရှားဆုံးအဓိပ္ပယ်ကို ရှာဖွေ၊ ဆုပ်ကိုင်ရန်’ နှင့် ကျမ်းစာအနက်ဖွင့်ရာ၌ သမိုင်း-ဝေဖန်မှုနည်းလမ်း (historical-critical method) နှင့် လူသားကိုဗဟိုပြုသော အနက်ပြန်ဆိုခြင်းနည်းလမ်းများကို အသုံးမပြု၊ ရှောင်ရှား ရန် ကျွန်ုပ်တို့၏တရားဝင်စာတမ်း “ကျမ်းစာလေ့လာခြင်းလမ်းညွှန်” က ရှင်းပြထားပါသည်။

ကျွန်ုပ်တို့မြော်လင့်ခြင်းအသင်းတော်၏အခြေခံယုံကြည်ချက်က ဤသို့ဖော်ပြသည်။ သမ္မာကျမ်း စာ၊ အဟောင်းနှင့်အသစ်များသည် ဘုရားသခင်မှုတ်သွင်းမှုဖြင့် ရေးသားသောဘုရားသခင်၏နှုတ် တော်ထွက်စကားဖြစ်သည်။ မှုတ်သွင်းခံကလောင်ရှင်များသည် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏လှုံ့ ဆော်မှုဖြင့် စကားပြောဆို၊ ရေးသားခဲ့ကြသည်။ ဤနှုတ်ကပတ်တော်အားဖြင့် ဘုရားသခင်သည် လူသားတို့အား ကယ်တင်ခြင်းအတွက် လိုအပ်သောအသိပညာကို ပေးထားသည်။

သမ္မာကျမ်းစာသည် အမြင့်မြတ်ဆုံးဖြစ်သည်။ အခွင့်အာဏာအဆုံးအစွန်ရှိသည်။ မမှားနိုင်ပါ။ ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို ဖော်ပြသည်။ သမ္မာကျမ်းစာသည် အကျင့်စာရိတ္တစံနှုန်းဖြစ်သည်။ အတွေ့အကြုံစမ်းသပ်ရာပေကြိုးဖြစ်သည်။ ဩဝါဒများကို အတိအကျဖော်ပြသည်။ သမိုင်းတွင် ဘုရားသခင်လုပ်ရပ်များ၏ယုံကြည်စိတ်ချရသော မှတ်တမ်းဖြစ်သည်။

မိတ်ဆွေတို့၊ သမ္မာကျမ်းအုတ်မြစ်အပေါ်မှာ ဘုရားသခင်၏အသင်းတော်တည်ဆောက်ထား သည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏မျှော်လင့်ချက်၊ အကျင့်စာရိတ္တနှင့်အသက်တာကို ဤသေချာခိုင်ခံ့သောအုတ် မြစ်ပေါ်မှာ တည်ဆောက်ရန် ခရစ်တော်ဖိတ်ခေါ်နေပါသည်။

“ထိုကြောင့်မည်သူမဆို ငါယခုဟောပြောချက်ကို ကြား၍လိုက်နာလျှင် ကျောက်ပေါ်တွင်အိမ် ဆောက်သောပညာရှိနှင့်ပုံနှိုင်းမည်။ မိုးရွာခြင်း၊ ရေတက်ခြင်း၊ လေထန်ခြင်းများသင့်၍ ထိုအိမ်ကို တိုက်ခိုက် သော်လည်း ကျောက်ပေါ်တွင် အမြစ်ချထားသောကြောင့် မပြိုမလဲတည်နေ၏” (မဿဲ ၇း၂၄-၂၅)။ 

_______________________________________________

Sunday

ဝမ်းမြောက်ခြင်းနှင့်မျှော်လင့်ချက်၏သတင်းစကား

BY STANLEY ARCO

ခရစ်ယာန်သည် ခရစ်ယာန်အိမ်ထောင်တွင် မွေးဖွားခဲ့သော်လည်း သမ္မာကျမ်းစာကို ကြည့်ရှု၊ သုံးသပ်၊ တွေးခေါ်ရန်အခွင့် မရခဲ့ပါ။ အသက်ကြီးလာသောအခါ အရက်သမားဖြစ်လာပါသည်။ သူသည် သတ္တမနေ့ဥပုသ် အသင်းသူ တစ်ဦးဖြစ် သော Alcylene ကိုလက်ထပ်ခဲ့ပြီး မကြာမီတွင် သူမ၏ကျမ်းစာသည် အိမ်ထောင်ရေး၌ ရန်ဖြစ်ကြရခြင်း၏ အရင်းအမြစ် ဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။ ကျမ်းစာအုပ်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ဒုက္ခကို စိတ်ပျက် လာပြီး ခရစ်ယာန်သည် ကျမ်းစာအုပ်မှစာရွက်များကို ဆေးလိပ်သောက်ဖို့အတွက်ကိုသာ အသုံးပြုတတ်သည့် သူငယ်ချင်းတစ် ဦးထံ ပေးလိုက်ပါသည်။

ခရစ်ယာန်၏ ဇနီးသည်ကလည်း သူ့ကိုထားခဲ့မယ်ဆိုပြီး  ခြိမ်းခြောက်လာပါသည်။ သူ့အိမ်ထောင်ရေးကို ကယ်တင်ဖို့ စိတ်အား ထက်သန်စွာဖြင့် ဘုရားကျောင်းတွင် ဆုတောင်းခြင်း အစည်းအဝေးတက်ရန် ဖိတ်ကြား ချက် ကို လက်ခံခဲ့ပါသည်။ တရားဟောဆရာက သူ့ကိုလက်ခံကြိုဆိုပြီး ကျမ်းစာအုပ်ကို ပေးသည်။

ခရစ်ယာန်သည် ခေါင်းမာမာနဲ့သူ့မိန်းမ ကို.. “အကယ်၍ အရက်သမားသည် ကောင်းကင်ဘုံသို့ မရောက် နိုင်ဘူးလို့ သမ္မာကျမ်းစာ၌တွေ့ခဲ့လျှင်၊ အရက်သောက်တာကို ငါရပ်လိုက်မယ်”ဟု စိန်ခေါ်သည်။ ခရစ်ယာန်၏ ဘဝနှင့် စိတ်သဘောထားကို ကျမ်းစာဖတ်ရှုခြင်းက ပြောင်းလဲစေမည်လား။

သမ္မာကျမ်းစာသည် ဘုရားသခင့်အကြံအစည်တော်ကို ထင်ရှားစေပါသည်။

သမ္မာကျမ်းစာ၌ ကျွန်ုပ်တို့သည် ခရစ်ယာန်၏ဘဝအတွက် ကျမ်းစာ၏အခွင့်အာဏာနှင့် သက်ဆိုင်မှုကို ပြသ သော သတင်းစကား၊ သမိုင်းတစ်လျှောက် ဘုရားသခင်၏ ရွေးနှုတ်ခြင်းအစီအစဉ်၏သက်သေခံချက်နှင့် ဇွဲလုံ့လ၊ ရွှင်လန်းမှုနှင့် ဘုရားသခင်၌  မျှော်လင့်ခြင်း၏ သင်ခန်းစာများဖြင့် အားပေးထားသော သတင်းစကားကို ကျွန်ုပ်တို့ တွေ့ရှိထားသည်။

သမ္မာကျမ်းစာ၏ ပထမနှင့် နောက်ဆုံးအခန်း၌ ကျွန်ုပ်တို့အား အပြစ်မရှိဘဲ စုံလင်သောဘ၀ ဖြစ်ရန် ရည် ရွယ်ထားပုံနှင့် သခင်ယေရှုပြန်ကြွလာသည့်အခါ မည်သို့ပြန်လည်ရရှိမည်ကို ပုံဖေါ်ပေးထားပါသည်။ ဆင်းရဲဒုက္ခ၊ နာကျင်မှု၊ ဝမ်းနည်းမှုနှင့် ဒုစရိုက် အပြစ်များသည် ဘုရားသခင်၏ အစီအစဉ်မဟုတ်ပေ။ ဒါက လူသားများ ရွေး ချယ်ခဲ့သည့် အကြောင်းဖြစ်ပါသည်။ အာဒံနှင့်ဧဝတို့သည် နေ့စဉ် သခင်ဘုရားနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် သခင်ဘုရား၏နှုတ်တော် ထွက် စကားကို မနာခံသည့်အခါ၊ အရှက်နှင့်ကြောက်ရွံ့မှုကို ခံစားခဲ့ရပါသည် (Gen. 3:8)။ နေ​ဧ​သော​အ​ချိန်​တွင်၊ ထို​ဥ​ယျာဉ်၌ ထာ​ဝ​ရ​အ​ရှင်​ဘု​ရား​သ​ခင် ကြွ​တော်​မူ​သော​အ​သံ​ကို လူ​လင်​မ​ယား​တို့​သည်​ကြား​လျှင်၊ အ​ထံ​တော်​မှ​လွတ်​ခြင်း​ငှာ၊ ဥ​ယျာဉ်​အ​ပင်​တို့​တွင် ပုန်း​ကွယ်​လျက်​နေ​ကြ၏။

ထို့နောက် သခင်ဘုရား၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် သနားကြင်နာမှုများကို ပြသရရန် လိုအပ်လာခဲ့သည်။ သူသည် သူတို့အားကယ်တင်ရှင်၊ မေရှိယ၏ကတိတော်ကို ပေးခဲ့သည် (see Gen. 3:15). သင်​နှင့် မိန်း​မ​ကို​လည်း​ကောင်း၊ သင်၏​အ​မျိုး​အ​နွယ်​နှင့် မိန်း​မ၏​အ​မျိုး​အ​နွယ်​ကို​လည်း​ကောင်း၊ ငါ​သည်​ရန်​ငြိုး​ဖွဲ့​စေ​မည်။ သူ​သည် သင်၏​ခေါင်း​ကို ကြိတ်​လိမ့်​မည်၊ သင်​သည် သူ၏​ဖ​နောင့်​ကို ကြိတ်​လိမ့်​မည်​ဟု မိန့်​တော်​မူ၏။ သမ္မာကျမ်းစာ၏ ရွေးနှုတ်ခြင်း အစီအစဥ်သည် “ရှေး​ကပ်​က​မ္ဘာ​မှ​စ၍ ပေါ်​ထွန်း​သော ​သ​ခင်ဖြစ်၏။” ဟု ကျမ်းစာက ဖော်ပြသည် (မိက္ခာ ၅:၂)။

ဘုရားသခင်သည် သူ၏ဖန်ဆင်းခြင်းမှ ခွဲခွာသွားခြင်းကို ဝမ်းနည်းခဲ့သည်။ မြေ​ကြီး​ပေါ်​မှာ လူ​အ​ပြစ်​ကြီး၍၊ သူ၏​စိတ်​နှ​လုံး​အ​ကြံ​အ​စည်​ရှိ​သ​မျှ​တို့​သည် အ​စဉ်​မ​ပြတ် ဆိုး​ညစ်​ခြင်း​သက်​သက်​ရှိ​ကြောင်း​ကို၊ ဘု​ရား​သ​ခင်​သိ​မြင်​တော်​မူ​လျှင်၊ 6မြေ​ကြီး​ပေါ်​မှာ လူ​ကို​ဖန်​ဆင်း​တော်​မူ​သည်​ကို နောင်​တ​ရ၍၊ နှ​လုံး​တော်​ပူ​ပန်​လျက် ရှိ​တော်​မူ၏။ (ကမ္ဘာဦး ၆း၅-၆)

လူသားတို့သည် ဖန်ဆင်းခြင်းနှင့် အပြစ်၏ သမိုင်းကိုသော်လည်းကောင်း—ဧဒင်ဥယျာဉ်၌ အာဒံနှင့်ဧဝ တို့၏ ဇာတ်လမ်းသော်လည်းကောင်း—အပြစ်တရား ၏အကျိုးဆက်များနှင့် ကမ္ဘာရေလွှမ်းမိုးခြင်းအကြောင်းကို သူတို့သိကြသော် လည်း—သူတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ကို ကယ်တင်နိုင်စွမ်းရှိကြောင်းကို ယုံကြည်နေဆဲဖြစ်သည်။

လာ​ကြ၊ မြေ​ကြီး​တစ်​ပြင်​လုံး၌ အ​ရပ်​ရပ်​ကွဲ​ပြား​မည်​ကို​စိုး​ရိမ်၍၊ မြို့​ကို​လည်း​ကောင်း၊ မိုး​ကောင်း​ကင်​သို့​မီ​ရ​သော ရဲ​တိုက်​ကို​လည်း​ကောင်း​တည်​လုပ်​သ​ဖြင့်၊ ကျော်​စော​ကိ​တ္တိ​ရှိ​စေ​ခြင်း​ငှာ ပြု​ကြ​ကုန်​အံ့​ဟု ပြော​ဆို​ကြ၏။ (ကမ္ဘာဦး ၁၁း၄)

ဘုရားသခင်သည် ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို မငြီးငွေခဲ့ပေ။ လူသားအားလုံးအတွက် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာဖြစ် စေမည်ဟု သစ္စာရှိသောသူ အာဗြဟံကို ခေါ်ထုတ်ခဲ့ပါသည်။ အီဂျစ်ပြည်၌ အာဗြဟံ၏သားမြေးများ ကျွန်ခံကြ ရသောအခါ၊ ဘုရားသခင်သည် သူတို့၏အော်ဟစ်သံကိုကြား၍ ကယ်တင်ခဲ့သည်။ သူတို့သည် တောကန္တာရ၌ လှည့်လည် သွားလာနေစဉ်၊ သခင်ဘုရား၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် မိတ်သဟာယဖွဲ့ခြင်း၏ စည်းကမ်းကို ထင်ဟပ် စေသော ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ သင်္ကေတတစ်ခုကို စတင်ထူထောင်ခဲ့ပါသည်။ ထာ၀ရဘုရားက, “ငါ​သည် သင်​တို့​တွင်​ကျိန်း​ဝပ်​ရာ​ဖို့ သန့်​ရှင်း​ရာ​ဌာ​န​ကို​လုပ်​ကြ​စေ။” (ထွက် ၂၅း၈)သို့သော် သူတို့သည် ဘုရားသခင့်မျက်မှောက်တော် ၏ အသက်ရှိ သင်္ကေတဖြစ်သော သန့်ရှင်းရာဌာနတော်အားဖြင့် ပျော်ရွှင်၀မ်းမြောက်မှု မရှိခဲ့ကြချေ။

ယခု သူတို့ သည်မည်သည့် အရာကို တောင်းဆိုသနည်း။ လူ​မျိုး​အ​ပေါင်း​တို့၏ ထုံး​စံ​ရှိ​သည်​အ​တိုင်း အ​ကျွန်ုပ်​တို့​ကို အုပ်​စိုး​ရ​သော​ရှင်​ဘု​ရင်​ကို ချီး​မြှောက်​ပါ​လော့​ဟု လျှောက်​ကြ၏။ (၁ ဓမ္မရာဇဝင် ၈း၅)ဘုရားသခင်သည် သူတို့၏စိတ်ဆန္ဒအရ အော်ဟစ်သံကိုကြား၍ အဖြေပေးတော်မူ၏။ ၁ ဓမ္မရာဇဝင် ၉း၁၆ က “ငါ​သည် သူ​တို့​အော်​ဟစ်​သံ​ကို​ကြား၍၊ သူ​တို့​ကို ကြည့်​ရှု​သည်​” မြေကြီးပေါ်ရှိ ဘုရင်သည် ဘုရား သခင့် အကြံ အစည်တော်၏ အစိတ်အပိုင်း ဟုတ်ပါသလား။ မဟုတ်ပါ။ သူ့တို့အတွက် ပို၍ ကောင်းသော အစီ အစဉ်တစ်ခုရှိ သည်- ထာဝရဘုရင်၊ မေရှိယ။ ဘုရင်၊ မေရှိယသည် သူ၏ လူများကို ချစ်မြတ်နိုးပြီး ကယ်တင်သည်။ လူတို့သည် သခင်ဘုရားထံမှ အဝေးသို့ ထပ်မံ၍ ဝေးကွာသွားခဲ့သော်လည်း၊ သူသည် အကြိမ်ကြိမ် ထပ်တလဲလဲ ဆက်လက် ရှာဖွေနေခဲ့သည်။

ဘုရားသခင့်အထံတော်၌ လူသားများအတွက် ရွေးနှုတ်ခြင်းအစီအစဉ်ရှိသည်။

သမ္မာကျမ်းစာသည် ဝမ်းမြောက်ခြင်းနှင့်မျှော်လင့်ချက်ကို ဖြစ်ပေါ်စေပါသည်။

သမ္မာကျမ်းစာသည် မည်သည့်နည်းလမ်းများဖြင့် ရွှင်လန်းစေသနည်း။ သူ၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာပြည့်ဝ သော စရိုက်လက္ခဏာနှင့် သမိုင်းတွင် သူလုပ်ဆောင်ခဲ့သည့် ဂုဏ်ရည်များအကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ကို ပြောပြသည်။ ဘုရားသခင်အကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့လေ့ လာသည့်အခါ၊ ကိုယ်တော်၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၊ ကရုဏာ၊ သစ္စာတရားနှင့် အခြားဂုဏ်ရည်များ အကြောင်းကို ကျွန်ုပ်တို့ ပိုမို နားလည်သဘောပေါက်ပါသည်။

သမ္မာကျမ်းစာသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဘ၀အတွက် ဉာဏ်ပညာနှင့်လမ်းညွှန်ချက်ကိုပေးထားသည်။ သမ္မာ ကျမ်းစာ၏ အားတက်စေမှုဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့သည် စိန်ခေါ်မှုများကို ယုံကြည်မှုအပြည့်ဖြင့် ရင်ဆိုင်နိုင်ကြပါသည်။ သမ္မာကျမ်းစာအတ္ထုပ္ပတ္တိများနှင့် သခင်ယေရှု၏ သင်ခန်းစာများတွင် နှစ်သိမ့်မှုကိုရရှိကြပါသည်။ အခက်အခဲ တွေကြားထဲမှာတောင် ဇွဲလုံ့လနဲ့ ရွှင်လန်းမှုက ကျွန်တော်တို့ဘဝရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်လာသည်။ သမ္မာ ကျမ်း စာသည် စိန်ခေါ်မှုတစ်ခုစီအတွက် ရည်ရွယ်ချက်နှင့် မစ်ရှင်ကိုပေးသည်။ လူသားမျိုးနွယ်၏ အနာဂတ်အတွက် ဘုရားသခင်၏ အစီအစဉ်ကို သမ္မာကျမ်းစာက ဖော်ပြပါသည်။

ဘုရားသခင်နှင့်ဆက်ဆံခြင်းသည် သူ့မျက်မှောက်တော်၏ သေချာမှု၌ ဝမ်းမြောက်စေပါသည်။ သူနှင့် နက်ရှိုင်းပြီး ရင်းနှီးသော ဆက်သွယ်မှုလည်းရှိသည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့တွင် သီအိုရီဆိုင်ရာ အသိပညာမျှ သာ မဟုတ်ဘဲ ဖန်ဆင်း ရှင်နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးသည့်ဆက်ဆံရေးကို ရရှိသည်။ ကျမ်းစာကိုဖတ်ရင်း ရရှိသော မျှော် လင့်ချက်သည် သာမာန်တုံ့ပြန်မှုထက် အလွန်ကြီးမားသည်။ သမ္မာကျမ်းစာကို ဖတ်ရှုခြင်းမှရရှိလာသောမျှော်လင့် ချက်သည် အကောင်းမြင်စိတ်သဘောထက် များစွာပိုပါသည်။

ဘုရားသခင်သည်  ထာဝရအသက်အတွက် သူ၏ကတိတော်ကို ဖြည့်ဆည်းရန် အကြွင်းမဲ့တန်ခိုးရှိပါ သည်။ သူကပြောတယ်၊ ကြောက်​ရွံ့​ခြင်း​မ​ရှိ​နှင့်။ ငါ​သည် အ​ဦး​ဆုံး​သော​သူ၊ နောက်​ဆုံး​သော​သူ ဖြစ်၏။- အ​သက်​ရှင်​သော​သူ​လည်း ဖြစ်၏။ ငါ​သည် အ​ရင်​သေ​သည် ဖြစ်၍၊ က​မ္ဘာ​အ​ဆက်​ဆက် အ​သက်​နှင့် ပြည့်​စုံ၏။ မ​ရ​ဏ​နှင့် မ​ရ​ဏ​နိုင်​ငံ​ကို​လည်း ငါ​အ​စိုး​ရ၏။ဗျာဒိတ် ၁း၁၇-၁၈

သမ္မာကျမ်းစာက ကောင်းကင်သစ်နှင့်မြေကြီးသစ်အတွက် ကျွန်ုပ်တို့အား ကတိတော်ပေးထားပါသည်။ ဘု​ရား​သ​ခင်​သည် သူ​တို့၏ မျက်​စိ၌ မျက်​ရည်​ရှိ​သ​မျှ​တို့​ကို သုတ်​တော်​မူ​မည်။ နောက်​တစ်​ဖန် သေ​ဘေး​မ​ရှိ​ရ။ စိတ်​မ​သာ ညည်း​တွား​ခြင်း၊ အော်​ဟစ်​ခြင်း၊ ပင်​ပန်း​ခြင်း​လည်း မ​ရှိ​ရ။ အ​ကြောင်း​မူ​ကား၊ ရှေး​ဖြစ်​ဖူး​သော​အ​ရာ​တို့​သည် ရွေ့​သွား​ကြ​ပြီ။ (ဗျာဒိတ် ၂၁း၄)   ကျွန်ုပ်တို့အား မူလရာထူး၌ ပြန်လည်ခန့်အပ်သည့် ကတိတော်ကိုလည်း သမ္မာကျမ်းစာ၌ ပေးထားသည်။ ရှင်ယောဟန် က ဤသို့ဆိုသည်။ … သင်​တို့ စိတ်​နှ​လုံး​ပူ​ပန်​ခြင်း မ​ရှိ​စေ​နှင့်။ ဘု​ရား​သ​ခင်​ကို ယုံ​ကြည်​ကြ​လော့။ ငါ့​ကို​လည်း ယုံ​ကြည်​ကြ​လော့။- … သင်​တို့​နေ​စ​ရာ​အ​ရပ်​ကို ပြင်​ဆင်​ခြင်း​ငှာ ငါ​သွား​ရ၏။- ငါ​သည်​သွား၍ သင်​တို့​နေ​စ​ရာ​အ​ရပ်​ကို ပြင်​ဆင်​ပြီး​မှ တစ်​ဖန်​လာ​ပြန်၍၊ ငါ​ရှိ​ရာ​အ​ရပ်၌ သင်​တို့​ရှိ​စေ​ခြင်း​ငှာ သင်​တို့​ကို ငါ့​ထံ​သို့ သိမ်း​ဆည်း​မည်။ ရှင်ယောဟန် ၁၄း၁-၃

သမ္မာကျမ်းစာကို ကျွန်ုပ်တို့လေ့လာသည့်အခါ လူသားမျိုးနွယ်အတွက် ရွေးနုတ်ခြင်းအစီအစဉ် ဘုရား သခင့်အထံတော် ၌  ရှိကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အမှန်တကယ်ပင် သတ္တဝါအသစ်များ ဖြစ်လာကြသည်။ လူ​မည်​သည်​ကား၊ ခ​ရစ်​တော်၌​ရှိ​လျှင် အ​သစ်​ပြု​ပြင်​သော​သ​တ္တ​ဝါ ဖြစ်၏။  ၂ကော ၅း၁၇

ရလဒ်

ခရစ်ယာန်နှင့် သူ့ကတိက၀တ်ကို မှတ်မိပါသလား။ ခရစ်ယာန်နှင့် အယ်လ်စီလင်း (Alcylene) တို့သည် သမ္မာကျမ်းစာကို အတူတကွ စတင်ဖတ်ရှုကြသည်။ သူတို့က ရက်ပေါင်း ၃၀ အတွင်းမှာ ကျမ်းစာကို ပြည့်ပြည့် စုံစုံ ဖတ်ရှုခဲ့ပြီးပြီ။ ခရစ်ယန်သည်သူရှာဖွေနေသည့် အဖြေအားလုံးကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ သူတို့၏မိသားစုဘဝ သည် လည်း ပြောင်းလဲခဲ့ပြီးနောက် ခရစ်ယာန်နှစ်ခြင်းခံယူခဲ့ ပါသည်။ သူသည် ကျမ်းစာသင်ပေးခြင်း၊ ကျမ်းစာလေ့ လာခြင်းနှင့် ဧဝံဂေလိအစည်းအဝေးများကျင်းပခြင်းတို့ကို စတင်ခဲ့သည်။

နှစ်ခြင်းခံယူပြီးနောက် ၁၃ နှစ်အတွင်းမှာ၊ သူတို့မိသားစုသည် ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင်အရင်းအမြစ်များဖြင့် ဘုရားကျောင်း ခြောက် ကျောင်း ကို တည်ဆောက်ခဲ့သည်။ Amazon တောတွင်းရှိ Autaze ဒေသတွင် နောက် ထပ် ဘုရားကျောင်း ၂၂ ကျောင်း ဆောက် လုပ်ရန် လှူဒါန်းခဲ့သည်။

သမ္မာကျမ်းစာ၌ အသွင်ပြောင်းလဲစေနိုင်သည့် တန်ခိုးတော် ရှိသလား။ ဘ၀အတွက် ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ မစ်ရှင်ကိုလည်း သမ္မာကျမ်းစာက ပေးသလား။ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်နှင့် နှုတ်ကပတ်တော်ကို စိတ်ရင်း မှန်မှန် လေ့လာခြင်းအားဖြင့်၊ ခရစ်ယာန်သည် သတ္တဝါ အသစ် ဖြစ်လာပါသည်။ အံ့သြဖွယ်ကျေးဇူးတော်နှင့် ဘုရားသခင်၏ မြင့်မြတ်သော အစီအစဉ်အတွက်  သူနှင့်သူ့မိ သားစုများ ကြောင့် စိတ်နှလုံးထိတွေ့ ပြောင်းလဲ လာသည့် လူတော်တော်များများက သက်သေပင် ဖြစ်ပါသည်။

Stanley Arco is president of the South American Division of the Seventh-day Adventist Church.

မေးခွန်းများ

1. သင့်အား မျှော်လင့်ချက်နှင့် ပျော်ရွှင်မှုကို ယူဆောင်လာပေးသည့် သင်အကြိုက်ဆုံး ကျမ်းချက်များ ကား အဘယ်နည်း။ ၂။ ဘုရားသခင်၏တည်မြဲသောချစ်ခြင်းမေတ္တာကို သင်မည်ကဲ့သို့ မြင်ဖူးသနည်း။

_______________________________________________

Monday

အခြားစာအုပ်နှင့်မတူသောဤစာအုပ်

သမ္မာကျမ်းစာ၏ထူးခြားမှု

BY DANIEL DUDA

1800 ခုနှစ်တွင် Mary Jones ဟုခေါ်သော အသက် 15 နှစ်အရွယ် ဝေလပြည်နယ်မှ Welsh မိန်းကလေး တစ်ဦး သည် 26 မိုင် (42 ကီလိုမီတာ) အကွာအဝေးရှိ Welsh ဘာသာနှင့်ရေးသားသော Bible စာအုပ်ဝယ်ရန်အတွက် Walesမြောက်ပိုင်း၏ကြမ်းတမ်းသော မြေပြင်ကိုဖြတ်၍ ခြေဗလာဖြင့် လျှောက်သွားခဲ့သည်။ မာရိသည် သူမ၏ ဘာသာစကားဖြင့် ကိုယ်ပိုင်ကျမ်းစာပိုင်ဆိုင်လိုသော ပြင်းပြသောဆန္ဒရှိပြီး သူမသည် အလုပ်ကြိုးစားပြီး ခြောက်နှစ်တာရသမျှ ပိုက်ဆံအားလုံးကို စုဆောင်းခဲ့သည်။ ထို့နောက် သမ္မာကျမ်းစာဝယ်ဖို့ ခရီးအဝေးကြီးကို ခရီးထွက်ခဲ့ရတယ်။ သူမ၏ စိတ်အားထက်သန်သောဇာတ်လမ်းသည် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ သမ္မာကျမ်းစာများကို ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေဖြန့်ချိသည့် ကျမ်းစာအသင်းများကို တည်ထောင်စေခဲ့သည်။

ယခုကျွန်ုပ်တို့က Mary Jones ခေတ်နဲ့တော့မတူတော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သမ္မာကျမ်းစာကို ထူးခြားတဲ့စာအုပ်တစ် အုပ်အဖြစ် ကျွန်တော်တို့ ယူဆနေတုန်းပါပဲ။ မှန်ပါသည်၊ ဘာသာတရားတိုင်းတွင် ၎င်းတို့၏ သန့်ရှင်းသော အရေးအသားများရှိပြီး ၎င်းတို့ကို အထူးမှတ်ယူပါသည်။ သမ္မာကျမ်းစာသည် ထူးခြားသည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ အ ဘယ်ကြောင့်ယုံကြည်သနည်း။

သမ္မာကျမ်းစာသည် ဘုရားသခင်၏ဗျာဒိတ်တော်ဖြစ်သည်။

ရာစုနှစ်များတစ်လျှောက်တွင် လူတို့သည် အသိပညာအရင်းအမြစ် သုံးခုကို ဖော်ထုတ်ခဲ့ကြသည်။ စိတ်၊ အတွေ့ အကြုံ၊ နှင့် ဘုရားသခင်၏ ဗျာဒိတ်တော်။

စိတ်

လူ့စိတ်သည်ကျွန်ုပ်တို့၏ဘဝအသက်တာကိုပိုမိုလွယ်ကူစေပြီးလူသားမျိုးနွယ်ကိုရှေ့သို့ရွေ့လျားစေသည့်အံ့သြ ဖွယ်ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုများ၏အရင်းအမြစ်ဖြစ်နိုင်သည်။

ကိုယ်ပိုင်အတွေ့အကြုံ

ကိုယ်ပိုင်အတွေ့အကြုံများသည် လူဘဝနှင့်လူ့အဖွဲ့အစည်းအပေါ် ၎င်းတို့၏ အမြင်များကို လွမ်းမိုးနိုင်ပြီး ၎င်းတို့ ၏ ဘဝနှင့် လူသားမျိုးနွယ်၏ အရည်အသွေးကို မြှင့်တင်နိုင်သည်။

ဘုရားသခင်၏ဗျာဒိတ်တော်

စိတ်နှင့် အတွေ့အကြုံများသည် ကျွန်ုပ်တို့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ကမ္ဘာကြီးကို နားလည်ရန် အသုံးဝင်သောကိရိယာ များဖြစ်သော်လည်း၊ အပြစ်၏အကျိုးသက်ရောက်မှုများကိုနားလည်ရန် အရင်းအမြစ်များအဖြစ် မလုံလောက် ပါ။ ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တိုင် ဖန်တီးထားခြင်းမဟုတ်သောကြောင့် အကြောင်းအရာများ၏ အဆုံးစွန်သော အဓိပ္ပါယ် ကို မဖန်တီးနိုင်ပါ။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်၏ ဗျာဒိတ်တော်ကို လိုအပ်သည် (တရား. ၂၉:၂၉)။

‘မ​ထင်​ရှား​သော​အ​ရာ​တို့​သည်၊ ငါ​တို့​ဘု​ရား​သ​ခင် ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား၏ အ​ငန်း​အ​တာ​ဖြစ်​ကြ၏။ ဖော်​ပြ​တော်​မူ​သော​အ​ရာ​တို့​သည် ကာ​လ​အ​စဉ်​မ​ပြတ် ငါ​တို့​နှင့် ငါ​တို့​သား​သ​မီး​များ​တို့၏​အ​ငန်း​အ​တာ​ဖြစ်၍၊ ဤ​ပ​ညတ်​တ​ရား​စ​ကား​အ​လုံး​စုံ​တို့​ကို စောင့်​ရှောက်​ရ​မည်​အ​ကြောင်း​တည်း။’တရားဟောရာ 29:29

သမ္မာကျမ်းစာ၌ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၊ဘုရားရှင်နှင့်ဆက်ဆံရေး၊ဘုရားရှင်၏နှုတ်ထွက်စကားတွေရှိပါတယ်။

ထို့ကြောင့် ရှေးဣသရေလလူမျိုးသည် ဘုရားသခင့်စာအုပ်ကို မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားခြင်းဖြစ်ပါတယ်။

တမန်တော်ပေါလုက ဤအကြောင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ဂန္ထဝင်စာတစ်စောင်ရေးသားခဲ့သည်– “ကျမ်းစာရှိသမျှ သည် ဘုရားသခင်မှုတ်သွင်းထားပြီး ဖြောင့်မတ်ခြင်းတရား၌ သွန်သင်ခြင်း၊ ဆုံးမခြင်း၊ ပြုပြင်ခြင်း၊ လေ့ကျင့် ခြင်းအတွက် အသုံးဝင်သောကြောင့်၊ ဘုရားသခင်၏ကျေးကျွန်သည် ကောင်းမွန်သောအမှုတိုင်းအတွက် လုံး လုံးလျားလျားအဆင်သင့်ရှိနေစေခြင်းငှာ သွန်သင်ဆုံးမခြင်း၊ ၃:၁၆၊ ၁၇၊ NIV)။ တစ်နည်းဆိုရသော် သမ္မာကျမ်း စာသည်ဘုရားသခင်၏ အခွင့်အာဏာကို သယ်ဆောင်သည် အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော ဘုရားသခင်က ထူးခြား စွာ မှုတ်သွင်းခြင်းကြောင့် ဖြစ် သည် ။

သမ္မာကျမ်းစာသည် သမိုင်းစာအုပ်တစ်အုပ်မျှသာမကဘဲ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏လုပ်ငန်းကို ရေးထိုးပြီး ကျွန်ုပ်တို့အားဝိညာဉ်ရေးရင့်ကျက်လာစေရန်ကူညီပေးနိုင်သည့်အစွမ်းထက်သောအမှန်တရားများပါရှိသည်။ ၂တိမောသေ ၃း၁၆-၁၇ တွင် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် သမ္မာကျမ်းစာကို သီးခြားလမ်းညွှန်ချက်လေးခု ဖြင့် မည်သို့အသုံးပြုကြောင်းပြသသည်-

“ထို​ကျမ်း​စာ​ရှိ​သ​မျှ​သည် ဘု​ရား​သ​ခင် မှုတ်​သွင်း​တော်​မူ​သော အား​ဖြင့်​ဖြစ်၍၊- 17ဘု​ရား​သ​ခင်၏ လူ​သည်​စုံ​လင်​သော​သူ၊ ကောင်း​သော အ​မှု​အ​မျိုး​မျိုး​တို့​ကို ပြု​စု​ခြင်း​အ​လို​ငှာ ပြင်​ဆင်​သော​သူ ဖြစ်​မည်​အ​ကြောင်း၊ ဩ​ဝါ​ဒ​ပေး​ခြင်း၊ အ​ပြစ်​ကို​ဖော်​ပြ​ခြင်း၊ ဖြောင့်​မတ်​စွာပြု​ပြင်​ခြင်း၊ တ​ရား​ကို သွန်​သင်​ခြင်း ကျေး​ဇူး​များ​ကို ပြု​တတ် ၏။”

သမ္မာကျမ်းစာသည် ကျွန်ုပ်တို့အား ကျွန်ုပ်တို့၏ယုံကြည်ခြင်း၏အခြေခံအချက်များ (သွန်သင်ခြင်း/အယူဝါဒ) ကိုပေးသည်။ သို့သော် ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်၏ အခြေခံမူများကို ချိုးဖောက်ခြင်း သို့မဟုတ် လွဲချော် သွားသောအခါ၊ ပြုပြင်ခြင်း (ဆုံးမခြင်း/ဆုံးမခြင်း) ကို ယူဆောင်လာပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့မကြား ချင်သောအရာများကိုပင် ကျွန်ုပ်တို့ကြားနိုင်သည့်နည်းဖြင့် သမ္မာကျမ်းစာကိုဖတ်ရှုရန် အရေးကြီးပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ အမြဲယုံကြည်ခဲ့သည့်အရာကို အတည်ပြုချက်အဖြစ် သမ္မာကျမ်းစာကို ဖတ်ရှုရန် လွယ်ကူသည်။ သို့သော် သမ္မာကျမ်းစာကို မှန်ကန်စွာဖတ်ရှုသောအခါ၊ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ် ဝိညာဉ်ကို(ဆုံးမခြင်းနှင့်တည့်မတ်ခြင်း) ပေးပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏တွေးခေါ်ပုံနှင့်အမူအကျင့်တို့ကို ပြောင်း လဲစေသော အမှန်တရားများကို စီမံပေးနိုင်သည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ အသက်ရှင်ခြင်းအတွက် ဘုရားသခင်၏ မူများကို မည်သို့ထိန်းသိမ်းရမည်ကို—သမ္မာကျမ်းစာကသွန်သင်ပေး (လေ့ကျင့်ရေး) ပါသည်။

သမ္မာကျမ်းစာတွင် ဘုရား-လူသား လက္ခဏာရှိသည်။

ဖော်ပြထားပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း၊ သမ္မာကျမ်းစာ၏သတင်းစကားသည် ဘုရားသခင်ထံမှလာသော်လည်း ယင်းကိုလူသားများရေးသားသည့်နေရာနှင့်အချိန်ကိုထင်ဟပ်သောစကားလုံးများ၊အတွေးများဖြင့်ဖော်ပြသည်။မတူညီသောအရေးအသားများသည်စာရေးသူ၏ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးကို ထင်ရှားစွာ ထင်ဟပ်စေပါသည်။ ဤရှုထောင့် နှစ်ခုစလုံးသည် မြင့်မြတ်သော နှင့် လူသားတို့ သည် ညီတူညီမျှအရေးကြီးပြီးဟန်ချက်ညီအောင် ထိန်းသိမ်းထားရမည်။ခွဲခြားတတ်ဖို့လိုပေမယ့်ခွဲခြားလို့မရပါဘူး။

သမ္မာကျမ်းစာသည် ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်ဖြစ်သောကြောင့်၊ ၎င်းသည် ထာဝရအဓိပ္ပာယ်ရှိပြီး၊ ၎င်းကို လူသားအားလုံးကို ရည်ညွှန်းသည်။ အသက်အရွယ်၊ နေရာတိုင်း၊ ယဉ်ကျေးမှုတိုင်းတွင် လူတိုင်းနှင့် သက်ဆိုင် သည်။ ဒါကြောင့် ကျမ်းစာပြောတာကို နားထောင်ပြီး အကြံပေးတာတွေကို နာခံဖို့လိုတယ်။

လူသား၏ရှုထောင့်ကို အချိန်နှင့်နေရာတစ်ခုတွင်၊ အချို့သောလူများ၏ဘာသာစကား (ဟေဗြဲနှင့် အာရမိတ် ဘာသာ၊ ဂရိဘာသာဖြင့် ဓမ္မသစ်ကျမ်း) ဖြင့် ရေးသားထားသောကြောင့် လူ့အသွင်အပြင်ကို ပေးဆောင်သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် သမ္မာကျမ်းစာသည် စာရေးဆရာများ၏ အတွေးအမြင်ကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ထင် ဟပ်စေပါသည်။ စာပေအမျိုးအစား၊ ပုံစံနှင့် ဝေါဟာရများသည် သမ္မာကျမ်းစာ၏ အစိတ်အပိုင်းအသီးသီးတွင် ကွဲပြားသည်။ အချို့သော စာရေးဆရာများသည် ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင် မရေးသော အရင်းအမြစ်များကိုပင် အသုံး ပြုကြသည်။ ထို့ကြောင့် သမ္မာကျမ်းစာ၏စာအုပ်တိုင်းတွင် တိကျသောရေးဟန်ပုံစံတစ်ခုရှိသည်။

မှုတ်သွင်းမှုတွင် အဆင့်များ မရှိသောကြောင့် (ဥပမာအရ အချို့သော အစိတ်အပိုင်းများကို ပိုမိုမှုတ်သွင်းခံရ သည်၊ အချို့မှာ နည်းသည်ဟု ထင်မြင်ယူဆခြင်း)၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် နှုတ်ဖြင့် (စာသားသတ်ပုံသတ်ပုံ)ထက်မှုတ် သွင်းမှုအကြောင်းပြောဆိုကြသည်။ဘုရားနှင့်လူ့အသွင်အပြင် သည်ခွဲခြား၍ မရ ကြောင်းကျွန်ုပ်တို့သိရှိလာ သည်နှင့်အမျှ ဤရှုထောင့်နှစ်ရပ်ကို ကျွန်ုပ်တို့၏လေ့လာမှုနှင့် အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက်တွင် ထည့်သွင်းစဉ်းစား မည်ဖြစ်သည်။ ကျမ်းစာလေ့လာသောအခါ နောက်ခံသမိုင်းနှင့်သဒ္ဒါနည်းအရ လေ့လာရန်လိုအပ်သည်။ သို့သော် သမ္မာကျမ်းစာသည်သမိုင်းအကြောင်းအရများထက်သာလွန်ပါသည်။သမ္မာကျမ်းစာသည်အချိန်အကန့်မရှိသော ဘုရားရှင်၏လူသားများအတွက်ကမ္ဘာကုန်ဆုံးချိန်ထိဗျဒိတ်ဖေါ်ပြချက်ဖြစ်သည်။ယင်းသည် သမ္မာကျမ်းစာ၏ မြင့်မြတ်သော အသွင်အပြင်ဖြစ်သည်။

“သမ္မာကျမ်းစာသည် ဘုရားသခင်ပေးသောအမှန်တရားများကို လူသားဘာသာစကားဖြင့်ဖော်ပြပြီး ဘုရား သခင်နှင့်လူသား၏ပေါင်းစည်းမှုကို ဖော်ပြသည်။ ထိုသို့သောစည်းလုံးညီညွတ်မှုသည် ဘုရားသခင်၏သားတော် နှင့် လူသားဖြစ်တော်မူသော ခရစ်တော်၏သဘောသဘာဝတွင် တည်ရှိနေပါသည်။ ထို့ကြောင့် ‘နှုတ်ကပတ် တော်သည် လူ့ဇာတိခံယူ၍ ငါတို့တွင်တည်သည်’ ဟူသော ခရစ်တော်နှင့်စပ်လျဉ်းသည့် သမ္မာကျမ်းစာအတိုင်း မှန်ပါသည်။”

ကျွန်ုပ်တို့၏ဇာတ်လမ်းသည် ဘုရားရှင်ပုံပြင်၏တစိတ်တပိုင်းဖြစ်သည်။

ဓမ္မဟောင်း၏ ခုနစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းနှင့် ဓမ္မသစ်ကျမ်း၏ ၆၀ ရာခိုင်နှုန်းသည် ဇာတ်ကြောင်းပုံစံ (narrative form) ဖြင့် ဖေါ်ပြပါသည်။ ဘုရားသခင်သည် လူတို့ကို လှုံ့ဆော်ပေးနိုင်စွမ်းရှိပြီး အခြားအရာများထက်သာလွန် ကောင်း မွန်သောအဓိပ္ပာယ်ကိုသယ်ဆောင်ပေးနိုင်သည့်ဇာတ်လမ်းသဘောကိုရွေးချယ်ခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ကျမ်းစာရေးသူ ၄၀ အတွက် တစ်စုတစ်စည်းတည်းအာရုံစိုက်မှုကိုပေးသည်။ အဆုံးစွန်သောပြဿနာနှင့် အဆုံးစွန်သောအဖြေသည် စာရေးဆရာအားလုံးအတွက် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။

‘ထို​အ​ခါ မော​ရှေ၏​ကျမ်း​စာ​မှ​စ၍ ပ​ရော​ဖက်​တို့၏ ကျမ်း​စာ​များ၌ ကိုယ်​တော်​ကို​ရည်​မှတ်၍ ရေး​ထား​သ​မျှ​သော ကျမ်း​စာ​ချက်​အ​နက်​ “အားလုံး”ကို ရှင်း​လင်း​စွာ ဖော်​ပြ​တော်​မူ၏။- ‘ရှင်လုကာ 24:27

“အားလုံး” ဟူသော စကားလုံးသည် ဤနေရာတွင် အရေးကြီးပါသည်။ ယေရှုသည် မေရှိယပရောဖက်ပြုချက် အနည်းငယ်အကြောင်း မပြောခဲ့ပါ။ သခင်ယေရှုပြောသောစကားမှာ “ယခုသင်သည် ဇာတ်လမ်းတစ်ခုလုံးကို ရပြီ။ အရင်က ဘယ်သူမှ မလုပ်ဖူးတဲ့ ပုံစံနဲ့ မင်း နားလည်သွားပြီ။ အခု ဘာကို ဆိုလိုသလဲ၊ ဘုရားသခင်လုပ်ခဲ့ တာတွေကို မင်းမြင်တယ်။” ထို့နောက်တွင်၊ သခင်ဘုရား၏နေ့နှင့် အသစ်သောဖန်ဆင်းခြင်း နှင့် အပြစ်ကင်းစင် ရေးနေ့တိုင်အောင်  အဆင့်ဆင့် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း သမ္မာကျမ်းစာပုံပြင်သည် ပြည့်စုံခြင်းနှင့်အတူ ဆက် လက်တည်ရှိနေပါသည်။

ပျက်စီးနေသောဇာတ်လမ်းကိုရွေးရန်တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းမှာ၎င်းကို ပို၍ခန်းနားသောဇာတ်လမ်းတွင် ထည့်သွင်းရန်ဖြစ်သည်။ သမ္မာကျမ်းစာကို သင်ဖတ်ရှုသောအခါ၊ သွေးဆောင်မှု၊ ကျဆုံးမှု၊ အီဂျစ်ပြည်မှ ထွက် လာခြင်း၊ ယော်ဒန်မြစ်ကိုဖြတ်ခြင်း၊ တော၌လှည့်လည်ခြင်း၊ ပြည်နှင်ဒဏ်ပေးခြင်းတို့ကို တွေ့မြင်နိုင်သည်။ ယေရှုသည် သင်၏မျက်စိကိုဖွင့်၍ သင့်ကို သန့်ရှင်းစေတော်မူ၏။ သမ္မာကျမ်းစာသည် သင့်အတွေ့အကြုံအရ အသက်ရှင်သောနှုတ်ကပတ်တော်ဖြစ်လာသည် (ဟေဗြဲ ၄း၁၂)။ ‘ဘု​ရား​သ​ခင်၏ နှုတ်​က​ပတ်​တ​ရား​တော်​သည် အ​သက်​ရှင်​ခြင်း၊ တန်​ခိုး​နှင့် ပြု​ပြင်​ခြင်း၊ သန်​လျက်​တ​ကာ​တို့​ထက် ထက်​ခြင်း​နှင့် ပြည့်​စုံ​သည်​ဖြစ်၍၊ အ​သက်​နှင့် စိတ်​ဝိ​ညာဉ်​ကို​လည်း​ကောင်း၊ အ​ရိုး​ဆစ်​နှင့် ခြင်​ဆီ​ကို​လည်း​ကောင်း ပိုင်း​ခြား၍ ထုတ်​ချင်း​ခွင်း​တတ်၏။ စိတ်​နှ​လုံး​အ​ကြံ​အ​စည်​များ​ကို​လည်း သိ​မြင်​တတ်၏။- ‘ဟေဗြဲ 4:12

ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်သည် အသက်ကိုဖန်ဆင်းခြင်း၊ အပြစ်တရား၏ရပ်တည်ချက်၊ မျှော်လင့်ချက်၏ အောင်မြင်မှု၊ သင်အားနည်းသောအခါ၌ တန်ခိုးကိုဆောင်ကျဉ်းပေးသည်၊ အမှောင်ထဲတွင် လမ်းညွှန်မှုပေး သည်။ သင့်ခြေဖဝါးမီးခွက်၊ သင်၏လမ်းခရီးအတွက် အလင်းဖြစ်လာသည် (ဆာ ၁၁၉း၁၀၅)။ ၎င်းသည် သင့်ကိုယ်ရေးကိုယ်တာဇာတ်လမ်းကို အဓိပ္ပါယ်အသစ်ဖြစ်စေသော ဇာတ်လမ်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သင် သည် စာအုပ်ဖတ်ရှုသောအမျိုသမီး (သို့)အမျိုသားဖြစ်နိုင်သည်ဟူ၍ကျမ်းဂန်တွင်ဖော်ပြထားသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ သည်စာအုပ်ဖတ်ရှုသောလူဖြစ်ရန် လိုအပ်ပါသည်။

ရောင်ပြန်ဟပ်မှုအတွက် မေးခွန်းများ

၁။သမ္မာကျမ်းစာသည် အခြားသန့်ရှင်းသောစာအုပ်များနှင့် မည်သို့ကွာခြားသနည်း။

၂။သင့်ဝိညာဉ်ရေးအတွေ့အကြုံတွင်တိကျသောသမ္မာကျမ်းစာဇာတ်ကောင်ကို သင်တွေ့မြင်သိရှိနိုင်ပြီလော။

_______________________________________________

‘ဘုရားသခင်၏ စွဲမြဲတည်ကြည်သော ရှာဖွေခြင်း’

အင်္ဂါနေ့                                                                By: G.Alexander Bryant

        ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ဧ၀ံဂေလိတရားဆိုသည်မှာ အသက်တာကို‌‌‌ပြောင်း လဲစေသော ဘုရားသခင်၏တန်ခိုးတော်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ သတင်းကောင်းသည် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်၏ အနှစ်ဖြစ်သည်။ ရောမ ၁း၁၆ တွင် ရှင်ပေါလုက “ငါသည်ခရစ် တော်၏ဧ၀ံဂေလိတရားကြောင့် ရှက်ကြောက်ခြင်းမရှိ။ အကြောင်းမူကား ထိုတ၇ားသည် ရှေ့ဦးစွာ၌ ယုဒလူ၊ နောက်၌‌ဟေလ သလူ၊ယုံကြည်သမျှသောသူအပေါင်းတို့ကိုကယ်တင်စေသောဘုရားသခင်၏ တန်ခိုးတော်ြဖစ် ၏” ဟုဖွင့်ဆိုထားသည်။ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်သည်ကိုယ်တော်၏ အနှိုင်းမဲ့ မေတ္တာနှင့်ကရုဏာကိုဖွင့်ဟပြီး သူ၏သားသမီးတို့အား စွဲမြဲတည်ကြည်သောသဘောဖြင့် ဆွဲယူ ခြင်းကို ဖော်ပြနေပါသည်။

          ရှင်ပေါလု၊ စာရင်းပြုထားသော ကယ်တင်ခြင်းတန်ခိုးသက်ရောက်သည့် လူနှစ်စုကို ကြည့်ပါ။ ယုဒလူနှင့်ဟေလသလူဖြစ်သည်။ ယုဒလူသည် အိမ်ရှင် (တစ်နည်း) အသင်းတော်အ တွင်း ကြီးပြင်းလာရသောငယ်ဖြူများကိုပုံဆောင်ကာ၊ ဟေလသလူသည် အသင်းတော်နှင့်မနီး စပ်ဖူးသော အုပ်စုကိုပုံဆောင်ပါသည်။ သို့သော်၊ ထိုနှစ်စုလုံးသည် ဧ၀ံဂေလိတရားလိုအပ်၏။ ဘုရားသခင်အဖို့ ထိုနှစ်စု လုံး၏တန်ဖိုးက တူညီပါသည်။ ထိုနှစ်စုလုံးကို ဘုရားသခင်ဆွဲယူ သည်။ ဘုရားသခင်ကမရှာလျှင် ပျောက်ဆုံးမည့်သူချည်းဖြစ်သည်။

          သမ္မာကျမ်း၏အထင်ရှားဆုံး အဓိကအဆိုမှာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြင့်ရှာဖွေခြင်းနှင့်ကယ် တင်ရန်စွမ်းသော တန်ခိုးတော် အထောက်အထားပင် ဖြစ်သည်။ ကမာဦး ကျမ်းမှဗျာဒိတ်ကျမ်း ပေါင်းကူးတစ်လျှောက်တွင် ဘုရားသခင်၏ ပြည့်စုံကုံလုံသော ရှာဖွေခြင်းနှင့် ပြတ်သား တည်ကြည်သောလုံ့လဖြင့် လူသားမျိုးနွယ်အား ကယ်တင်ခြင်းကို တွေ့ရသည်။ (တစ်စိုက် မတ်မတ်လုပ်ဆောင်သည်)။ သမ္မာကျမ်းစာမှမြင်ကွင်းအမျိုးမျိုးပြောင်းလဲနိုင်သည့်ပန်းစကြာ မှန်ပြောင်းကဲ့ သို့သော စရိုက်များဖြင့် သက်သေပြု သောဧ၀ံဂေလိတရား၏ ပြောင်းလဲကယ် တင်နိုင်စွမ်းသော တန်ခိုးကို ဖော်ဆောင်ထားပါသည်။ ထိုအကြောင်းအရာမှာ၊ “အဆုံးစွန်မှအ ဆုံးစွန်သို့” (တစ်နည်းမှာ အမြင့်ဆုံးမှအနိမ့်ဆုံးသို့) ဆင်းသက်ခံယူ ကယ်တင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘုရား သခင်မှအမြဲတမ်းအစပြုသော     ကယ်တင်ခြင်းဆိုင် ရာနိယာမဖြစ်ပါသည်။

ဘုရားသခင်၏ရှာပုံတော်

          တစ်ခါတစ်ရံ လူတွေက “ဘုရားသခင်ကို ကျွန်ုပ်ရှာတွေ့သောအခါ” ဟူသော  စကားရပ် ကိုသုံးတတ်သည်။ အမှန်ပြောလိုသောအရာကို သဘောပေါက်သောအခါ၊ လူကဘုရားကို ရှာတွေ့ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ဘုရားကသာ လူကိုစွဲမြဲသောမေတ္တာဖြင့်ရှာဖွေတွေ့ရှိခြင်းဖြစ်ပါ သည်။ ဘုရားသခင်ကမပျောက်ပါ၊ လူကသာပျောက်နေ ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

          ဧဒင်ဥယျာဉ်ထဲ၌ ဘုရားသခင်ခေါ်ပါသည်။ “အာဒံ၊သင်ဘယ်မှာလဲ”။ ဘုရားသခင်မှ ပျောက်ဆုံးသူများအားရှာဖွေခြင်း ဥပမာကို သမာကျမ်းစာနေရာအနှံ့တွင် တွေ့ရပါသည်။ ကိုယ်တော်က အာဗြဟံကို မောရိယတောင်ပေါ်မှာ သွားတွေ့သည်။ ယောသပ်ကိုမြေတွင်း ထဲမှာ သွားတွေ့သည်။ မောရှေကိုမီးလျှံတောက်ပနေ သောချူံပုတ်မှာ၊ ဧလိယအား ဂူထဲမှာ၊ ဒါ၀ိတ်အား သိုးကျောင်းနေစဉ်မှာ၊ ပေါလုအား မြည်းစီးနေစဉ်မှာ ဘုရားသခင်ကတွေ့ရှိခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ နှုတ်ကပတ်တော်၏ အဓိကသတင်းစကားမှာ ဘုရားသခင် ရှာဖွေခြင်းအကြောင်း ဖြစ်ပါသည်။ တိုတိုရှင်း ရှင်း ဥပမာပြုခြင်း လည်းများစွာရှိပါသည်။

          ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့ကသူ့ထံသို့လာရန်သက်သက် ထိုင်စောင့်နေခြင်းမဟုတ် ဘဲ၊ သူကသာကျွန်ုပ်တို့ကိုစိတ်ထက်သန်စွာ ဆွဲယူခြင်းဖြစ်ပါသည်။  ရှင်လုကာခရစ်၀င် (၁၅)၌ ဘုရားသခင်မှ ကယ်တင်ရန် ရှာဖွေနေခြင်းအကြောင်းကို တစ်ခမ်းတစ်နားဖော်ပြထားပါ သည်။ မမ၀ှိုက်ကလည်း ဤကဲ့သို့ဖော်ပြပါသည်။ “ဘုရားသခင်သည် လူ၏မျက်နှာကိုထောက် သောသူမဟုတ်ပါ။ မိမိဖန်ဆင်း ထားသော၀ိညာဥ်အားလုံးကို တန်းတူစောင့်ရှောက်ပါသည်” (The Desire of Ages, p.639)ကျန်ုပ်အားရှာဖွေပြီး ကယ်တင်ခြင်းအစီအစဥ်ကို ဘုရားသခင် အစပြုခဲ့ပါ သည်။ သူစီမံပြင်ဆင်ပေးသောအခြေအနေတစ်ရပ်တွင် ကျွန်ုပ်လျှောက်သွားရ မည့်လမ်းကြောင်းထဲသို့ ကျွန်ုပ်အားမောင်းနှင်ကာ သူ့အားရွေးချယ်ရခြင်းနှင့် ဧ၀ံဂေလိတရား ၏တန်ခိုးအားဖြင့် ပြုပြင်ပြောင်းလဲခြင်းအခွင့်ထူးကို ပေးခဲ့ပါသည်။

ဖြစ်စဥ်ကိုစီမံချမှတ်ခြင်း

          ကျွန်ုပ်၏အိမ်နီးချင်းထံ ‌မြော်လင့်ခြင်းအသင်း၀င်များ အလည်အပတ်ရောက်လာခြင်းမှ အစပြုပါသည်။ ထိုသူတို့က ကျမ်းစာလေ့လာလိုသူများကိုလိုက်လံရှာဖွေကြသည်။ တစ်ဖက် ခြမ်းကအိမ်မှ Mrs. Jones က ထိုသူတို့သည် Adventist များ ဖြစ်ကြောင်းသိသောအခါ လက်မ ခံဘဲ၊ ကျွန်ုပ်တို့အိမ်သို့ညွှန်ကာ သူတို့ကို မေးကြည့်ပါလားဟု တွန်းပို့လိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ကဧည့်ခံပါသည်။ သူတို့က ဥပုသ်နေ့သတင်းစကားကို ယူဆောင်လာသည်။ စနေနေ့က ဥပုသ်နေ့ ဖြစ်ကြောင်းကို ငြင်းဆန်၍ မရနိုင်ပါ။

          ကျွန်တော့်အသက်(၁၄)နှစ်သာရှိသေးသော်လည်း အားကစား၀ါသနာပါသောကြောင့် အိမ်နီးချင်းတို့၏ အသင်းအဖွဲ့တွင် ဘတ်စကက်ဘော၊ဘေ့စ်ဘော၊ ကန်ဘော တို့တွင်ပါ၀င်က စားပါသည်။ ပွဲစဥ်တိုင်းသည် စနေနေ့တွင်သာကျရောက်မြဲရှိသောကြောင့်၊ အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံဘဲ၊ ဘုရားကျောင်းသို့  တက်ရောက်ဖို့အခြေအနေ မပေးခဲ့ပါ။ မထင်မမှတ်ချိန် မှာ အခြေအနေပြောင်းလဲသွားသည်။ ကျွန်တော့်မိဘများက ဤမိသားစု(၄)စုနေကြသော တိုက်ခန်းတွဲမှ လုံးချင်းအိမ်တစ်နေရာသို့ ကောက်ကာငင်ကာဆိုသလို ရွှေ့ပြောင်းလိုက်ပါ သည်။  ဘောလုံးပွဲစဥ်များနှင့်လည်း အဆက်ပြတ်သွားခဲ့သည်။

          ပြောင်းရွှေ့ပြီးတစ်နှစ်အကြာတွင် ယခင်အိမ်၌ ကျမ်းစာလာသင်ပေးသူ အသင်းထောက် များ ပြန်ရောက်ရှိလာကာ သူတို့၏ဘုရားကျောင်းသို့လည်ပတ် တက်ရောက်ဖို့ ထပ်မံဖိတ်ခေါ် ပါသည်။ ကျွန်တော်ကတုံ့ဆိုင်းနေဆဲဖြစ်သည်။  အဖေနှင့်ကျွန်တော် ဆေးရုံသို့လူနာမေး လည်ပတ်ခဲ့ပါသည်။ အကူအညီတစ်ခု  ပေးနိုင်မလားဟု သူကတောင်းဆိုသောအခါ၊ ဟုတ်ကဲ့ ဟု ကျွန်တော်၀န်ခံပါသည်။ သောက်ဖို့ရေပေးရမည်လား (သို့မဟုတ်) ဆရာမခေါ်ပေးရမည် လားဟု စိတ်ထင်သော်လည်း၊ သူက “ဒီအပတ် ကျွန်တော့်ကိုယ်စား ဘုရားကျောင်းတက်ပေး နိုင်မလား” ဟု တောင်းဆိုပါသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း “ဟုတ်ကဲ့တက်ပါမယ်” ဟု ၀န်ခံ လိုက်သောကြောင့်၊ ကျွန်တော့်စကားအတိုင်း လုပ်ဆောင်ခဲ့ပါသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဘုရားသ ခင်က ကျွန်တော့်ကိုရှာတွေ့သွားပြီး၊ နောက်ပိုင်းတွင် ကျွန်တော်နှစ်ခြင်းမဂလာခံယူခဲ့ပါသည်။

          ကျွန်ုပ်၏ဘ၀ဇာတ်ကြောင်းမှာ ဘုရားသခင်က ကျွန်ုပ်ကိုရှာတွေ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်ကဘုရားကို လိုက်ရှာြခင်းမဟုတ်ပါ။ ဤဖြစ်စဉ်ကို မည်သူကစီမံပါသနည်း။ မည်သူက ထိုမြော်လင့်ခြင်းလူတွေကို ကျွန်ုပ်၏အိမ်နီးချင်းထံလည်ပတ် လေ့လာရန် လှုံ့ဆော်ပါသနည်း။ မည်သူက Mrs. Jones အား ကျွန်ုပ်တို့၏မိသားစုကို ညွှန်ခိုင်းပါသနည်း။ မည်သူက ကျွန်ုပ် ၏မိဘများကို နေရာရွှေ့ပြောင်းရန်သွေးဆောင်ပါသနည်း။ ထိုအသင်းထောက်များအား ကျွန်ုပ် တို့၏အိမ်ကို ပြန်လည်ရှာ ဖွေရောက်ရှိလာရန် မည်သူကတိုက်တွန်းပါသနည်း။ ဆေးရုံတက်ရ သော အသင်းထောက်ထံသို့လည်ပတ်ရန် ကျွန်ုပ်ဖခင်၏စိတ်ကို မည်သူတို့ထိစေပါသနည်း။ ကျွန်ုပ်ကိုအကူအညီတောင်းရန် မည်သူက ထိုအသင်းထောက်အား ညွှန်ကြားပါသနည်း။ မည်သူက ကျွန်ုပ်၏စိတ်ကိုနူးညွတ်သောဆနဖြင့် “ဟုတ်ကဲ့” တုံ့ပြန်ခိုင်းပါသနည်း။ ၄င်းမှာ ဘုရားသခင်သာြဖစ်ပြီး၊ သူသာလျှင်ကျွန်ုပ်အတွက် နေရာကိုစီမံကာ၊ ဧ၀ံ‌ဂေလိတရားကို ခံယူခွင့်ရစေခြင်းဖြစ်ပါသည်။

          သို့ဖြစ်ပါ၍ လူသားတိုင်းကို ဘုရားသခင်ရှာတော်မူပါသည်။ ဧ၀ံဂေလိတရားရိပ်သို့ ကျွန်ုပ်တို့ရောက်ရှိလာရန် ကိုယ်တော်စီမံနေဆဲဖြစ်ပါသည်။ သင့်အခြေအနေက ဘုရား ကျောင်း၏အထဲမှာ(သို့မဟုတ်) အပြင်မှာကြီးပြင်းလာရခြင်းနှင့် မသက်ဆိုင်ဘဲ၊ ဘုရားသခင် က သင့်အားကယ်တင်ရန် ရှာဖွေတွ့ရှိခြင်းသာဖြစ်ပါသည်။ ဘုရားသခင်မဆွဲယူနိုင်သော ဆိုးသွမ်းပျက်စီးလွန်းသူမရှိပါ။ ဧ၀ံဂေလိတန်ခိုးဖြင့် မရွေးနှုတ်နိုင်သော ပျက်စီးယိုယွင်းသည့် အသက်မရှိပါ။ ဧ၀ံဂေလိတရား တော်၏တန်ခိုးကမဆွဲတင်နိုင်သောနစ်မွန်းခြင်းမရှိပါ။ ဧ၀ံဂေ လိ၏တန်ခိုးတော်ဖြင့် မသန့်စင်စေနိုင်သော ပေကျံစွန်းကွက်ခြင်းမရှိပါ။ ဒုစရိုက်ပွားများ ခြင်းအရာမှာ  ကျေးဇူးပြုရခြင်းပို၍အားကြီးပါသည် (ရောမ ၅း၂၀)။ သမ္မာကျမ်းစာ၌ ကျွန်ုပ် တို့အား မျှော်လင့်ခြင်းပေးနိုင်စွမ်းသော ဧ၀ံဂေလိတရား၏အလှတရားတို့ဖြင့် စီချယ် ထားသော အတွေ့အကြုံဖြစ်စဥ်များ တစ်ခမ်းတစ်နားဖော်ဆောင်ထားပါသည်။ ဘုရားသခင် သည် လူပုဂိလ်တို့၏မျက်နှာကိုမထောက်ပါ။ ဧ၀ံဂေလိသတင်း ကောင်းကတော့ “ဘုရားသခင် သည်သင့်အားရှာနေပါသည်။” သူသည်သင့်အား တွေ့ရှိသွားပြီလား။ မ‌တွေ့သေးလျှင် သူသည် သင့်အားရှာနေဆဲဖြစ်ပါသည်။ တစ်နေ့တွင်ထိုသူတို့အထဲမှ အသင်းထောက်တစ်‌ယောက်  အပြင်းဖျားသောကြောင့် ဆေးရုံတက်ရပါသည်။ အဖေနှင့်ကျွန်တော် ဆေးရုံသို့လူနာမေးလည် ပတ်ခဲ့ပါည်။ အကူအညီတစ်ခုပေးနိုင်မလားဟု သူက တောင်းဆိုသောအခါ၊ဟုတ်ကဲ့ဟု ကျွန် တော်၀န်ခံပါသည်။ သောက်ဖို့ရေပေးရမည်လား (သို့မဟုတ်) ဆရာမခေါ်ပေးရမည်လားဟု စိတ်ထင်သော်လည်း၊ သူက “ဒီအပတ် ကျွန်တော့်ကိုယ်စား ဘုရားကျောင်းတက်ပေးနိုင် မလား” ဟု တောင်းဆိုပါသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း “ဟုတ်ကဲ့တက်ပါမယ်” ဟု ၀န်ခံလိုက် သောကြောင့်၊ ကျွန်တော့်စကားအတိုင်း လုပ်ဆောင်ခဲ့ပါသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဘုရားသခင်က ကျွန်တော့်ကိုရှာတွေ့သွားပြီး၊ နောက်ပိုင်းတွင် ကျွန်တော်နှစ်ခြင်းမဂႅလာခံယူခဲ့ပါသည်။

          ကျွန်ုပ်၏ဘ၀ဇာတ်ကြောင်းမှာ ဘုရားသခင်က ကျွန်ုပ်ကိုရှာတွေ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်ကဘုရားကို လိုက်ရှာြခင်းမဟုတ်ပါ။ ဤဖြစ်စဥ်ကို မည်သူကစီမံပါသနည်း။ မည်သူက ထိုမြော်လင့်ခြင်းလူတွေကို ကျွန်ုပ်၏အိမ်နီးချင်းထံလည်ပတ်လေ့လာရန် လှုံ့ဆော်ပါသနည်း။ မည်သူက Mrs. Jones အား ကျွန်ုပ်တို့၏မိသားစုကို ညွှန်ခိုင်းပါသနည်း။ မည်သူက ကျွန်ုပ်၏ မိဘများကို နေရာရွှ့ပြောင်းရန်သွေးဆောင်ပါသနည်း။ ထိုအသင်းထောက်များအား ကျွန်ုပ်တို့ ၏အိမ်ကို ပြန်လည်ရှာဖွေရောက်ရှိလာရန် မည်သူက တိုက်တွန်းပါသနည်း။ ဆေးရုံတက် ရသော အသင်းထောက်ထံသို့လည်ပတ်ရန် ကျွန်ုပ်ဖခင်၏စိတ်ကို မည်သူတို့ထိစေပါသနည်း။  ကျွန်ုပ်ကိုအကူအညီတောင်းရန် မည်သူက ထိုအသင်းထောက်အားညွှန်ကြားပါသနည်း။ မည်သူက ကျွန်ုပ်၏စိတ်ကိုနူးညွတ်သောဆန္ဒဖြင့် “ဟုတ်ကဲ့” ဟု တုံ့ပြန်ခိုင်းပါသနည်း။ ၄င်းမှာ ဘုရားသခင်သာဖြစ်ပြီး၊ သူသာလျှင်ကျွန်ုပ်အတွက် နေရာကိုစီမံကာ၊ ဧ၀ံဂေလိတရားကို ခံယူ ခွင့်ရစေခြင်းဖြစ်ပါသည်။

          သို့ဖြစ်ပါ၍ လူသားတိုင်းကို ဘုရားသခင်ရှာတော်မူပါသည်။ ဧ၀ံ‌ဂေလိတရားရိပ်သို့ ကျွန်ုပ်တို့ရောက်ရှိလာရန်ကိုယ်တော်စီမံနေဆဲဖြစ်ပါသည်။သင့်အခြေအနေက ဘုရားကျောင်း ၏အထဲမှာ (သို့မဟုတ်) အပြင်မှာကြီးပြင်းလာရခြင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ဘဲ၊ ဘုရားသခင်က သင့် အားကယ်တင်ရန် ရှာဖွေတွေ့ရှိခြင်းသာဖြစ်ပါသည်။ ဘုရားသခင်မဆွဲယူနိုင်သော ဆိုးသွမ်းပျက်စီးလွန်းသူမရှိပါ။ ဧ၀ံဂေလိတန်ခိုးဖြင့် မရွေးနှုတ်နိုင်သောပျက်စီးယိုယွင်းသည့်အ သက်မရှိပါ။ ဧ၀ံဂေလိတရားတော်၏ တန်ခိုးက မဆွဲတင်နိုင်သောနစ်မွန်းခြင်းမရှိပါ။ ဧ၀ံဒေလိ ၏တန်ခိုးတော်ဖြင့်မသန့်စင်စေနိုင်သော ပေကျံစွန်းကွက်ခြင်းမရှိပါ။ ဒုစရိုက်ပွားများခြင်းအရာ မှာ ကျေးဇူးပြုရခြင်းပို၍ အားကြီးပါသည် (ရောမ ၅း၂၀)။ သမ္မာကျမ်းစာ၌ ကျွန်ုပ်တို့အား မျှော် လင့်ခြင်းပေးနိုင်စွမ်းသော ဧ၀ံဂေလိတရား၏အလှတရားတို့ဖြင့် စီချယ်ထားသော အတွေ့အ ကြုံဖြစ်စဥ်များ တစ်ခမ်းတစ်နားဖော်ဆောင်ထားပါသည်။ ဘုရားသခင်သည် လူပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ မျက်နာကိုမထောက်ပါ။ ဧ၀ံဂေလိသတင်းကောင်းကတော့ “ဘုရားသခင်သည်သင့်အားရှာနေ ပါသည်။” သူသည် သင့်အားတွေ့ရှိသွားပြီလား။ မတွ့သေးလျှင် သူသည် သင့်အားရှာနေဆဲ ဖြစ်ပါသည်။

-၀-

_______________________________________________

ဗျာဒိတ်တော်အဖြစ်နှုတ်ကပတ်တော်

ယောဟန် ၅:၃၉ ဆန်းစစ်ခြင်း။

Wednesday

Robert Osei-Bonsu

ကျွန်ုပ်တို့သည် “နှုတ်ကပါဌ်တော်ကို ဗျာဒိတ်တော်အဖြစ်” ရှုမြင်သည်နှင့် “ဘုရားသခင်သည် မိမိကိုယ်မိမိ မည်သို့ထုတ်ဖော်ထင်ရှားစေခဲ့သနည်း” ဟူသော မေးခွန်းကို ဖြေဆိုခြင်းဖြင့် စတင်ရန် လိုအပ်ပေမည်။ ဤ အချက်သည် ခရစ်ယာန်ယုံကြည်ခြင်းအတွက် အခြေခံအုတ်မြစ်ပင်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သူ့ကိုယ် သူထုတ်ဖော်ရာတွင် စကားလုံးများနှင့် လုပ်ဆောင်မှုများဖြင့်ဖြစ်စေ အမျိုးမျိုးသောလမ်းကြောင်းများမှတစ် ဆင့်  ထုတ်ဖော်ပြသခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လည်း အများစုမှာ ယေရှုခရစ်၏လူအဖြစ်တွင် အပြည့်အ၀ဖြစ်သည်။

ဘုရားသခင်၏ ရှင်းလင်းပြတ်သားသော ရည်ရွယ်ချက်မှာ ဤဗျာဒိတ်တော်ဖွင့်ချခြင်းအားဖြင့် လူသားများ သည် ကိုယ်တော်ကို သိကျွမ်းလာပြီး ကယ်တင်ခြင်းဆိုင်ရာ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုသို့ ဝင်ရောက်နိုင်ကာ၊ သူနှင့် ထာဝရမိတ်သဟာယဖွဲ့ခြင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေမည်ဖြစ်သည် (ယော ၁၇း၃)။ ဓမ္မဟောင်းနှင့် ဓမ္မသစ် နှစ်ခုစလုံး     သည် လူ့သမိုင်းတွင် ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်တိုင် မည်သို့ထင်ရှားပြခဲ့ပုံ မှတ်တမ်းတွင်ထားသည်ကို အထူး သဖြင့် ဣသရေလအမျိုး၏ သမိုင်းနှင့် ယေရှုခရစ်တော်၏ ပုဂ္ဂိုလ်တော်၌ အထွတ်အထိပ် ထားရှိသည်။ ဤ ဘုရားသခင်၏ ဗျာဒိတ်တော်မရှိဘဲ၊ လူသားမျိုးနွယ်သည် ဘုရားသခင်၏ စရိုက်လက္ခဏာအစစ်အမှန်ကို မသိဘဲ ပျက်သုဉ်းပျက်စီးသွားကာ အပြစ်နှင့် အပြစ်အားဖြင့် သူနှင့် ကွဲကွာသွားမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သမ္မာကျမ်းစာကို ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်ဟု မှန်ကန်စွာခေါ်ဆိုရခြင်းအကြောင်းမှာ ၄င်းသည် ဘုရားသခင်၏ မှုတ်သွင်းခံနှုတ်ကပတ်တော်ပင်ဖြစ်ပေသည်။

 ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော် ရည်ရွယ်ချက်မှာ ကျွန်ုပ်တို့အား သတင်းအချက်အလတ်များပေးရန်နှင့် ယေ ရှုအား ကျွန်ုပ်တို့ ဖော်ပြရန်ဖြစ်သည်။ ရှင်ယောဟန် ၅း၃၉ တွင် သခင်ယေရှုက သင်သည်နှုတ်ကပတ်တော် သမ္မာတရားကို ရှာဖွေယုံကြည်ရာတွင် ထာဝရအသက်ပင်လျှင်ပါ၀င်လျှက်ရှိနေပြီဟုမိန့်တော်မူခဲ့သည်။ တို့ သည် ငါ့အားသက်သေခံကြသူများ ဖြစ်ကြ၏။ ဤအရေးကြီးသောအခန်းငယ်သည် ယေရှုထံမှဖွင့်ဆိုချက် အဖြစ် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်၏ဗဟိုအခန်းကဏ္ဍကို အလေးပေးဖော်ပြထားသည်။

သမိုင်းနှင့် ဓမ္မဆိုင်ရာ နောက်ခံသမိုင်း

ယောဟန်၏ခရစ်ဝင်ကျမ်းသည် ပထမရာစုနှစ်ဖြစ်သော အေဒီ ၇၀ နှင့် ၉၀ ကြား—ယဉ်ကျေးမှု (ရောမ၊ ဂရိ၊ နှင့် ဂျူး) တို့၏ လွှမ်းမိုးမှုတွေပေါင်းစပ်ထားမှုဖြင့် အမှတ်အသားပြုသော ကာလတစ်ခုဖြစ်သည်။ ရောမအုပ် ချုပ်မှုအောက်တွင် ဂျူးဘာသာရေးခေါင်းဆောင်များနှင့် ယေရှု၏နောက်လိုက်များကြားတွင် တင်းမာမှုများ ရှိခဲ့သည်။ ရှင်ယောဟန် ၅:၃၉ တွင်သော်လည်းကောင်း ယေရှု၏ပြောဆိုချက်သည် ဂျူးဘာသာရေးခေါင်း ဆောင်များအား တိုရာနှင့်ပတ်သက်၍၊ အနာဂတ္တိကျမ်းများနှင့် ဘာသာရေးကျင့်စဉ်များအပေါ် အဆုံးစွန်သော အခွင့်အာဏာအဖြစ် ၎င်းတို့၏နားလည်မှုနှင့်ပတ်သက်၍ စိန်ခေါ်ခဲ့သည်။ ယင်းအစား၊ သခင်ယေရှုသည် ခေါင်းဆောင်များကို သူ့အား အမြင့်မြတ်ဆုံးသော ဗျာဒိတ်တော်အဖြစ် အာရုံစိုက်စေခဲ့သည်။ ရှင်ယောဟန် ခရစ်ဝင်ကျမ်းတွင် သခင်ယေရှုနှင့် သူ၏ဘာသာရေးအာဏာနှင့်ဆိုင်၍ မည်သူမည်ဝါဖြစ်သည်ကို မေးခွန်း ထုတ်သည့် ဘာသာရေးအာဏာပိုင်များကြား ဆွေးနွေးမှုတစ်ခုရှိသည်။ သခင်ယေရှုသည် သမ္မာကျမ်းစာကို သူတို့၏နားလည်ထားမှုအပေါ်  စိန်ခေါ်မူတခုကဲ့သို့  သမ္မာကျမ်းစာက သူ့အကြောင်းပြောသည်ဟု ဖော်ပြကာ ၎င်းတို့ကို လေ့လာပြီး ထာဝရအသက်လမ်းအဖြစ် သူ့အကြောင်းသက်သေခံခြင်းကို အသိအမှတ်ပြုသင့် ကြောင်းဖော်ပြသည်။ လုကာ 24:27၊ 44 နှင့် 45 သည် ယေရှုသည် သမ္မာကျမ်းစာ၏ဗဟိုဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင် ၏ရွေးနှုတ်ခြင်းအစီအစဉ်သည် ကိုယ်တော်၏အခန်းကဏ္ဍဖြစ်သည်ဟူသောအယူအဆကို အားဖြည့်ပေးပါ သည်။

ဓမ္မသစ်ကျမ်းတွင် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်သည် ခရစ်တော်ြဖစ်သည်ကို မီးမောင်းထိုးပြကာ ဘုရား သခင်ကို  အပြည့်အဝဖော်ပြပြီး မေရှိယနှင့်ပတ်သက်သော ဓမ္မဟောင်းပရောဖက်ပြုချက်များကို ပြည့်စုံစေ သည်။ ခရစ်ယာန်အမြင်မှာ ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်တစ်ခုလုံးကို ယေရှု၏ပေါ်ထွန်းခြင်းအဖြစ် နား လည်ရန်၊ သမ္မာကျမ်းစာတစ်ခုလုံးကို အာရုံပြု အသိအမှတ်ပြုရမည်ဖြစ်သည်။ ဓမ္မဟောင်းကျမ်းသည် ယေရှု ခရစ်တော်ကို ထုတ်ဖော်ပြသသည့် ဓမ္မသစ်၏ ရှေ့ပြေးနိမိတ်ဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာဦးကျမ်းမှ ဗျာဒိတ်ကျမ်းအထိ သမ္မာကျမ်းစာတစ်ခွင်လုံးတွင် ဘုရားသခင်၏ ရွေးနှုတ်ခြင်းအစီအစဉ်ကို ဖော်ပြထားသည်။

ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်သည် ကိုယ်ကျင့်တရား သို့မဟုတ် ပုံပြင်များစုစည်းမှုမဟုတ်ဘဲ ယေရှုခရစ် ကို  ကမ္ဘာ့ကယ်တင်ရှင်အဖြစ် မီးမောင်းထိုးပြသည့် ပေါင်းစပ်ဇာတ်ကြောင်းဖြစ်သည်။ ရှင်ယောဟန် ၁း၁-၁၄ သည် ယေရှုကို ထာဝရဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်အဖြစ်ဖော်ပြထားကာ ကမ္ဘာဦးမှစ၍ တည်ရှိပြီး ကျွန်ုပ်တို့အလယ်တွင် နေထိုင်ရန် လူ့ဇာတိခံယူခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဖန်ဆင်းခြင်းနှင့် ရွေးနှုတ်ခြင်းတွင် ယေရှု၏ဘုရားဖြစ်ခြင်းဆိုင်ရာ အခန်းကဏ္ဍကို အလေးပေးဖော်ပြထားသည်။ ဟေဗြဲ 4:12 တွင် နှုတ်ကပတ် တော်သည် လူတစ်ဦး၏ အတွေးအမြင်နှင့် စေ့ဆော်မှုကို ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းရှိသော အစွမ်းထက်သော အ သက်ရှင်သော စွမ်းအားတစ်ခုအဖြစ်လည်း ဖော်ပြထားပါသည်။ နှုတ်ကပတ်တော်သည် အသွင်ပြောင်းလဲခြင်း နှင့် အမှန်ပြောင်းလဲခြင်းကို လှုံ့ဆော်ပေးနိုင်သည်။ ရှင်ယောဟန် ၅:၃၉ နှင့် သမ္မာကျမ်းစာ၏ အခြားအခန်း ငယ်များက နှုတ်ကပတ်တော်သည် ဘုရားသခင်၏ရည်ရွယ်ချက်နှင့် စရိုက်လက္ခဏာတို့ကို ဖော်ပြသည့်မြင့် မြတ်သောတန်ခိုးတစ်ခုအဖြစ် ပုံဖော်ပြသည်။

ယေရှုသည် ဆရာတစ်ပါး သို့မဟုတ် ပရောဖက်ထက် သာလွန်တော်မူသည်၊ လူသား တွေအတွက် ဘုရားသခင်ရဲ့ သတင်းစကားကို ဖော်ညွှန်းတယ်။ ယောဟန် 5:39 ၏ဓမ္မ ဆိုင်ရာဂယက်ရိုက်ခတ်မူများ

ရှင်ယောဟန် 5:39 က ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်သည် ရေးထားသောစကားလုံးများထက် သာ လွန်ကြောင်းဖော်ပြထားသည်။၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ ရွေးနှုတ်ခြင်းအစီအစဥ်၏တမန်အဖြစ် ယေရှု၏ မြင့်မြတ်သောသဘာဝကို ကိုယ်စားပြုထားသည်။ ယေရှုသည် ဆရာတစ်ပါး သို့မဟုတ် ပရောဖက်ထက် သာလွန်တော်မူသည်၊ လူသားတွေအတွက် ဘုရားသခင်ရဲ့ သတင်းစကားကို လည်းဖော်ညွှန်းသည်။ ဤ အယူအဆသည် ကျွန်ုပ်တို့အား ယေရှုနှင့် ကိုယ်တော်၏သွန်သင်ချက်များကို နားလည်ရန်ကူညီပေးရာတွင် ဓမ္မဟောင်းကျမ်းများ၏အရေးပါမှုကို အလေးပေးဖော်ပြထားခြင်းဖြစ်သည်။

သမ္မာကျမ်းစာသည် ၎င်း၏ သတင်းစကား၏အဆုံးစွန်သောပြည့်စုံချက်ဖြစ်သည့်ယေရှုကိုယုံကြည်ရန် ဘာ သာရေးခေါင်းဆောင်များကိုစိန်ခေါ်ထားသည်။ ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်သည်ကျွန်ုပ်တို့ကိုအသွင် ပြောင်းလဲစေနိုင်ပြီး ဝိညာဉ်ရေးကြီးထွားမှု၊ နာခံမှုနှင့် သူနှင့်ပိုတူလာစေရန် ဦးတည်စေသည်။ (၁) ယောဟန် ၅း၃၉ သည် သူ၏အာဏာကိုစိန်ခေါ်သော ဂျူးခေါင်းဆောင်များကို ယေရှုတုံ့ပြန်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဤကျမ်း ချက်သည် သူတို့အား ယေရှုရှင်းပြခဲ့သည့် သမ္မာကျမ်းစာ၏ရည်ရွယ်ချက်ကို မီးမောင်းထိုးပြခြင်းဖြစ်သည်။ “ကျမ်းစာအားဖြင့်ထာဝရအသက်ကိုရမည်ဟုစိတ်ထင်နှင့်သင်တို့ သည် ကျမ်းစာကိုစေ့စေ့ကြည့်ရှုကြ၏။

ထိုကျမ်းစာပင် ငါ၏သက်သေဖြစ်၏” (ESV)။ (၂) သမ္မာကျမ်းစာကို လေ့လာခြင်းဖြင့် ထာဝရအသက်လမ်းကို ရှာဖွေတွေ့ရှိနိုင်မည်ဟု သူတို့ယုံကြည်ကြသည်။ ယေရှုရှင်းလင်းပြောကြားရာတွင် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သမ္မာ ကျမ်းစာက သူသည် ထာဝရအသက်လမ်းတော်ဖြစ်ခြင်းအကြောင်းသက်သေခံရန်ဖြစ်သည်။ ကျမ်းပိုဒ်၏ အဓိပ္ပါယ်ကို နားလည်ရန် ၎င်း၏အကြောင်းအရာကို နားလည်ရန် လိုအပ်ကြောင်းတောင်းဆိုထားသည်။ ဤကျမ်းပိုဒ်များ၏ရှေ့ပိုင်းတွင် လူတစ်ဦးကို သခင်ယေရှု ကုသပေးသည့်အကြောင်းကို ပြောပြသည်။ ဒီလူ ဟာ မသန်မစွမ်းဖြစ်ခဲ့တာ ၃၈ နှစ်ရှိပါပြီ။ ဥပုသ်နေ့တွင် ကုသခြင်း ပျောက်ကင်းစေခြင်းအတွက် ဂျူးခေါင်း ဆောင်များသည် ယေရှု၏အခွင့်အာဏာကို မေးခွန်းထုတ်ခဲ့ကြသည်။ သခင်ယေရှုသည် ဘုရားသခင်၏သား တော်အဖြစ် အခွင့်အာဏာရှိသည်ဟု သူတို့ကိုပြောခဲ့သည်။ အခန်းငယ် ၃၉ တွင် သူသည် သမ္မာကျမ်းစာကို ဖတ်ရှုရန် မဟုတ်ဘဲ လူတို့ကို သူ့ထံပို့ဆောင်ရန် တည်ရှိနေကြောင်း ရှင်းပြခဲ့သည်။

သမ္မာကျမ်းစာသည် သူ့အပေါ်ဗဟိုပြုပြီး သူ၏တည်ရှိမှုကို သက်သေခံပါသည်။ ၎င်းတို့သည် သူ၏ထင်ရှား သော လက္ခဏာနှင့်လုပ်ဆောင်ရန်သူလာခဲ့သည့် အထောက်အထားများဖြစ်သည်။ ဤကျမ်းပိုဒ်သည် သမ္မာ ကျမ်းစာကို ကျွန်ုပ်တို့နားလည်မှုအတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော သက်ရောက်မှုများရှိသည်။ သမ္မာကျမ်းစာ သည် သမိုင်းဝင် မှတ်တမ်းများ သို့မဟုတ် ကဗျာများ စုစည်းမှုထက် သာလွန်သည်။ သမ္မာကျမ်းစာသည် ယေရှုခရစ်အားဖြင့် သူ၏ ရွေးနှုတ်ခြင်းအစီအစဉ်ကို ဖွင့်ချခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ (ဤကျမ်းပိုဒ်သည် သမ္မာကျမ်းစာကို ကျွန်ုပ်တို့၏နားလည်မှုအတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော သက်ရောက်မှုများရှိသည်။ သမ္မာကျမ်းစာကို လေ့လာသောအခါ၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ယေရှု၏သက်သေခံချက်နှင့် လက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်ရှိ သူ၏ရွေးနုတ်ခြင်းလုပ်ငန်းကို စူးစမ်းလေ့လာရမည်ဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ထာဝရအသက်ကို သူ့အားဖြင့် သာရနိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ခရစ်တော်ကိုဗဟိုပြုသောအမြင်ဖြင့် ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်ကို လေ့ လာရမည်ဖြစ်သည်။

ကျမ်းပိုဒ်၊ ပုံပြင်၊ သို့မဟုတ် သွန်သင်ချက်တစ်ခုစီသည် ယေရှုနှင့် မည်သို့ဆက်စပ်သည်ကို နားလည်ရန်ဖတ် ရှုသင့်သည်။ ကျန်ုပ်တို့ဖတ်တဲ့အခါ ဣဇာက်ကို ယဇ်ပူဇော်လိုသော အာဗြဟံ၏ဆန္ဒ၊ ကျွန်ုပ်တို့အတွက် သား တော်အား ယဇ်ပူဇော်ရန် ဘုရားသခင်အလိုရှိတော်မူသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့တွေ့မြင်နိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဆာလံကျမ်းများကို ဖတ်ရှုနိုင်ပြီး ယေရှု၏လက်ဝါးကပ်တိုင်ကိုရင်ဆိုင်ရစဉ်တွင် သူ၏စိတ်ခံစားမှုများနှင့်ရုန်း ကန်မှုများကို မြင်တွေ့နိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်များကို လေ့လာပြီးလက် တွေ့လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်သည် ကျွန်ုပ်တို့အား အသိပေးပြီး အသွင် ပြောင်းလဲသင့်သည်။ နှုတ်ကပတ်တော်အားဖြင့် ကိုယ်တော်ကို ကျွန်ုပ်တို့တွေ့ကြုံရစဉ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် ယေရှု၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၊ ကျေးဇူးတော်နှင့် သမ္မာတရားအားဖြင့် အသွင်ပြောင်းလဲသင့်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကိုယ်တော်၏ စရိုက်လက္ခဏာနှင့် မစ်ရှင်(သာသနာ)ကို ထင်ဟပ်စေသော နည်းလမ်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏အ သက်တာကို အသက်ရှင်နေထိုင်ရန် ကြိုးပမ်းသင့်သည်။

သမ္မာကျမ်းစာသည် ယေရှုခရစ်အား သက်သေခံ ကြောင်း Ellen G. White က အတည်ပြုသည်။ “ဓမ္မဟောင်း ကျမ်းစာများသည် ခရစ်တော်ကိုဖော်ပြပြီး ကိုယ် တော်၏ကိုယ်ပိုင် အခွင့်အာဏာထူးများအကြောင်း ကျွန်ုပ် တို့အား သိရှိစေပါသည်။”(၃) ယေရှုခရစ်ကို နား လည်ရန် သမ္မာကျမ်းစာကို လေ့လာရန် အရေးကြီးကြောင်း သူမ(Ellen G. White) က အလေးပေးဖော်ပြ သည်။ The Great Controversy တွင် Ellen G. White က သမ္မာကျမ်းစာသည် ပညာရှင်များအတွက်သာ မဟုတ်ဘဲ သာမန်လူများအတွက်လည်း ရည်ရွယ်သည် ဟု ရေးသားထားသည်။ ကယ်တင်ခြင်းအတွက် လိုအပ်သောအမှန်တရားများသည် မွန်းတည့်အချိန်နှင့်အမျှ ပို၍ထင်ရှားလာသည်။ ဘုရားသခင်၏ ထင်ရှားစေမည့် အလိုတော်အစား ၎င်းတို့၏ တရားစီရင်ခြင်းကို လိုက်နာမူပြုကာမှ မည်သူမျှ အမှားလုပ်မိမည် သို့မဟုတ် လမ်းပျောက်မည်မဟုတ်ပါ။ (၄) ယေရှု၏သွန် သင်ချက်များကို ဖြန့်ကျက်ရန် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်ကို အသုံးပြုပါ။ ဒါဟာ လူတွေရဲ့ဘဝကို ပြောင်းလဲစေပြီး ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးကို မျှော်လင့်ချက်ပေးနိုင်ပါတယ်။

ယောဟန် ၅:၃၉ ၏ ခရစ်ယာန်သာသနာသိပ္ပံဆိုင်ရာ သက်ရောက်မှုများ ယောဟန် ၅:၃၉၊

ခရစ်ယာန်သာသနာသိပ္ပံဆိုင်ရာရှုထောင့်မှ၊ ယေရှု၏အရေးကြီးသောအခန်းကဏ္ဍနှင့် နှုတ်ကပတ်တော်ကို ဧဝံဂေလိတရားအားဖြင့် ပြန့်ပွားခြင်း၏အရေးကြီးမှုကို အလေးပေးဖော်ပြသည်။ ဤကျမ်းပိုဒ်သည် ယေရှု၏ အထက်တွင် အခြားအာဏာပိုင်များကို နေရာပေးသည့် ဘာသာရေးအလေ့အကျင့်များကို စိန်ခေါ်ထားသည်။ သမ္မာကျမ်းစာကို ကြည့်ရှုပြီး ယေရှုကို ဘုရားသခင်၏ စစ်မှန်သော ဗျာဒိတ်တော်အဖြစ် မြင်ရန် ကျွန်ုပ်တို့  အား အာရုံပြောင်းရန် တိုက်တွန်းထားသည်။ တမန်တော် ၄:၁၂ နှင့် ရောမ ၁၀:၁၄၊ ၁၅ တို့သည် သာသနာပြု လုပ်ငန်းအတွက် ဤအယူအဆ၏ဂယက်ရိုက်ခတ်မှုကို မီးမောင်းထိုးပြသည့် အခြားကျမ်းပိုဒ်များဖြစ်သည်။

ဤကျမ်းပိုဒ်များသည်ယေရှုကို ကယ်တင်ခြင်း၏တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းအဖြစ် ကြွေးကြော်ရန် အရေး ကြီးမှုကို အလေးပေးဖော်ပြထားသည်။ ယောဟန် ၅း၃၉ တွင်မူ လူတို့၏နောက်ခံအကြောင်းမကြည့်ဘဲ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်၊ အမှန်တရားနှင့် ကယ်တင်ခြင်းအကြောင်းကို ဖော်ပြသော ယေရှုအား ဘုရား သခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်အဖြစ် ကြွေးကြော်ရန် ခရစ်ယာန်အားလုံးကို တောင်းဆိုထားသည်။ ဤကျမ်းပိုဒ် သည် ယုံကြည်သူများအား သမ္မာကျမ်းစာကို ဖတ်ရှုပြီး ယေရှုကို မည်သို့ညွှန်ပြသည်ကို အသိအမှတ်ပြုရန် အားပေးသည်။ ခရစ်ယာန်တပည့်တော်များသည် သမ္မာကျမ်းစာကို နားလည်ရန် နှင့် သမ္မာတရားကို တပ် ဆင်ထားကြရန်အချက်သည် ၄င်းတို့အတွက်မရှိမဖြစ်လိုအပ်သောအချက် ဖြစ်ပြီး ယေရှုကိုဗဟိုပြုအသိ အမှတ်ပြုကာ အခြားသူများကိုလည်း ဝေငှရန်ဖြစ်သည်။ ဟန် ၅:၃၉၊ သာသနာသိပ္ပံပညာဆိုင်ရာရှုထောင့် မှကြည့်လျှင် ယေရှု၏သတင်းစကားနှင့်ဧဝံဂေလိတရားတွင် ကိုယ်တော်၏အခန်းကဏ္ဍ၏အရေးကြီးပုံကို အလေးပေးဖော်ပြသည်။ ၎င်းသည် သခင်ယေရှု၏ အထက်တွင် အခြားအာဏာပိုင်များကို နေရာပေးသည့် ဘာသာရေးစနစ်များနှင့် ဓလေ့ထုံးတမ်းများကို စိန်ခေါ်သည်။ ၎င်းသည် သမ္မာကျမ်းစာကို ဆန်းစစ်ကာ ဘုရားသခင်၏အဆုံးစွန်သော ဗျာဒိတ်တော်ဖြစ်သော ယေရှုကို ရင်ဆိုင်ရန် အာရုံပြောင်းရန် တောင်းဆို သည်။ ယုံကြည်သူများသည် ဤအသိပညာကို တပ်ဆင်ထားပြီး ဗျာဒိတ်တော်ကို ဝေမျှရန်နှင့် အခြားသူများ ကို သမ္မာကျမ်းစာကို ပိုနားလည်လာစေရန် ပို့ဆောင်နိုင်ရန်ဖြစ်သည်။

နိဂုံးချုပ်- သမ္မာကျမ်းစာက ရိုးရာယုံကြည်မှုစနစ်ကို စိန်ခေါ်ပြီး ယေရှုကို အာရုံစိုက်စေပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ သည် သမိုင်းဆိုင်ရာအကြောင်းအရာကို နားလည်သောအခါတွင် သူ၏သွန်သင်ချက်များကိုနားလည်ရန်ပို၍ လွယ်ကူသည်။ သက်ဆိုင်ရာအခန်းငယ်များကို ဆန်းစစ်ခြင်းက ဘုရားသခင်၏နှုတ်မြွက်စကားတော်ကို နားလည်စေပြီး ယေရှု၏မြင့်မြတ်သောသဘာဝကို အလေးပေးဖော်ပြစေသည်။ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ် တော်သည် ယေရှုခရစ်တော်ကို ဖော်ပြသည်။ ၄င်းသည် စာပေအကြောင်းအရာ ဟောင်းများ စုစည်းမှုထက် ပိုပါသည်။ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်သည် ခရစ်တော်ကို ဗဟိုပြုသော ရှုထောင့်မှတဆင့် ယေရှုနှင့် တွေ့ဆုံရန်ကျွန်ုပ်တို့ရှာဖွေသင့်ပေသည်။ ခရစ်တော်၏သွန်သင်ချက်များကိုကျွန်ုပ်တို့၏နေ့စဉ်အသက်တာ တွင် ကျင့်သုံးရန်နှင့်ကျွန်ုပ်တို့ကိုပြောင်းလဲခွင့်ပေးရန်အရေးကြီးသောလျှောက်လဲချက်ဖြစ်ရမည်။ ကျန်ုပ်တို့ သည် ဧဝံဂေလိတရားကို ပြန့်ပွားအောင်လုပ်ဆောင်ရာတွင်လည်း ၄င်းကို အသုံးပြုသင့်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်အားဖြင့် ယေရှုကို နားလည်ပြီး တွေ့ကြုံခံစားနိုင်သည်ကို သတိရပါ။ ဒါကို တခြားသူတွေကို မျှဝေဖို့ သေချာစေပါ။ ရှင်ယောဟန် 5:39 က ကျွန်ုပ်တို့အား သမ္မာကျမ်းစာက ကျွန်ုပ်တို့ အား သခင်ယေရှုထံပို့ဆောင်ပြီး ကိုယ်တော်၏လမ်းညွှန်မှုအတိုင်း ကျွန်ုပ်တို့ကိုညွှန်ပြသည်ဟု ဖော်ပြထား သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် သမ္မာကျမ်းစာကို ဖတ်ရှုလေ့လာသည့်အခါ၊ ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်ထဲတွင် ဤအရာကိုအမြဲ သိမ်းဆည်းထားသင့်ပြီး ကျမ်းပိုဒ်တစ်ခုစီသည် ကိုယ်တော်နှင့် မည်သို့သက်ဆိုင်သည်ကို ရှာဖွေရန် ကြိုးစား သင့်သည်။

By

Pr. Teint Saung

_______________________________________________

ဘုရားသခင်၏နုပ်ကပတ်တော်အားဖြင့်အဟာရဖြည့်ခြင်း

Thursday

Roger O. Caderma

ဘုရားသခင်၏အသံထက်မိမိတို့၏အသက်သာအတွက်ပူလောင်နေသောလူသားများနေထိုင်သည့်ကမ္ဘာကြိးမှာ ဘုရားသခင်၏နုပမတပတ်တော်သည် မလွဲမသွေနေ့သစဉ်လူအပ်မူများကိုဖြည့်စွက်ထိန်းသိမ်း ပေးပါသည်။  ဆာလံ ၁၉း၇-၁၄ ဖတ်သောအခါ ဘုရားသခင်နုပ်ကပတ်တော်သည် ကျွန်တော်တို့၏ဝိဉာဏ် ရေးအသက်သာ ဘယ်လိုထောက်မပေးလည်း၊ ဉာဏတ်ပညာ၊ ဝမ်းသာသောစိတ်နှင့် လမ်းပြပို့ဆောင်မူများ ကို ဘယ်လိုပေးလည်းဆိုတာတွေ့နိုင်ပါတယ်။  ဒီညမှာတော့ “အကျွန်ုပ်သွား၍ နုတ်ကပတ်တော်ဝေမြမည်” ဟိုသောဆောင်ပုဒ်ကို လေးလေးနက်နက်လေ့လာသွားမည်ဖြစ်ပါတယ်။  ဘုရားသခင်၏ သမ္မာတရားကို ဝေမြခြင်းသည် အသက်သာကိုဘယ်လိုပြောင်းလည်းနိုင်ပြီး ဝေမြသောသူနှင့်ကြားနာသောသူတို့နှစ်ဉီးကို ချမ်းသာသောအသက်သာကိုဘယ်ရရှိစေသလဲဆိုတာကို လေ့လာတွေ့ရှိသွားမှာဖြစ်ပါတယ်။

စံပြလောင်စာ

ကျွန်ုပ်တို့၏ကိုယ်ခန္ဓာသည် အသက်ရှင်ရပ်တည်ရန်အတွက် အစားနှင့်အသောက်ကို မှီခိုနေရသကဲ့သို့ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဝိညာဉ်ရေးသုခသည် ဝိညာဉ်ရေးအာဟာရအပေါ်တွင်မူတည်သည်။  သမ္မာကျမ်းစာသည် မ တည်မငြိမ်ဖြစ်ပြီး ကြိုတင်မမှန်းဆနိုင်သောကမ္ဘာတွင် ခိုလှုံရာဖြစ်သည်။  ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်များကို လေ့လာသောအခါ၊ ကိုယ်တော်၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့်ကျေးဇူးတော်၌ နှစ်မြုပ်နေမှာ ဖြစ်ပါတယ်။  သမ္မာကျမ်းစာသည် ဘုရားသခင်၏ တည်ကြည်သောစရိုက်နှင့် မပြိုကွဲနိုင်သော ကတိတော် များကို သတိပေးခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ဝိညာဉ်ကို ကျွေးမွေးပါသည်။  ကန္တာရရေတံခွန်ကဲ့သို့ အေးမြသာယာ သောရေဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ရေငတ်ခြင်းသဲ့သို့ဘဝရဲ့၏ပူလောင်မူများကို ငြိမ်းစေပါသည်။ 

            ဤဝိညာဏအစာအဟာရကို မိမိကိုယ်တိုင် သိမ်းဆည်းထားမည့်အစား မျှဝေသင့်သည်။  ကျွန်ုပ်တို့ သည် ဝိညာဉ်ရေးသွေ့ခြောက်သူများနှင့် ကြုံတွေ့ရသောအခါ၊ ၎င်းတို့အား ဘုရားသခင့် နှုတ်မြွက်စကား တော်တွင်တွေ့ရှိခဲ့သည့် ပြန်လည်ရှင်သန်သောရေကို ပေးဆောင်ရမည်ဖြစ်ပါသည်။  ဤနည်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ပတ်ဝန်းကျင်ရှိလူများကို ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်အတွက် ပြန်လည်အသက်သွင်းနိုး ကြားပါရန် လမ်းကြောင်းများဖြစ်လာကြသည်။

နေ့စဉ် ဉာဏ်ပညာ

            သမ္မာကျမ်းစာသည် အသိပညာ၏ရင်းမြစ်ဖြစ်ပြီး ရှာသောသူတို့သည် ဥာဏ်ပညာ တိုးပွားကြမည် ဖြစ်ပါသည်။  ကျွန်ုပ်တို့အများစုသည် မိမိကိုယ်ကို ရိုးရှင်းသော သို့မဟုတ် ပညာမဲ့သူများဟု မှတ်ယူကြသော် လည်း ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်သည် ပညာမဲ့သူများကို ပညာရှိအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲပစ်နိုင်သောတန်ခိုး ရှိသည်။  ၎င်းသည် ဘဝ၏စိန်ခေါ်မှုများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန်အတွက် အထောက်အကူဖြစ်စေသောအကြံ ဉာဏ်များပေးသည်။ 

            သမ္မာကျမ်းစာတွင် ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်ကို နာခံခြင်းမှတစ်ဆင့် ထူးထူးခြား ခြား အောင်မြင်မှုများ ရရှိခဲ့သော သာမန်လူများ၏ ဇာတ်လမ်းများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။  သူတို့၏ဘုရား သခင်ကို ယုံကြည်ခြင်းနှင့် သူ၏နှုတ်ကပတ်တော်အပေါ် အပ်နှံခြင်းသည် သူတို့၏ ပိုင်းခြားသိမြင်မှုနှင့်အောင် မြင်မှုအတွက် လမ်းခင်းပေးခဲ့သည်။ 

            ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့အား ဉာဏ်ပညာကို ဖြန့်ဝေရန်အတွက် ကြားခံအဖြစ် အသုံးပြုပါသည်။  ဘဝ၏စိန်ခေါ်မှုများကို လျှောက်လှမ်းရန် ရုန်းကန်နေရသူများသည် ကျွန်ုပ်တို့ထံမှ ရှင်းလင်းမှုနှင့် အကူအညီ များကို ရှာဖွေနိုင်ပါသည်။  ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းပြီး အသီးသီးသော အသက်တာဆီသို့ ဦးတည်စေသော ပညာရှိသော ဆုံးဖြတ်ချက်များချနိုင်သောများဖြစ်ဖို့ရန် ကျွန်ုပ်တို့သည် ၎င်းတို့ကို ကူညီနိုင်မှာဖြစ်ပါသည်။

နှလုံးသားနှင့် ပျော်ရွှင်မှု

            ပျော်ရွှင်မှုသည် ဒိလောကမှာ အဖိုးတန်ပြီး ရှားပါးသောလက်ဆောင်တစ်ခုဖြစ်သည်။  လူတော်တော် များများက အပျော်အပါးတွေနဲ့ ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတွေကို ဖြတ်ပြီး ရှာကြတယ်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ စစ်မှန်ပြီး တည်မြဲ သောပျော်ရွှင်မှုကို ဘုရားသခင်ထံတော်၌သာ တွေ့ရှိနိုင်သည်ဟု သူတို့သိရှိလာကြသည်။  ကိုယ်တော်၏ နှုတ်ကပါဌ်တော်သည် စစ်မှန်သောငြိမ်သက်ခြင်းနှင့် ရွှင်လန်းခြင်းသို့သွားရာလမ်းကို ဖော်ပြသည်။ 

            သခင်ဘုရား၏ ပညတ်တော်များသည် ကိုယ်တော်၏ အပြစ်ကင်းစင်ပြီး ရိုးသားသောစရိုက်ကို ထင် ဟပ်သောကြောင့် မှန်ကန်ပါသည်။  ၎င်းတို့သည် ကျွန်ုပ်တို့အား အပြစ်နှင့် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သော ဆိုးရွားသောလမ်းများမှ ဝေးကွာစေပြီး ချစ်ခြင်း၊ ကျေးဇူးတော်နှင့် ရွှင်လန်းမှုတို့ဖြင့် ပြည့်ဝသောဘဝဆီသို့ ပို့ဆောင်ပေးသည်။  ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်၏ အမိန့်တော်ကို နာခံသောအခါ အခြေအနေများကို ကျော် လွှားနိုင်သည့် လေးနက်ပြီး ခံနိုင်ရည်ရှိသော ပျော်ရွှင်မှုကို ကျွန်ုပ်တို့ တွေ့ကြုံခံစားရသည်။

            ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်၏သတင်းကောင်းကို အခြားသူများထံ ဝေမျှသောအခါ ကျွန်ုပ်တို့သည် ရွှင်လန်းမှုရရှိသူများဖြစ်လာကြသည်။  ကျွန်ုပ်တို့သည် ခရစ်တော်ကိုသိရခြင်း၏ အံ့သြဖွယ် ရွှင်လန်းမှုအပြင် ကိုယ်တော်ပေးတော်မူသော ရွေးနှုတ်ခြင်းနှင့် ပြောင်းလည်းသောအသက်သာ နှင့်ဆိုင်ရာ သတင်းကောင်းကို မျှဝေပါသည်။  ကျွန်ုပ်တို့၏သက်သေခံချက်များသည် ဘဝအခက်အခဲများနှင့်ရင်ဆိုင်ရ သူများကို ပျော်ရွှင်မှုနှင့် မျှော်လင့်ချက်များပေးဆောင်သည်။ 

အမှောင်ထဲ၌ ထွန်းလင်းတောက်ပသောအလင်းရောင်

            ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်သည် အမှောင်ကမ္ဘာတွင် လမ်းပြအလင်းရောင်အဖြစ် လုပ်ဆောင်ပြီး ကျွန်ုပ်တို့ရှေ့သွားမည့်လမ်းကို လင်းစေပါသည်။  “ထာဝရဘုရား၏ ပညတ်တော်သည် တောက်ပ၍ မျက်စိကို အလင်းပေးတော်မူ၏။”  မသေချာမရေရာသောအချိန်များတွင်၊ စိတ်ပျက်အားငယ်ဖွယ်မျှော်လင့်ချက်နှင့် စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုများတွင်နှင့်ရင်ဆိုင်သောအခါ ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ လမ်းညွှန်ချက်ပေးသည်။  သခင်ဘုရား၏ ပညတ်တော်များသည် ကန့်သတ်ချုပ်ခြယ်ခြင်းထက် လွတ်မြောက်ခြင်းဖြစ်သောကြောင့် ကိုယ်တော်၏အ မှန်တရား၌ကျင်လည်ရန် ကျွန်ုပ်တို့အား ခွန်အားပေးပါသည်။ 

            ကျွန်ုပ်တို့သည် အခြားသူများအား ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်သတင်းတရားကို ဖြန့်ပေးခြင်းဖြင့် အမှောင်ကမ္ဘာတွင် အလင်းများဖြစ်လာကြသည်။  ကျွန်ုပ်တို့သည် လူများကို ကယ်တင်ခြင်းသို့ရောက်ရန် လမ်းစနှင့် သီလကို ရှာဖွေရာတွင် ကူညီပေးသည်။  လူများသည် ဘဝမှာပျောက်ဆုံးကြင်လည်နေသောအခါ ကျွန်တော်တို့သည် သူတို့ကိုလမ်းမှန်သို့ပြန်လည်ပို့ဆောင် လမ်းညွန်မြေခြင်းဖြစ်ပါတသည်။  ကျွန်ုပ်တို့၏ အသက်တာသည် ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်၏ အသွင်ကူးပြောင်းမှုစွမ်းအားတန်ခိုး၏ သက်သေအဖြစ် လူတိုင်းရှေ့တွင် တောက်ပစွာ ထွန်းလင်းတောက်ပနေသော သက်သေခံချက်ပင်ဖြစ်ပါ သည်။

နက်ရှိုင်းသော ဝိညာဉ်ရေးရာ ရှာဖွေတွေ့ရှိမှု

            ကျွန်ုပ်တို့သည် ဝိညာဉ်ရေးပိုမိုလေ့လာရှာထွေသောအခါ၊ ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပါဌ်တော်ရှိ ပုဂ္ဂိုလ် ရေးအာဟာရများနှင့် ပေါင်းစပ်ထားသည့် အမှန်တရားနှင့် ပိုမိုကြယ်ပြန့်သော ဖိတ်ခေါ်ခြင်း “ကျွန်ုပ်တို့ ရွေး ချယ်ခံခြင်း၏မစ်ရှင်” တို့ကို ထုတ်ဖော်တွေ့ရှိနိုင်ပါတယ်။

            ဤတာဝန်အတွက် ပြင်ဆင်ရန် ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်ကို သူ၏နူတ်ကပါဌ်တော်ကိုနေ့စဉ်လေ့လာခြင်း အားဖြင့် ပြုစုပျိုးထောင်ရန် အရေးကြီးသောလိုအပ်ချက်ကို အသိအမှတ်ပြုပါသည်။  ဒါက ရိုးရိုးအချက် အလက်ထက် ပိုပါပြီး နှလုံးသားအတွင်း နက်ရှိုင်းစွာ တုန်ခါသွားစေသော ဝိညာဉ်ရေးအစား အစာစားပွဲ၊ စွမ်းအားတန်ခိုး၏အရင်းမြစ်ဖြစ်သည်။  ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်ကို ပြီးပြည့်စုံပြီး ယုံကြည်စိတ်ချရ သောလမ်းညွှန်အဖြစ် လက်ခံခြင်းသည် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးဉာဏ်အလင်းအတွက်သာမက ကျွန်ုပ်တို့ခေါ်ဝေါ် ခြင်းခံရသော မစ်ရှင်(အမူတော်လုပ်ငန်း)အတွက် ပြင်ဆင်ခြင်းကိုလည်း ဖြစ်ပါသည်။

            ထို့အပြင်၊ ဆာလံ ၁၉း၁၁ ၌ ဘုရားသခင်၏နှုတ်မွက်စကားကတော်ကို နာခံရန်ပြီး ကတိကဝတ် ကိုပေးထားပြီးလိုက်နာခြင်း၏ အကျုး ဆုလာဘ်ကိုလည်း တွေ့နိုင်ပါတယ်။  ယင်းသည်နှစ်ဆသော ကောင်း ကြီးမင်္ဂလာကို ရည်ညွှန်းသည်- ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်နှင့်အညီ အသက်ရှင်ခြင်းမှရရှိသော ရုပ်ပိုင်းဆိုင် ရာ၊ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ လူမှုရေးနှင့် ဝိညာဉ်ရေးရာ ကြွယ်ဝခြင်း၊ နှင့် သာသနာပြုလုပ်ငန်းအတွက် ကြိုတင်ပြင် ဆင်ခြင်းတို့ဖြစ်သည်။ ဒီအရာသည် အသက်သာပြုပြင်ပြောင်းလည်းခြင်းဖြစ်စဉ်ဖြစ်ပြီး နှုတ်ကပတ်တော် သည် လမ်းပြမှု၊ ခွန်အားရင်းမြစ်နှင့် ရွှင်လန်းမှုရင်းမြစ်အဖြစ် လမ်းပြကူညီးသူဖြစ်ပါသည်။

            ဤအခြေခံကျသောအမှန်တရားများနှင့်အညီ၊ Ellen G. White ဘယ်လိုပြောသလံဆိုရင် “ချစ်လှစွာ သောစာဖတ်သူ၊ သင်၏ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ကျင့်ကြံခြင်း၏ အုပ်စိုးမှုအဖြစ် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော် သည် သင့်အား အကြံပြုလိုပါသည်။”  ဤအရာသည် တခနတာအတွက်ပြောတဲ့အရာမဟုတ်ဘဲ ယုံကြည် ခြင်း အသက်သာနှင့်၊ လက်ရှိကျွန်တော်တို့၏ ရရှိထားသောတာဝန်အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်နိုင် ဖို့ရန် သော် ၎င်းး၊ သာ၍တိုးချဲ့နိုင်ဖို့ရန်၎င်း အခြေခံလမ်းပြစည်းဖြစ်ပါသည်။  Ellen G. White ၏သွန်သင်ချက်များတွင်မူ သမ္မာကျမ်းစာသည် စာအုပ်တစ်အုပ်ထက်မကကြောင်း အလေးပေးဖော်ပြသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ယုံကြည်ခြင်း နှင့်သာသနာအမူဆောင်သောအခါမှာလည်း ထိန်းကျောင်းပေးသော တန်ခိုးအာဏာနှင့်ပြည့်ဝသောလမ်းညွှန် ဖြစ်သည်။

နောကဆုံးကျမ်းချက်ဖြစတဲ့ (ဆာလံ ၁၉း၁၄)မှာတော့ ဆာလံစာရေးသူ ဒါဝိဒ်မင်းကြီး၏ပုဂ္ဂိုလ်ရေး ကတိကဝတ်ရွတ်ဆိုထားသည်မှာ “အကျွန်ုပ်ပြောသေားစကားနှင့် စိတ်နှလုံး၏ အကြံအစည်သည် ရှေ့တော် ၌ နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်ပါစေ သော။ အိုထာဝရဘုရားအကျွန်ုပ်၏ ကျောက်၊ အကျွန်ုပ် ကို ရွေးနှုတ်တော်မူသော ဘုရား။”  ဒါဝိဒ်မင်းကြီး၏ရေးသားချက်ကိုဖတ်သောအခါ မိမိကိုယ်ကို စင်ကြယ်ချင်သောစိတ်အလိုဆန္ဒရှိ ခြင်းရုံသာမကဘဲ ဘုရားသခင်ရဲ့ အစီအစဥ်မှာ ပါဝင်ဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကတိပြုထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ဧဝံဂေလိတရားကို တန်ခိုးနှင့် ခွန်အားဖြင့် မျှဝေခြင်း၏ ရလဒ်အနေဖြင့်၊ ကျွန်ုပ်တို့၏အသက်တာ သည် သူ၏နှုတ်ကပတ်တော်၏ ပြောင်းလဲပေးနိုင်သော တန်ခိုးအတွက် အသက်ရှင်သော သက်သေခံချက် များဖြစ်လာပါသည်။  ကျွန်ုပ်တို့သည် မစ်ရှင်တစ်ခုအတွက် ရွေးချယ်ခံရပြီးဖြစ်သည်။ ဤရွေးချယ်မှုသည် နာမည်တစ်ခုမျှသာမဟုတ်ပါ။  ကျွန်ုပ်တို့သည် ကိုယ်တော်၏နှုတ်ကပတ်တော်အားဖြင့် ကျွေးမွေးခြင်းခံပြီး ကျွန်တော်တို့သိနိုင်သောအရာများ ထက်ကြီးသောအရာများကို လုပ်ဆောင်နိုင်ဖို့ရန် လိုအပ်သောဝိညာဉ် ဆုကျေးဇူးတန်ဆာပလာများနှင့်ဖြည့်စွပ်ပြီး လုပ်ဆောင်နိုင်ရန်ကူညီထောက်ပံ့ပေးသည်ဆိုတာကို အသိ အမှတ်ပြုဖို့ဖြစ်ပါတယ်။

_______________________________________________

သောကြာနေ့။

“ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ မငြိမ်မသက်မှုကာလတွင် နှုတ်ကပတ်တော်ကို ကြွေးကြော်ခြင်း”

တမန်တော် ၄:၄ မှကိုးကားကောက်နှုတ်ထားသည်

YO HAN KIM

            လောကကြီး၌ ဆင်းရဲဒုက္ခများစွာ ခံစားနေရပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့အသက်ရှင်နေသောကမ္ဘာတစ်ဝှမ်း မငြိမ် မသက်မှုများ ကြုံတွေ့နေရကြောင်း မည်သူမျှ မငြင်းဆိုနိုင်ပါ။ ဤခက်ခဲသောအခြေအနေများကြောင့် စိတ်ပျက် အားလျော့ပြီး မသေချာမရေရာသောသူတို့ထံ ဘုရားသခင်၏ နောက်ဆုံးသောနေ့ရက်ဆိုင်ရာသတင်းစကားများ ကို မိတ်ဆက်ပေးရန် ကြီးမားသောအခွင့်အရေးတစ်ခုဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ လူတို့သည် ဝိညာဉ်ရေးဆိုင်ရာ ဆွေးနွေး စကားပြောဆိုရန် ပို၍ပွင့်လင်းလာကြသော်လည်း ဤအရာက နှုတ်ကပတ်စကားတော်ကို ကြွေးကြော်ရန် လွယ်ကူလာသည်ဟု မဆိုလိုပါ။

စကားစပ်။ (Context)

            တမန်တော် ၄ သည် အလွန်စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းသောအချိန်ကို သရုပ်ဖေါ်ထားသည်။ ယနေ့ ကျွန်ုပ် တို့လက်တွေ့ကြုံတွေ့နေသည့်အရာနှင့် အလွန်တူပေသည်။ လူများစွာသည် စိတ်ပျက်အားလျော့မှုနဲ့ မသေချာ မရေရာမှုများ ရှိနေကြသည်။ လူများ စိတ်ရှုပ်ထွေးပြီး ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့နေကြသည်။ ယုံကြည်သူများသည် ယေရှုခရစ်တော်ကောင်းကင်သို့တက်ကြွသွားခြင်းကို မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့သက်သေခံရသော်လည်း (တမန်တော် ၁)၊ ပင်တေကုတ္တေပွဲအတွင်း သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏တန်ခိုးကို တွေ့မြင်ရသော်လည်း (တမန်တော် ၂)၊ ဗိမာန် တော်တွင် မသန်မစွမ်းသူတစ်ဦးကို ကုသပေးခြင်းတို့ကို တွေ့မြင်ခဲ့ကြသော်လည်း ဘာသာရေးခေါင်း ဆောင်များ၏ပြင်းထန်သောဆန့်ကျင်မှုနှင့် နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းမှုများ ရင်ဆိုင်ရချိန်တွင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုများ ရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ တမန်တော် ၄:၄ တ္ငင် “တရားနာသောသူအများတို့သည် ယုံကြည်ခြင်းသို့ရောက်၍ အရေအတွက် အားဖြင့် လူငါးထောင်မျှလောက် ရှိကြ၏။” ဤကျမ်းပိုဒ်သည် ယနေ့ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အမှန်ပင်အရေးပါပြီး မငြိမ်မသက်မှု ဖြစ်နေချိန်အတွင်း နှုတ်ကပတ်စကားတော်၏တန်ခိုးကို ဖော်ပြပေးရုံသာမက သတ္တမနေ့မြော် လင့်ခြင်းအသင်းသားများအနေဖြင့် လုပ်ငန်းတာဝန်၌ စည်းလုံးမှုရှိကြဖို့လည်း ခေါ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

နှုတ်ကပတ်တော်၏တန်ခိုး (Power of the Word)

            “လူသေတို့ကို ရှင်ပြန်ထမြောက်စေသည့်ယေရှုအကြောင်း လူများအား သွန်သင်ပေးသည့်အတွက်” (အခန်းငယ် ၁၊ အခန်းငယ် ၂) ပေတရုနှင့်ယောဟန်တို့သည် ထောင်ချခံခဲ့ရသော်လည်း ထိုသတင်းတရားကို ကြား သိရသူများသည် ယုံကြည်ခြင်း (အခန်းငယ် ၄) တိုးများလာခဲ့ကြသည်။ တမန်တော် ၄ မှ ဘုရားသခင်၏ နှုတ် မြွက်စကားသည် အမှန်တရားနှင့်အလင်းတို့၏ မယိမ်းယိုင်သော အချက်ပြမီးဖြစ်ကြောင်း သတိရစေပါသည်။ ယင်းသည် ရည်ညွှန်းချက်တစ်ခုအဖြစ် အသုံးပြုရမည့်အရာတစ်ခုမျှသာမဟုတ်ဘဲ ပရမ်းပတာ၊ မသေချာ မရေရာ သည့်အချိန်တွေမှာ ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင်၏ဖွင့်ပြချက်တစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ် စကား တော်သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဘဝကို လှုံ့ဆော်မှုပေးသည်၊ လုပ်ပိုင်ခွင့်ပေးသည်၊, ပြောင်းလဲပေးသည်။ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်၌ တန်ခိုးရှိကြောင်း သေချာလှပါသည်။ ဟေဗြဲ ၄း၁၂ တွင် “ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ် တရား တော်သည် အသက်ရှင်ခြင်း၊ တန်ခိုးနှင့်ပြုပြင်ခြင်း၊ သန်လျက်တကာတို့ထက် ထက်ခြင်းနှင့်ပြည့်စုံသည်ဖြစ်၍၊  အသက်နှင့်စိတ်ဝိညာဥ်ကိုလည်းကောင်း၊ အရိုးဆစ်နှင့်ခြင်ဆီကိုလည်းကောင်း၊ ပိုင်းခြား၍ ထုတ်ချင်းခွင်းတတ် ၏။ စိတ်နှလုံးအကြံအစည်များကိုလည်း သိမြင်တတ်၏။”

            ကျွန်ုပ်တို့သည် မသေချာမရေရာမှုနှင့် ပရမ်းပတာဖြစ်နေချိန်တွင် ပျောက်ဆုံးသူများထံအရောက်လှမ်းဖို့  ရဲရင့်ပြီး မယိမ်းယိုင်တည်ကြည်ရန် ရွေးချယ်ခံရသူများဖြစ်သည်။

            အဲလန်ဝှိုက်က ဤအကန့်အသတ်မရှိသည့် တန်ခိုးတော်အကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ထံ သတိပေးထားပါသည်။ “ဤတန်ခိုးအားဖြင့် အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးများသည် မိမိတို့၏ အပြစ်အကျင့်ရိုက်များ၏ သံကြိုးများကို ချိုးဖဲ့ကြ ပြီ။ သူတို့သည် ကိုယ်ကျိုးရှာခြင်းကို ငြင်းပယ်ခဲ့ကြပြီ။ ဘုရားတရားမကြည်ညိုသူများ လေးစားကြည်ညိုလာကြ သည်၊ အရက်သမားများ အရက်မမူးတော့ပါ၊ ညစ်ညမ်းသူများလည်း စင်ကြယ်လာကြလေပြီ။ စာတန်နှင့်ဆင်တူ စွာ မွေးဖွားလာခဲ့ကြသော အသက်ဝိညာဉ်များသည် ဘုရားသခင်၏ပုံသဏ္ပာန်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားကြပြီ။ ဤအပြောင်းအလဲကတော့ အံ့ဖွယ်အမှုများ၏ အံ့ဖွယ်အမှုပင်ဖြစ်သည်။ နှုတ်ကပတ်တော်အားဖြင့် ဖြစ်ခဲ့သော ပြောင်းလဲမှုတစ်ခုသည် နှုတ်ကပတ်တော်၏ အနက်ရှိုင်းဆုံး ထူးခြားဆန်းကြယ်မှု တစ်ခုဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ နားမလည်နိုင်ပေ။ ကျွန်တော်တို့ထိုတန်ခိုးတော်ကို ယုံကြည်ရုံသာဖြစ်သည်။

            ကျွန်ုပ်တို့သည် ကမ္ဘာကြီး၏မငြိမ်မသက်မှုကြားတွင် အသက်ရှင်နေရသည်ဟု ပြောရခြင်းသည် ဝမ်းနည်း စရာပင်ဖြစ်သည်။ အမှန်ဆိုရလျှင် ဤလောကသည် အပြစ်၏အကျိုးဆက်များအတွင်း နက်ရှိုင်းသထက် နက်ရှိုင်း စွာကျရောက်နေသည်။ သို့သော် မျှော်လင့်ချက်ရှိပါသည်တကား! ဘုရားသခင့်နှုတ်မြွက်စကားတော်က ခရစ်တော် ၌ အကြီးမားဆုံးမျှော်လင့်ချက်ကို ပေးပါသည်။ ယင်းသည် အတားအဆီးအမျိုးမျိုးကို ကျော်လွှားစေပြီး ကျိုးပဲ့ ပျက်စီးစေပါသည်။ ယင်းက ဘုရားသခင်မေတ္တာနှင့် သစ္စာရှိမှုကို စိတ်ချသေချာစေပြီး ထိုမေတ္တာအကြောင်း ပြန်လည်သတိပေးပါသည်။ အဆုံးစွန်ပြောရလျှင် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်က ဘုရားသခင်၏လုပ်ငန်း တာဝန် အတွက် ကျွန်ုပ်တို့ကို ရွေးချယ်ထားကြောင်း အတည်ပြုပေးပါသည်။

သာသနာလုပ်ငန်းအတွက်ရွေးချယ်ခံရခြင်း CHOSEN FOR MISSION

            ပေတရုနှင့်ယောဟန်တို့သည် ယေရှု၏နာမ (အခန်းငယ် ၁၈) ဖြင့် စကားပြောခြင်း၊ သွန်သင်ခြင်း မပြုရန် သတိပေးခံရသောအခါ သူတို့က “ဘုရားသခင်၏စကားတော်ကိုနားထောင်သည်ထက် သင်တို့၏စကားကို သာ၍ နားထောင်သော်၊ ဘုရားသခင်ရှေ့မှာကောင်းမည် မကောင်းမည်ကို ဆင်ခြင်၍စီရင်ကြလော့။” (အငယ် ၁၉) ထို့ နောက် အခန်း ၂၀ တွင် တမန်တော်များ၏ ကျော်ကြားသောသက်သေခံချက် ထွက်ပေါ်လာသည်– “ငါတို့သည် ကြားလျက်၊ မြင်လျက်ရှိသောအရာတို့ကို မဟောမပြောဘဲ မနေနိုင်ဟု ထိုသူတို့အားဆိုကြ၏။”  ဘုရားသခင့် နှုတ်ကပတ်စကားတော်ကို နာခံခြင်း နှင့် ဘုရားသခင်၏ လုပ်ငန်းတွင် ပါဝင်ခြင်းသည် သူတို့ဘဝ၏ ခေါ် ဆိုမှု နှင့် ရည်ရွယ်ချက် ဖြစ်သည် ။  

            တမန်တော် ၄ ပြီးနောက် နှစ်ပေါင်းနှစ်ထောင်အကြာ၌ ကမ္ဘာကြီးသည် မျှော်လင့်ခြင်းသတင်းကို ယခင်က ထက် ပိုလိုအပ်နေသည့်အချိန်မှာ အသက်ရှင်နေကြရပါသည်။ မသေချာမရေရာမှုနှင့် မငြိမ်မသက်မှုများ တိုးများ လာခြင်းက လူတို့သည် ဘဝ၏အဖြေများနှင့် အဓိပ္ပာယ်များကို ရှာဖွေမှုကိုဖြစ်စေသည်။ ခရစ်တော်၌သာ မျှော်လင့်ခြင်းနှင့် အမှန်တရားရှိသည်။ ခရစ်တော်တစ်ပါးတည်းသာ စစ်မှန်သည့်ပျော်ရွှင်မှုနှင့် နှစ်သိမ့်မှုများကို ပေးနိုင်ပါသည်။ နောက်ဆုံးသောနေ့ရက်များတွင် ပြီးမြောက်အောင်လုပ်ဆောင်ရန် တာဝန်ကြီးတစ်ခုကို ဘုရား သခင်အပ်နှင်းထားသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ မြင်သမျှ၊ ကြားသမျှတို့ကို ဝေမျှဖို့ ဘုရားသခင်က ကျွန်ုပ်တို့ကို ရွေးချယ် ထားပါသည်။

            အယ်လန်ဝှိုက် ရေးခဲ့သည့်အချက်ကို သတိရကြပါစို့။ “ဤကမ္ဘာ့သမိုင်း၏အဆုံးချိန်တွင် နေထိုင်သော ကျွန်ုပ်တို့ထံ ယေရှုခရစ်၏နှုတ်ကပတ်စကားများကို ဟောပြောကြသည်။ ဤအရာများ လွန်သွားသောအခါ မော့ ကြည့်၍ ခေါင်းကိုမြှင့်တင်လော့။ သင့်အတွက်ရွေးနှုတ်ခြင်းသည်အနီးသို့ရောက်လာပြီ။ တိုင်းနိုင်ငံများ မငြိမ် မသက် ဖြစ်နေကြသည်။ စိတ်ရှုပ်ထွေးရသည့်အချိန်များ ကျွန်တော်တို့အပေါ်သက်ရောက်နေသည်။ ပင်လယ် လှိုင်းတံပိုးများဟုန်းဟုန်းမြည်နေသည်။ လူတို့၏စိတ်နှလုံးသည် ကြောက်ရွံ့ခြင်း၊  မြေကြီးပေါ်မှာ ဖြစ်လတံ့သော အရာတို့ကို မြော်လင့်ခြင်းတို့အတွက် ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ကြသည်။ သို့သော် ဘုရားသခင်၏သားတော်ကို ယုံကြည်သော သူတို့သည် မုန်တိုင်းအလယ်၌ ကိုယ်တော်၏အသံကို ကြားရကြလိမ့်မည်။ “မကြောက်ကြနှင့်။ ငါဖြစ်သည်”. . . . လောကသည် ဆိုးညစ်မှုနှင့် အယူဖောက်ပြန်မှုတို့ဖြင့် တည်ရှိနေသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့တွေ့မြင်ရ သည်။ ဘုရားသခင်၏ပညတ်တော်များကို ပုန်ကန်ခြင်းသည် ကမ္ဘာနှင့်အဝှမ်းနီးပါးဖြစ်ပါသည်။ နေရာတိုင်းမှာ စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုတွေနှင့်ပြည့်နေသည့်အုန်းအုန်းကြွက်ကြွက်ဖြစ်မှုများအကြား၌ ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် လုပ်ဆောင်ရ မည့်အလုပ်တစ်ခုရှိပါသည်။”

            ပေတရုနှင့်ယောဟန်တို့ ထောင်မှလွတ်မြောက်လာသည်ကို လူများမြင်တွေ့ခဲ့ပြီး သူတို့၏အစီရင်ခံစကား များကို ကြားသိရသောအခါ “တညီတညွတ်တည်း ဘုရားသခင်ထံသို့ အသံကိုလွှင့်လျက်၊” (အခန်းငယ် ၂၄)။ အခန်းငယ် ၂၉ နှင့် ၃၀ မှာတွေ့ရသည့် သူတို့၏အံ့ဖွယ်ဆုတောင်းချက်ကို သတိပြုပါ – “အိုထာဝရဘုရား၊ ယခုအခါ ထိုသူတို့၏ ခြိမ်းခြောက်ခြင်းကို မှတ်တော်မူပါ။ အနာရောဂါြငိမ်းစေခြင်းငှာ လက်တော်ကို ဆန့်တော်မူ၍၊ သန့်ရှင်းသော သားတော်ယေရှု၏ နာမတော်အားဖြင့် နိမိတ်လက္ခဏာ၊ အံ့ဖွယ်သောအမှုတို့ကို ဖြစ်စေတော်မူစဉ် တွင်၊ ကိုယ်တော်၏ကျွန်တို့သည် နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ရဲရင့်စွာ ဟောပြောပါမည်အကြောင်း ကယ်မသနား တော်မူပါဟု ဆုတောင်းကြ၏။” ။ သူတို့၏ဆုတောင်းချက်၏ရလဒ် များကို အောက်တွင် ဖော်ပြထားပါသည်။ “ထိုသို့ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုပြီးမှ၊ စုဝေးသောအရပ်သည် တုန်လှုပ်၍၊ ထိုသူအပေါင်းတို့သည် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ် တော်နှင့် ပြည့်သဖြင့်၊ ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပါတ်တရားတော်ကို ရဲရင့်စွာ ဟောပြောကြ၏”(အငယ် ၃၁) ။

နိဂုံးချုပ် CONCLUSION

            ဘုရားသခင်၏ကတိတော်များအပေါ် ရပ်တည်ခြင်း နှင့် ဘုရားအမှုတော်တာဝန် အပ်နှင်းခြင်းကို လက်ခံ ခြင်းသည် မပြောင်းလဲသည့် ဘုရားတရားဆိုင်ရာတာဝန်တစ်ရပ်အဖြစ် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၂၀၀၀ ကတည်ရှိခဲ့ သလို ယနေ့အချိန်တွင် ပို၍ပင် တာဝန်ရှိနေပါသည်။ ဤအရာက ရွေးချယ်၍ရသည့်အရာ မဟုတ်ပါ၊  သတ္တမနေ့ မြော်လင့်ခြင်းအသင်းသားတိုင်း၏ ထင်ရှားသောကိုယ်ပိုင်လက္ခဏာ၏အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သည်။ တမန်တော် ၄ ၌တွေ့ရသည့် စကားများကို ပြန်လည်စဉ်းစားတွေးတောကြည့်ရင်း ကျွန်ုပ်တို့၏လုပ်ငန်းတာဝန်ကို ပြန်လည် သတိရကြပါစို့။ ကျွန်ုပ်တို့သည် မသေချာမရေရာမှုနှင့် ပရမ်းပတာဖြစ်နေချိန်တွင် ပျောက်ဆုံးသူများထံ အရောက် လှမ်းဖို့  ရဲရင့်ပြီး မယိမ်းမယိုင်တည်ကြည်ရန် ရွေးချယ်ခံရသူများဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်း မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေ ချိန်တွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ယုံကြည်၊ လိုက်လျှောက်၊ ကြွေးကြော် ဟောပြောကြပါစို့။ ပေတရုနှင့်ယောဟန်တို့၏သက်သေခံချက်သည် ယနေ့ ကျွန်ုပ်တို့၏သက်သေခံချက်ဖြစ်ပါ စေ– “ငါတို့သည် ကြားလျက်၊ မြင်လျက်ရှိသောအရာတို့ကို မဟောမပြောဘဲ မနေနိုင်ဟု ထိုသူတို့အား ဆိုကြ၏။”

ပြန်လည်စဥ်းစားတွေးတောရန် မေးခွန်းများ Questions for Reflection:

၁။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဤသို့ပရမ်းပတာအချိန်ကာလတွင် မည်သို့ ရဲရင့်ပြီး မယိမ်းမယိုင်ဖြစ်နိုင်သနည်း။

၂။ နှုတ်ကပတ်တော်ကို လေ့လာသည့်အခါ တခြားသူတစ်ယောက်ကို ဝေမျှနိုင်မည့် မည်သည့်အချက်များကို သင်မြင်ဖူး ကြားဖူးပါသလဲ။

_______________________________________________

Senior Week of Prayer: Second Sabbath

နှုတ်ကပတ်တော်နှင့် ဧဝံဂေလိကို နောက်ဆုံးဟောပြောခြင်း

အယ်လင်ဂျီဝှိုက်

“ဤလောကနှင့် အသင်းတော်၏ အပြစ်များကို ပြစ်တင်ဆုံးမရန် ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏အစေခံများကို လူသားမျိုးဆက်တိုင်းတွင် စေလွှတ်တော်မူခဲ့သည်။ သို့သော် လူတို့သည် ချိုသာသော စကားများကိုသာ လိုလားကြပြီး၊ ပြုပြင်မွမ်းမံမထားသည့် ဖြူစင်သော သမ္မာတရားကိုမူ လက်မခံနိုင်ကြပေ။ ဘာသာရေး ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးသမား အများအပြားသည် ပြုပြင်ခြင်းလုပ်ငန်းသို့ ဝင်ရောက်ရာတွင် အသင်းတော်နှင့် နိုင်ငံ၏ အပြစ်များကို သတိကြီးစွာ တိုက်ခိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသည်။ မိမိတို့၏ စင်ကြယ်သော ခရစ်ယာန်အသက်တာ စံနမူနာဖြင့် လူများကို သမ္မာကျမ်း စာဆီသို့ ပြန်လည် ခေါ်ဆောင်နိုင်မည်ဟုလည်း သူတို့မျှော်လင့်ခဲ့ကြသည်။ သို့သော် ဆိုးယုတ်သော ရှင်ဘုရင်နှင့်အယူ ဖောက်ပြန်သော လူတို့၏အပြစ်များကို ပြစ်တင်ဆုံးမရန် ဘုရားသခင်၏ ဝိညာဉ်တော်သည် ဧလိယကို လှုံ့ဆော်သကဲ့ သို့၊ သူတို့ကိုလည်း လှုံ့ဆော်တော်မူခဲ့သည်။ သူတို့ဟောပြောရန် ဝန်လေးခဲ့သော သမ္မာကျမ်းစာ၏ ရိုးရှင်းသော သတင်း စကားများကို မဟောမပြောဘဲ မနေနိုင်ကြတော့ချေ။ သမ္မာတရားနှင့် စိတ်ဝိညာဉ်ကို ခြိမ်းခြောက်သည့် အန္တရာယ်ကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ဟောပြောရန် တွန်းအားပေးခြင်း ခံရကြသည်။ မည်​သည့်​အ​ကျိုးဆက်​ကို​မျှ ​ကရုမစိုက်ဘဲ ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​ ပေး​တော်​မူ​သော ​သတင်းစကား​များ​ကို ​ဟော​ပြော​ကြ​ပြီး၊ လူ​များတို့​သည်​လည်း သ​တိ​ပေး​ချက်​ကို​ နား​ထောင်​ကြ​၏။ 

“ဤနည်းအတိုင်း တတိယ ကောင်းကင်တမန်၏ သတင်းစကားကို ဟောရလိမ့်မည်။ အကြီးမားဆုံးသောတန် ခိုးဖြင့် ဟောရမည့်အချိန် ရောက်လာသောအခါ၊ ထာဝရဘုရားသည် သူ၏ အမှုတော်တွင် နှိမ့်ချသူများကို အသုံးပြုပြီး၊ မိမိကိုယ်ကို ဆက်ကပ်သော သူတို့၏ စိတ်ကို လမ်းပြတော်မူမည် ဖြစ်သည်။ အမှုဆောင်များသည် စာသင်ကျောင်း များ၏လေ့ကျင့်ပေးမှုထက် ကိုယ်တော့် ဝိညာဉ်တော်၏ ဘိတ်သိတ်အားဖြင့် အရည်အချင်း ပြည့်မီကြမည်ဖြစ်သည်။ ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ဆုတောင်းခြင်းရှိသူများသည် သန့်ရှင်းသော ဇွဲလုံ့လဖြင့် ဘုရားသခင် ပေးသော သတင်းစကားများကို ဟောပြောကြလိမ့်မည်။ ဗာ​ဗု​လုန်​၏​ ဒုစရိုက်​များ​ကို ​ဖော်​ပြ​ကြလိမ့်​မည်။ . . . လေးနက်သော သတိပေးချက်များကြောင့် လူတို့သည် နှိုးထလာကြလိမ့်မည်။ ဤသို့သော သတင်းစကားမျိုးကို တစ်ခါမျှ မကြားဖူးသော ထောင်ပေါင်းများစွာတို့ သည် နားထောင်လာကြလိမ့်မည်။ ဗာဗုလုန်သည် ၎င်း၏ အမှားများနှင့် အပြစ်များကြောင့်လည်းကောင်း၊ ဘုရားရှင် ပေးသော သမ္မာတရားကို ငြင်းပယ်သောကြောင့်လည်းကောင်း၊ ပြိုလဲသွားသည့် အသင်းတော်ဖြစ်သည်ဟူသောသက် သေခံချက်ကို တအံ့တသြ သူတို့ ကြားကြရသည်။ လူများသည် သူတို့၏ ဆရာဟောင်းများထံသွားကာ၊ စိတ်အားထက် သန်စွာဖြင့်၊ “ဒီအရာတွေက တကယ်ပဲ ဖြစ်နေသလား”ဟု မေးမြန်းကြသောအခါ၊ ဓမ္မဆရာများသည် ၎င်းတို့၏ ကြောက်ရွံ့မှုများနှင့် နိုးကြားလာသော စိတ်ကို ဒဏ္ဍာရီပုံပြင်များ၊ နားဝင်ချိုသော အရာများဖြင့် ပြေလျော့ငြိမ်သက် သွားစေကြသည်။ သို့သော် လူများစွာက လူသား အခွင့်အာဏာမျှနှင့် မကျေနပ်ဘဲ၊ ထာဝရဘုရား၏ ရိုးရှင်းသော သတင်းစကားကို တောင်းဆိုကြရာတွင်၊ ကျော်ကြားသော ဓမ္မဆရာများသည် ရှေးက ဖာရိရှဲများကဲ့သို့ သူတို့၏အခွင့် အာဏာကို မေးခွန်းထုတ်ံခံရသောကြောင့် အမျက်ထွက်ကြသည်။ သူတို့သည် ထိုသတင်းစကားကို စာတန်၏သတင်း စကားအဖြစ် ရှုတ်ချကာ၊ ၎င်းကို ကြွေးကြော်သူတို့အား ရှုတ်ချညှဉ်းဆဲရန် အပြစ်ကို မြတ်နိုးသောလူထုကြီးကို လှုံ့ ဆော်ကြလိမ့်မည်။

အလင်းတရားကို နှိပ်ကွပ်ခြင်း

“အငြင်းပွားမှုသည် နယ်ပယ်အသစ်များသို့ ပျံ့နှံ့သွား၍၊ လူတို့သည် ချနင်းခံရသော ဘုရားသခင်၏ပညတ် တော်ကို အာရုံစိုက်လာသောအခါ၊ စာတန်သည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာသည်။ သတင်းစကားနှင့် တွဲပါလာသော တန်ခိုးသည် ၎င်းကို ဆန့်ကျင်သူတို့အား အလွန် ဒေါသထွက်စေလိမ့်မည်။ ဘုန်းကြီး/ ဓမ္မဆရာများသည် ၎င်းတို့၏ သိုးစုများပေါ်တွင် ထွန်းလင်းလာမည်ကို စိုးရိမ်၍၊ အလင်းတရားကို ပိတ်ထားရန် အစွမ်းကုန် အားထုတ်ကြလိမ့်မည်။ ဤအရေးကြီးသော အကြောင်းအရာများ ဆွေးနွေးမှုကို ၎င်းတို့၏ အမိန့်ဖြင့် နည်းမျိုးစုံ နှိပ်ကွပ်ရန် ကြိုးပမ်းကြလိမ့် မည်။ အသင်းတော်သည် အစိုးရထံ၌ အကူအညီ တောင်းရာတွင် ရောမအသင်းတော်နှင့် ပရိုတက်စတင့်များပေါင်း စည်းကြလိမ့်သည်။ တနင်္ဂနွေနေ့ ဉပဒေ တည်မြဲရေး လှုပ်ရှားမှုသည် ပိုမို ရဲရင့်ပြတ်သားလာသည်နှင့်အမျှ၊ ပညတ် တော်ကို စောင့်ထိန်းသူများအား အရေးယူနိုင်မည့် ဥပဒေကို ပြဋ္ဌာန်းမည်ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဒဏ်ငွေနှင့် ထောင် ဒဏ်များဖြင့် ခြိမ်းခြောက်ခံရမည်ဖြစ်ပြီး၊ အချို့မှာ ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကို စွန့်လွှတ်ရန် မက်လုံးအဖြစ် ရာထူးများ၊ အခြားဆုကြေးများနှင့် ခံစားခွင့်များဖြင့် သွေးဆောင်ခံရကြသည်။ သို့ရာတွင် သူတို့၏ တည်ကြည်သော အဖြေမှာ၊ အလားတူ အခြေအနေမျိုးတွင် မာတင်လူသာ တောင်းဆိုသကဲ့သို့၊ ‘ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ အမှားကို သမ္မာကျမ်းစာမှာထောက်ပြ ပါ’ ဟူ၍ဖြစ်သည်။ တရားရုံးများတွင် တရားစီရင်ခြင်း ခံရသူများသည် သမ္မာတရားကို ရဲဝံ့စွာ သက်သေခံကြသည်ဖြစ် ရာ၊ ၎င်းတို့ကို ကြားနာသူအချို့သည် ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တော်အားလုံးကို စောင့်ရှောက်ရန် ရပ်တည်လာကြသည်။ ထိုသို့မှမဟုတ်လျှင် လူထောင်ပေါင်း များစွာတို့သည် သမ္မာတရားကို လုံးဝ သိကြမည်မဟုတ်ချေ။

“သမ္မာကျမ်းစာကို သစ္စာရှိရှိ နာခံခြင်းကို ပုန်ကန်မှုအဖြစ် သတ်မှတ်လိမ့်မည်။ စာတန်က မျက်ကွယ်စေသော မိဘတို့သည် ယုံကြည်သူ သားသမီးကို ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံလိမ့်မည်။ အလုပ်ရှင်သည် ပညတ်တော်စောင့်သော အလုပ်သမားကို ညှဉ်းဆဲလိမ့်မည်။ မေတ္တာကင်းမဲ့လာကြရာ သားသမီးများကို အမွေဖြတ်၍၊ အိမ်မှ နှင်ထုတ်လိမ့်မည်။ “ယေရှုခရစ်၏ တရားတော်နှင့်အညီ၊ ဘုရားဝတ်၌ မွေ့လျော်၍ နေခြင်းငှါ အလိုရှိသောသူ အပေါင်းတို့သည်ညှဉ်းဆဲ ခြင်းကို ခံရကြလိမ့်မည်”( ၂ တိ ၃း၁၂) ဟူသော ရှင်ပေါလု၏ စကားသည် အတိအကျ ပြည့်စုံလိမ့်မည်။ သမ္မာတရားကို စောင့်ထိန်းသူများသည် တနင်္ဂနွေနေ့ ဥပုသ်ကို စောင့်ရန် ငြင်းဆိုကြသဖြင့်၊ အချို့မှာ ထောင်ချခံရမည်၊ အချို့မှာနယ်နှင်ဒဏ်ထိ လိမ့်မည်၊ အချို့မှာ ကျွန်သဖွယ် ဆက်ဆံခံရမည်ဖြစ်သည်။ လူ့စဉ်းစားဉာဏ်အရ ဤအရာအားလုံးသည် ယခု ဖြစ်နိုင်ချေ မရှိပေ။ သို့သော် ထိန်းချုပ်ထားသော ဘုရားသခင်၏ ဝိညာဉ်တော်သည် လူတို့ထံမှ ဆုတ်ခွာသွားသောအခါ၊ ၎င်းတို့သည်ဘုရား သခင်၏ပညတ်ချက်များကို မုန်းတီးသော စာတန်၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်သို့ ရောက်ရှိသွားပြီး၊ ထူးဆန်းသောဖြစ်ရပ် အသစ်အဆန်းများ ရှိလာလိမ့်မည်။ ဘုရားသခင်အား ချစ်ကြောက်သည့် စိတ်ကို ဖယ်ရှားလိုက်မည်ဆိုလျှင်၊ စိတ်နှလုံး သားသည် လွန်စွာရက်စက်လာနိုင်ပေသည်။

“မုန်တိုင်း နီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ၊ တတိယ ကောင်းကင်တမန်၏ သတင်းစကားကို ယုံကြည်သော်လည်း၊ သမ္မာတရားကို နာခံခြင်းဖြင့် မိမိကိုယ်ကို မစင်ကြယ်စေသော လူထုကြီးသည် မိမိတို့၏ ရပ်တည်ချက်ကို စွန့်လွှတ်၍၊ ဆန့်ကျင်ဘက်အဖွဲ့များနှင့် ပူးပေါင်းလာကြသည်။ လောကနှင့် ပူပေါင်းပြီး၊ လောကီ စိတ်ထားကို ခံယူလာခြင်းဖြင့်၊ ၎င်းတို့သည် ကိစ္စရပ်များကို လောကီသားများကဲ့သို့ ရှုမြင်လာကြသည်။ စမ်းသပ်ခြင်း ရောက်လာသောအခါ၊ လွယ် ကူပြီး လူကြိုက်များသည့် ဘက်ကို ရွေးချယ်ရန် အဆင်သင့် ရှိနေကြသည်။ အရည်အချင်းရှိပြီး နှစ်လိုဖွယ်စကား ပြောတတ်သည့် တစ်ချိန်က သမ္မာတရား၌ ပျော်ရွှင်အားရခဲ့သူများသည် လူများကို လှည့်ဖြားရန် ၎င်းတို့၏စွမ်းရည် များကို အသုံးပြုကြသည်။ သူတို့သည် ယခင် ညီအစ်ကိုများ၏ အခါးသီးဆုံး ရန်သူများ ဖြစ်လာကြသည်။ ဥပုသ်နေ့ စောင့်သူများသည် ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်မှုအတွက် တရားရုံးများသို့ ဆင့်ခေါ်ခံရသောအခါ၊ ဤအယူဖောက်ပြန်သူများ သည် ၎င်းတို့အား အုပ်ချုပ်သူများထံ မှားယွင်းစွာ တင်ပြစွပ်စွဲရာတွင် စာတန်၏ အထိရောက်ဆုံး ကိုယ်စားလှယ်များ ဖြစ်ကြသည်။

သမ္မာတရားအတွက် ရပ်တည်ခြင်း

“ဤညှဉ်းဆဲရာ ကာလတွင် ထာဝရဘုရား၏ အစေခံများ၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် စမ်းသပ်ခံရလိမ့်မည်။ သူတို့ သည် ဘုရားသခင်နှင့် သမ္မာကျမ်းစာကိုသာ မျှော်ကိုးပြီး သစ္စာရှိရှိ သတိပေးခဲ့ကြပြီးဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏ဝိညာဉ် တော်သည် သူတို့ စိတ်နှလုံးကို နိုးဆော်ပြီး၊ ဟောပြောစေခဲ့သည်။ သန့်ရှင်းသော အားမာန်နှင့်အတူ၊ သူတို့အပေါ်ပြင်း ထန်သော ဘုရားရှင်၏ လှုံ့ဆော်မှုဖြင့် သူတို့သည် ထာဝရဘုရား ပေးတော်မူသော သတင်းစကားကို ဟောပြောခြင်း၏ အကျိုးဆက်များကို မတွက်ချက်ဘဲ၊ ၎င်းတို့၏ တာဝန်များကို ဝင်ရောက် ထမ်းဆောင်ကြသည်။ သူတို့သည် မိမိတို့၏ ယာယီအကျိုးစီးပွားကို မစဉ်းစား၊ မိမိတို့၏ ဂုဏ်သိက္ခာ သို့မဟုတ် အသက်ကိုလည်း ကာကွယ်ရန် မကြိုးစားခဲ့ကြပေ။ . . . သူတို့ကို အခက်​အခဲများက ဝိုင်းရံထားသည်။ စာတန်သည် သူတို့ကို ပြင်းထန်သော သွေးဆောင်မှုများဖြင့် တိုက် ခိုက်သည်။ သူတို့လုပ်ဆောင်သော အလုပ်ကို သူတို့ စွမ်းရည်ဖြင့် ပြီးမြောက်စေနိုင်ချေ ရှိပုံမရချေ။ သူတို့ကိုပျက်စီး ခြင်းအန္တရာယ်က ခြိမ်းခြောက်လျက်ရှိသည်။ သူတို့သည် စိတ်အားထက်သန်မှု မရှိကြတော့ပါ။ သို့သော်လည်း နောက် ကြောင်း ပြန်မလှည့်နိုင်ကြတော့ချေ။ ထို့အခါ လုံး၀ ကူကယ်ရာမဲ့သော ခံစားချက်ဖြင့်၊ ခွန်အားရရှိရန် တန်ခိုးကြီးသော ဘုရားရှင်ထံ ပြေးဝင်ကြသည်။ သူတို့ ဟောပြောသော သတင်းစကားများသည် မိမိတို့၏ သတင်းစကားမဟုတ်၊ သတိ ပေးချက်ကို ပေးတော်မူသော သူ၏ သတင်းစကားဖြစ်ကြောင်းကို သူတို့ သတိရကြသည်။ ဘုရားသခင်သည် သမ္မာတ ရားကို သူတို့၏ စိတ်နှလုံးထဲတွင် ထည့်ထားသဖြင့်၊ ၎င်းတို့သည် ယင်းကို မဟောဘဲ မနေနိုင်ကြချေ။ . . .

“အသစ်တွေ့ရှိသော သမ္မာတရားတိုင်းသည် မုန်းတီးမှုနှင့် ဆန့်ကျင်မှုကို ဦးတည်စေသည်။ သမ္မာတရား အလင်း၏ကောင်းချီးကို ခံသောသူတို့သည် စုံစမ်းနှောင့်ယှက်ခြင်းကို ခံကြရသည်။ ထာဝရဘုရားသည် အရေးပေါ် အခြေအနေတွင် လူများကို အထူးသမ္မာတရားကို ပေးတော်မူသည်။ ၎င်းကို ထုတ်ပြန်ပြောကြားရန် မည်သူကငြင်း ဆန်ဝံ့သနည်း။ ကရုဏာတော်ဖြင့် နောက်ဆုံး ဖိတ်ခေါ်ချက်ကို ကမ္ဘာသို့ တင်ပြရန် ကိုယ်တော်သည် သူ၏အစေခံ များကို အမိန့်ပေးတော်မူသည်။ သူတို့၏ အသက်အန္တရာယ်ကို ငဲ့ပြီး၊ တိတ်ဆိတ်စွာ မနေနိုင်ကြပေ။ ခရစ်တော်၏ သံတမန်များသည် အကျိုးဆက်များကို ကရုမစိုက်ကြပါ။ သူတို့၏ တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ အကျိုးဆက် များကိုမူ ဘုရားသခင်ထံ အပ်ထားကြရမည်။

“ဆန့်ကျင်မှုများ ပိုမိုပြင်းထန်လာသည်နှင့်အမျှ၊ ဘုရားသခင်၏ အစေခံများသည် တဖန်သောကရောက်ကြ ရပြန်သည်။ အကြောင်းမှာ သူတို့သည် အကျပ်အတည်း ယူဆောင်လာသူများအဖြစ် အထင်ခံရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် သူတို့၏ ဆောင်ရွက်ချက် မှန်ကန်ကြောင်း ၎င်းတို့၏ သြတ္တပ္ပစိတ်နှင့် သမ္မာကျမ်းစာက အာမခံပေးသည်။ စမ်းသပ်စစ်ဆေးခြင်းများ ဆက်လက်ရှိနေသော်လည်း ၎င်းတို့သည် ခံနိုင်ရည် ရှိကြသည်။ အားပြိုင်မှုသည် ပိုမိုနီးကပ် ပြတ်သားလာသော်လည်း၊ သူတို့၏ ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ရဲစွမ်းသတ္တိသည် အရေးပေါ်အခြေအနေနှင့်အတူတိုးပွားလာ သည်။ သူတို့၏ သက်သေခံချက်မှာ ‘ကျွန်ုပ်တို့ဟာ လောကရဲ့ မျက်နှာသာရဖို့ ဘုရားသခင်ရဲ့ သန့်ရှင်းတဲ့ပညတ်တော် ကို စိတ်ဖြာပြီးတော့၊ ဒီတစ်ပိုင်းက အရေးကြီးတယ်၊ ဟိုတစ်ပိုင်းက အရေးမကြီးဘူးဆိုပြီး ကျမ်းစာကို မအာခံဝံ့ပါဘူး။ ကျွန်ုပ်​တို့​ ကိုးကွယ်တဲ့ ထာဝရဘုရားက ကျွန်ုပ်​တို့​ကို ကယ်​တင်​နိုင်​တယ်။ ခရစ်တော်က လောကရဲ့ တန်ခိုးတွေကို အောင်နိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်လို့၊ လောကကို ကျွန်ုပ်တို့ ကြောက်ရဦးမှာလား’ ဟူ၍ဖြစ်သည်။

ဧရာမလှုပ်ရှားမှု

“စာတန် တည်ရှိနေသရွေ့၊ ခရစ်ယာန်ဘာသာသည်လည်း မရှိမဖြစ် လိုအပ်သောစွမ်းအား ရှိနေသရွေ့အမျိုး မျိုးသော ပုံစံများဖြင့် နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းခြင်းသည် တည်ရှိနေမည့် နိယာမတစ်ခုဖြစ်သည်။ မည်သူမျှ မှောင်မိုက်၏ဗိုလ် ခြေများကို မဆန့်ကျင်ဘဲလျက်၊ ဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်နိုင်မည်မဟုတ်ချေ။ မှောင်မိုက်၏ ဗိုလ်ခြေများကို ဆန့်ကျင် သူ၏ သြဇာသည် သူတို့၏ လက်မှ သားကောင်အား လုယူသွားမည်ကို ထိတ်လန့်ကြသောကြောင့်၊ ဆိုးယုတ်သော ကောင်းကင်တမန်များက သူ့ကို တိုက်ခိုက်ကြမည်ဖြစ်သည်။ သူ၏ စံနမူနာဖြင့် ဆုံးမခံရသော လူဆိုးများသည် ထိုသူကို ဖြားယောင်းခြင်းဖြင့် ဘုရားသခင်နှင့် ကွဲကွာစေရန် ကြိုးပမ်းရာတွင်၊ ဆိုးယုတ်သော ကောင်းကင်တမန်များနှင့်အတူ ပူးပေါင်းကြလိမ့်မည်။ ဤလုပ်ဆောင်မှုများ မအောင်မြင်ပါက၊ ဩတ္တပ္ပစိတ်ကို ဖိအားပေးရန် အာဏာကို အသုံးပြုလိမ့်မည်။

“သို့သော် ယေရှုသည် ကောင်းကင် သန့်ရှင်းရာဌာန၌ လူသားအတွက် တောင်းပန်ပေးသူအဖြစ်ဆောင်ရွက် နေသရွေ့၊ သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်တော်၏ ထိန်းချုပ်လွှမ်းမိုးမှုကို အုပ်ချုပ်သူများနှင့် လူသားတို့သည် ခံစားရကြသည်။ . . . ရန်သူသည် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ကို အလွန် အဟန့်အတားဖြစ်စေမည့် အစီအမံများကို အဆိုပြုရန် သူ၏အစေ ခံများကို လှုံ့ဆော်သည်။ သို့သော် ထိုကဲ့သို့သော အဆိုပြုချက်များကို မချေပနိုင်သည့် အကျိုးသင့် အကြောင်းသင့် ဆွေးနွေးမှုများဖြင့် ကန့်ကွက်ရန် သန့်ရှင်းသော ကောင်းကင်တမန်များက ထာဝရဘုရားကို ကြောက်ရွံ့သော နိုင်ငံရေး ခေါင်းဆောင်များကို လွှမ်းမိုးထားသည်။ ထိုသို့ဖြင့် လူအနည်းစုသည် အားကြီးသော ဒုစရိုက် ရေစီးကြောင်းကို ဟန့် တားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။  တတိယ ကောင်းကင်တမန်၏ သတင်းစကားသည် ၎င်း၏ အလုပ် လုပ်ဆောင်နိုင်စေရန် သမ္မာတရားကို ရန်ဘက်ပြုသူများ၏ ဆန့်ကျင်မှုသည် ထိန်းထားခြင်း ခံရလိမ့်မည်။ နောက်ဆုံး သတိပေးသောအခါ၊ ယခု ထာဝရဘုရား အသုံးပြုနေသော ဤခေါင်းဆောင်များသည် သတိပေးချက်ကို အာရုံစိုက်လာမည်ဖြစ်သည်။ အချို့က ၎င်းကို လက်ခံကာ၊ ဆင်းရဲဒုက္ခ ကာလတစ်လျှောက်တွင် ဘုရားသခင်၏ လူများနှင့်အတူရပ်တည်သွားမည် ဖြစ်သည်။

“တတိယ ကောင်းကင်တမန်၏ သတင်းစကားကို ကြွေးကြော်ခြင်းတွင် ပူးပေါင်းလာသော ကောင်းကင်တမန် သည် သူ၏ ဘုန်းရောင်ခြည်ဖြင့် မြေတစ်ပြင်လုံးကို ထွန်းလင်းစေသည်။ ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်း ကျယ်ပြန့်သော အမှုတော်နှင့် ထူးခြားသော တန်ခိုးများကို ဤနေရာတွင် ကြိုတင်ဟောထားသည်။ ၁၈၄၀-၁၈၄၄ ခုနှစ်အတွင်း ခရစ်တော်ကြွလာ ခြင်း လှုပ်ရှားမှုသည် ဘုရားသခင်၏ တန်ခိုးတော်ကို အကြီးအကျယ် ဖော်ထုတ်သည်။ ပထမ ကောင်းကင်တမန်၏ သတင်းစကားကို ကမ္ဘာအရပ်ရပ်သို့ ဖြန့်ကြဲခဲ့ရာ၊ ၁၆ ရာစုက ဘာသာရေး ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး နောက်ပိုင်း၊ အကြီး မားဆုံးသော ဘာသာရေး စိတ်ဝင်စားမှုများကို အချို့နိုင်ငံများတွင် တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း တတိယ ကောင်း ကင်တမန်၏ နောက်ဆုံး သတိပေးချက်ဆိုင်ရာ ကြီးမားသော လှုပ်ရှားမှုသည် ၎င်းတို့ထက် ပိုမိုအားကြီးမည်ဖြစ်သည်။”

—၀—

_______________________________________________

Week of Prayer 2024: First Sabbath

The Word of God in the Life of the Church

By Ted N. C. Wilson

n a grassy hillside 2,000 years ago heaven touched earth as the greatest Teacher this world has ever known began to speak timeless words. The people sat transfixed as Jesus broke the bread of life to them. His words opened eyes, touched hearts, and at times startled His listeners as they heard things never taught by the religious teachers of the day.

“Blessed are the poor in spirit, for theirs is the kingdom of heaven,” He said (Matt. 5:3). “Blessed are the meek. . . . Blessed are the merciful” (verses 5-7). “Unless your righteousness exceeds the righteousness of the scribes and Pharisees, you will by no means enter the kingdom of heaven” (verse 20).

Going deeper, Jesus taught how one’s innermost soul reveals character. “Whoever looks at a woman to lust for her has already committed adultery with her in his heart” (verse 28); “I tell you not to resist an evil person. . . . Whoever slaps you on your right cheek, turn the other to him also” (verse 39). “Love your enemies” (verse 44). “Be ye therefore perfect, even as your Father which is in heaven is perfect” (verse 48, KJV). The sermon went on, revealing the secret of peace and the perpetuity of God’s law.

The people were amazed. “No man ever spoke like this Man!” (John 7:46) was on the lips of the multitude. However, “while the hearts of the people responded to His words, few were ready to accept them as the guide of life.”¹

Building on the Rock

Knowing their resistance, Jesus concluded His amazing sermon with a powerful illustration, vividly pointing out the importance of putting into practice the words He had spoken.

“Therefore whoever hears these sayings of Mine, and does them, I will liken him to a wise man who built his house on the rock: and the rain descended, the floods came, and the winds blew and beat on that house; and it did not fall, for it was founded on the rock. But everyone who hears these sayings of Mine, and does not do them, will be like a foolish man who built his house on the sand: and the rain descended, the floods came, and the winds blew and beat on that house; and it fell. And great was its fall” (Matt. 7:24-27). 

Centuries before Christ’s sermon on the mount, the prophet Isaiah pointed out the permanence of God’s Word: “The word of our God stands forever” (Isa. 40:8). Quoting this passage in Isaiah, the apostle Peter affirmed “This is the word which by the gospel was preached unto you” (1 Peter 1:25).

“The word of God is the only steadfast thing our world knows,” wrote Ellen White. “The great principles of the law, of the very nature of God, are embodied in the words of Christ on the mount. Whoever builds upon them is building upon Christ, the Rock of Ages. In receiving the word, we receive Christ. And only those who thus receive His words are building upon Him.”²

Scripture is Foundational

It was upon this foundation that Christ built His church. From the beginning Christ pointed to the Scriptures as the solid rock on which to build. “The grass withers, the flower fades, but the word of our God stands forever” (Isa. 40:8).

And history has proved this to be true. Against all odds, the apostles built upon that rock and turned the world upside down. Through trials and tremendous persecution, the early church continued clinging to God’s Word, and it stood strong. The Reformers took their stand on Scripture, and the “gates of hell” did not prevail against them.

Through the ages God continued speaking through His Word, leading His people out of darkness and into greater light.

Such was the case with William Miller, an early-nineteenth-century farmer who studied Scripture diligently. From his deep study Miller concluded that Christ’s return was imminent, and he preached the prophecies found in the book of Daniel to all who would hear. When Jesus did not come as expected, it was a bitter experience. But even this great disappointment was foretold in Revelation 10:8-11, where the apostle John was commanded to “eat” the “little book” of Daniel, which was “sweet as honey” in his mouth, but “bitter” in his stomach. Looking to the future, the heavenly command was given: “You must prophesy again about many peoples, nations, tongues, and kings” (verse 11).

A Firm Foundation of Faith

Believing that God was still speaking through Scripture, the early Advent believers continued to earnestly study God’s Word. Reflecting on that experience years later, Ellen White wrote, “Many of our people do not realize how firmly the foundation of our faith has been laid.”³

Explaining how a small group of Advent leaders searched the Bible “as for hidden treasure” following the Great Disappointment, she wrote, “I met with them, and we studied and prayed earnestly. Often we remained together until late at night, and sometimes through the entire night, praying for light and studying the Word. Again and again these brethren came together to study the Bible, in order that they might know its meaning, and be prepared to teach it with power. When they came to the point in their study where they said, ‘We can do nothing more,’ the Spirit of the Lord would come upon me, I would be taken off in vision, and a clear explanation of the passages we had been studying would be given me, with instruction as to how we were to labor and teach effectively. Thus light was given that helped us to understand the scriptures in regard to Christ, His mission, and His priesthood. A line of truth extending from that time to the time when we shall enter the city of God was made plain to me, and I gave to others the instruction that the Lord had given me.”⁴

In explaining those intense Bible study sessions, Ellen White shared how, when not in vision, she had difficulty understanding the biblical passages. This, however, made it even clearer that the explanations given her while in vision were coming from the Lord rather than her. She wrote:

“During this whole time I could not understand the reasoning of the brethren. My mind was locked, as it were, and I could not comprehend the meaning of the scriptures we were studying. This was one of the greatest sorrows of my life. I was in this condition of mind until all the principal points of our faith were made clear to our minds, in harmony with the Word of God. The brethren knew that when not in vision, I could not understand these matters, and they accepted as light direct from heaven the revelations given.⁵

As the small group grew and earnest Bible study continued, a foundational set of biblical beliefs came into place—the cleansing of the heavenly sanctuary, the three angels’ messages of Revelation 14, the sacredness of the seventh-day Sabbath, and the nonimmortality of the soul.⁶

A Guiding Light

The Seventh-day Adventist movement, from its beginning, took Scripture as its foundation and guiding light. And while Ellen White acknowledged that “the truth is an advancing truth, and we must walk in the increasing light,”⁷ she also warned, “Men will arise with interpretations of Scripture which are to them truth, but which are not truth. The truth for this time, God has given us as a foundation for our faith. . . . We are not to receive the words of those who come with a message that contradicts the special points of our faith. They gather together a mass of Scripture, and pile it as proof around their asserted theories . . . And while the Scriptures are God’s word, and are to be respected, the application of them, if such application moves one pillar from the foundation that God has sustained . . . , is a great mistake.⁸

The Bible is God’s living Word. It is the foundation of the church and serves as the guide to our faith and practice. It reveals God’s will and teaches us timeless lessons we can apply to all parts of our lives. As our official Methods of Bible Study document explains, we are to “seek to grasp the simple, most obvious meaning of the biblical passage being studied” and avoid using the historical-critical method and other human-centered approaches of interpretation.⁹

Our first Seventh-day Adventist fundamental belief states:

“The Holy Scriptures, Old and New Testaments, are the written Word of God, given by divine inspiration. The inspired authors spoke and wrote as they were moved by the Holy Spirit. In this Word, God has committed to humanity the knowledge necessary for salvation. The Holy Scriptures are the supreme, authoritative, and the infallible revelation of His will. They are the standard of character, the test of experience, the definitive revealer of doctrines, and the trustworthy record of God’s acts in history.”¹⁰

God’s Word, my friends, is the foundation upon which His church is built, and it is the sure foundation upon which Jesus invites each one of us to build our hope, our characters, and our lives.

“Therefore whoever hears these sayings of Mine, and does them, I will liken him to a wise man who built his house on the rock: and the rain descended, the floods came, and the winds blew and beat on that house; and it did not fall, for it was founded on the rock” (Matt. 7:24, 25).

1 Ellen G. White, Thoughts From the Mount of Blessing (Mountain View, Calif.: Pacific Press Pub. Assn., 1956), p. 147.

2 Ibid., pp. 148, 149.

3 Ellen G. White, Selected Messages (Washington, D.C.: Review and Herald Pub. Assn., 1958, 1980), book 1, p. 206.

4 Ibid., pp. 206, 207.

5 Ibid., p. 207.

6 See Ellen G. White, Counsels to Writers and Editors (Nashville: Southern Pub. Assn., 1946), pp. 30, 31.

7 Ibid.,p. 33.

8 Ibid., p. 32.

9 “Methods of Bible Study,” official document, adventist.org/documents/methods-of-bible-study/.

10 “The Holy Scriptures,” Seventh-day Adventist fundamental belief 1, adventist.org/holy-scriptures/.

Ted N.C. Wilson is president of the General Conference of Seventh-day Adventists. You may follow him on X (formerly Twitter): @pastortedwilson and on Facebook: @Pastor Ted Wilson

Week of Prayer 2024: Sunday

A Message of Joy and Hope

By Stanley Arco

Christian was born into a Christian home but didn’t have access to the Bible. When he grew older, he became an alcoholic. He married Alcylene, an Adventist, and her Bible soon became the cause of quarreling in their marriage. Frustrated with the trouble the book was causing, Christian gave the Bible to a friend who used the pages to smoke tobacco.

Christian’s wife threatened to leave him. Desperate to save his marriage, he accepted an invitation to attend a prayer meeting at church. There the preacher embraced him and gave him a Bible.

Christian stubbornly challenged his wife, “If I find in the Bible that alcoholics won’t go to heaven, I will stop drinking.” Would reading the Scriptures change Christian’s life and attitude?

The Scriptures Reveal God’s Plan

In the Bible we find a message that shows the continued authority and relevance of Scripture for the Christian’s life; a testimony of God’s redemption plan throughout history; and encouragement with the lessons of perseverance, joy, and hope in God.

In its first and last chapters the Bible gives us a picture of what a perfect life was intended to be, without sin, and what it will be restored to when Jesus returns.Suffering, pain, sadness, and sin were not God’s plan. It was a choice that human beings made.

Adam and Eve enjoyed a daily encounter with the Lord. When they disobeyed God, they felt shame and fear (Gen. 3:8). Then it was necessary for God’s love and compassion to show up. He gave them the promise of a Savior, the Messiah (see Gen. 3:15). The Bible reveals that the plan of redemption was “from of old, from everlasting” (Micah 5:2).

God was sad to be separated from His creation. “Then the Lord saw that the wickedness of man was great in the earth, and that every intent of the thoughts of his heart was only evil continually. And the Lord was sorry that He had made man on the earth” (Gen. 6:5, 6).

And while humanity knew the history of Creation and sin—they knew the story of Adam and Eve in the Garden of Eden; they knew the consequences of sin and the world-washing flood—they still trusted in their own ability to save themselves. “And they said, “Come, let us build ourselves a city, and a tower whose top is in the heavens; let us make a name for ourselves” (Gen. 11:4).

God did not grow tired of loving. He called a faithful man, Abraham, to be a blessing for all humanity. When Abraham’s descendants were enslaved in Egypt, God heard their cries and delivered them. As they wandered in the wilderness, God established a physical sign of His alliance of love and friendship. He said, “And let them make Me a sanctuary, that I may dwell among them” (Ex. 25:8). But they weren’t happy with a sanctuary, a living symbol of God’s presence.

What did they ask now? “Now make us a king to judge us like all the nations” (1 Sam. 8:5). God heard them and gave them the desire of their hearts. First Samuel 9:16 says, “For I have looked upon My people, because their cry has come to Me.”Was an earthly king part of God’s plan? No. He had a better plan: an eternal King, the Messiah! This King, the Messiah, loves and saves His people. Despite the many times the people grew apart from the Lord, He persisted in looking for them.

The Bible Generates Joy and Hope

In what ways does the Bible generate joy? It tells us about God and His loving character and the attributes of His work in history. When we learn about God, we understand more of His love, kindness, faithfulness, and other attributes that bring us joy.

The Bible provides wisdom and guidance for our lives. Through its encouragement we can face challenges with confidence. We receive comfort in the Bible biographies and Jesus’ lessons. Perseverance and joy begin to be part of our lives, even amid difficulties. The Scriptures give a purpose and mission for each challenge. They offer a divine plan for humanity’s future.

Communion with God brings joy of the certainty of His presence and a deep and intimate connection with Him. Finally, we have not just a theoretical knowledge of but a friendship relationship with the Creator. Hope generated from reading the Bible is much more than a positive attitude.

God has all power to fulfill His promise of eternal life. He says, “Do not be afraid; I am the First and the Last. I am He who lives, and was dead, and behold, I am alive forevermore. And I have the keys of Hades and of Death” (Rev. 1:17, 18).

The Bible gives us the promise of a new heaven and earth. “And God will wipe away every tear from their eyes;” “for the former things have passed away” (Rev. 21:4). It also offers us the promise of reinstatement. John 14:1-3 says, “Let not your heart be troubled; you believe in God, believe also in Me. . . . I go to prepare a place for you. . . . I will come again and receive you to Myself; that where I am, there you may be also.”

As we study the Bible, we discover that God has a redemptive plan for humanity. We actually become new creatures. “If anyone is in Christ, he is a new creation” (2 Cor. 5:17).

The Result

Remember Christian and his pledge? Christian and Alcylene began reading the Bible together. In 30 days they had read it completely. Christian found all the answers he had been looking for. Their family life was transformed, and Christian was baptized. He began to teach the Bible, giving Bible studies and holding evangelistic meetings.

Within 13 years of being baptized, their family had built six churches with their own resources and contributed to the construction of 22 more churches in the Autazes region of the Amazon jungle.

Does the Bible contain transformative power? Does it give life a purpose and a mission? By the grace of God and through a sincere study of the Word, Christian became a new creature. The many people touched by him and his family are a testimony to God’s amazing grace and His divine plan.

Stanley Arco is president of the South American Division of the Seventh-day Adventist Church.

Questions for Reflection:

What are your favorite verses that bring you hope and joy?

How have you seen the persistent love of God?

Week of Prayer 2024: Monday

Head: No Other Book Like This Book

The Uniqueness of the Bible

By Daniel Duda

In 1800 a 15-year-old Welsh girl named Mary Jones walked barefoot 26 miles (42 kilometers) through the rugged terrain of north Wales to buy a Welsh Bible. Mary had such a strong desire to own her own Bible, in her own language, that she worked hard and saved every cent she earned for six years. Then she had to trek for a long distance to buy it! Her inspirational story led to establishing Bible societies that print and distribute Bibles across the world.

Today you and I live in a different world than Mary Jones. But we still consider the Bible to be a unique book. Of course, all religions have their holy writings and consider them special. Why do we believe the Bible is unique?

The Bible as God’s Revelation

Throughout the centuries people have identified three sources of knowledge: mind, experience, and God’s revelation. The human mind can be the source of amazing discoveries that make our lives easier and move humanity forward. People, through their personal experiences, can broaden their perspectives on life and society and improve the quality of their own life and of humanity. Yet though the human mind and experience are useful tools for understanding the world around us, because of the effects of sin they are insufficient as sources to grasp ultimate realities. We did not create ourselves, so we cannot create the ultimate meaning of things. We need God’s revelation (Deut. 29:29).

Where there is love, where there is relationship, there are words. Therefore, God speaks. That’s why ancient Israel treasured and loved God’s book.

The apostle Paul wrote a classic statement on this: “All Scripture is God-breathed and is useful for teaching, rebuking, correcting, and training in righteousness, so that the servant of God may be thoroughly equipped for every good work” (2 Tim. 3:16, 17, NIV). In other words, the Bible carries God’s authority because it has been uniquely inspired, breathed out, by God.

The Bible is not just a history book but contains powerful truths, which underwrite the work of the Holy Spirit and can help bring us to spiritual maturity. Second Timothy 3 shows how the Holy Spirit uses the Bible in four specific directions:

The Scriptures give us the basic elements of our faith (teaching/doctrine). But when we have broken or missed God’s principles, it brings rectification (rebuking/reproof). That’s why it is important to read the Bible in such a way that we hear even those things that we do not want to hear. It is easy to read the Bible as a confirmation of what we have always believed. But when the Scriptures are properly read, the Holy Spirit can administer to our soul rebuke and correction, truths that change our thinking and behaviour (exhortation). Finally, the Bible also shows us how to maintain God’s principles for living—instructions in righteousness (training).

The Bible has A Divine-human Character

As already mentioned, the message of the Bible comes from God, but by necessity, it is expressed by humans with words and thoughts reflecting the place and time of their writing. Different writings clearly reflect the personality of the author. Both these aspects, divine and human, are equally important and must be kept in balance. They need to be distinguished, but they cannot be separated.

Because the Bible is God’s Word, it has eternal meaning, it is addressed to all humanity. It is relevant for every person in every age, place, and culture. That’s why we need to listen to what the Bible says, and obey what it advises.

The human aspect is given by the fact that it was written in a certain time and place, in the language of certain people (Old Testament in Hebrew and Aramaic; New Testament in Greek). Because of this, to a certain extent Scripture reflects the thinking of the authors. Literary genre, style, and vocabulary are different in different parts of the Bible. Some writers even use sources that they themselves didn’t write. Every book of the Bible has therefore a certain specific style.

Because there are no degrees of inspiration (insinuating that some parts are inspired more, others less), we talk about dynamic inspiration rather than verbal (literal dictation). Once we realize that the divine and human aspect are inseparable, we will take these two aspects into account in our study and interpretation. The Bible needs to be studied historically and grammatically (because the document was written in a certain historical time by a certain author), but we cannot remain just at that level, because the Bible is more than just history. It is God’s timeless revelation that addresses every human being until the end of time. That’s the divine aspect of the Bible.

“The Bible, with its God-given truths expressed in the language of men, presents a union of the divine and the human. Such a union existed in the nature of Christ, who was the Son of God and the Son of man. Thus it is true of the Bible, as it was of Christ, that ‘the Word was made flesh, and dwelt among us.’ ”^*

Our Story is Part of God’s Story

Seventy percent of the Old Testament and 60 percent of the New Testament came in a narrative form. God chose the story because it has the power to inspire people and carry the meaning better than anything else. This provides a unified focus for 40 Scripture writers. The ultimate problem and the ultimate solution are the same for all writers.

“And beginning with Moses and all the Prophets, he explained to them what was said in all the Scriptures concerning himself” (Luke 24:27, NIV).

The word “all” is important here. Jesus did not talk about a few messianic prophetic predictions. What Jesus is saying is “Now you get the whole story. Now you understand it in a way that no one did before. Now you see what it all means, what God has been up to.” Then the Bible story continues with the fulfilment as expressed through the new community (church), until the Day of the Lord and the new creation and eradication of sin.

The only way to redeem a broken story is to embed it in a bigger story. When you read the Bible, you can see your temptations, your fall, your coming out of Egypt, your crossing of Jordan, your wandering in the wilderness, your exile. Jesus opens your eyes, cleanses you. The Bible becomes a living Word in your own experience (Heb. 4:12).

God’s Word accomplishes the creation of life, the conviction of sin, the achievement of hope, brings power in your weakness, provides guidance in darkness. It becomes a lamp to your feet, a light to your path (Ps. 119:105). It is the story that gives your personal story a new meaning. Therefore, you can be a woman, you can be a man, of the Book. We can and need to be the people of the Book!

^* Ellen G. White, The Great Controversy (Mountain View, Calif.: Pacific Press Pub. Assn., 1911), p. vi.

Daniel Duda is president of the Trans-European Division of the Seventh-day Adventist Church.

Questions for Reflection:

What makes the Bible different from other holy books?

Have you been able to identify with a specific biblical character in your spiritual experiencee?

Week of Prayer 2024: Tuesday

God’s Relentless Search

By G. Alexander Bryant

Simply put, the gospel is the power of God to transform lives. The good news of the gospel is the essence of God’s Word. Paul declares in Romans 1:16, “I am not ashamed of the gospel of Christ, for it is the power of God to salvation for everyone who believes, for the Jew first and also to the Greek.”  The Word of God unveils and demonstrates His boundless love, reveals His mercy, and shows His relentless pursuit of all His children.

Notice that Paul lists two groups of people to whom this power of salvation is directed. The gospel is for the Jews and for the Greeks. I see the Jews as representing the household of faith, those who grew up in the church. The Greeks represent those who were never part of the church. Both groups, however, need the gospel. They are both of equal value to God, both are pursued by God, and both groups would be lost without His search.

The most remarkable theme and story of the Bible is the exploration and evidence of God’s power to save. Spanning from the book of Genesis through Revelation is God’s substantiated quest and resolute efforts to save humanity. The Bible provides a kaleidoscope of characters testifying to the transformative and saving power of the gospel—from the uttermost to the “guttermost.” God always initiates this salvific process.

God’s Search

Sometimes, in referring to their salvation, people say, “When I found the Lord . . .” While I understand their intent and the message, it is not an accurate portrayal of the salvation story, which is never about humans searching for God, but about God’s relentless pursuit of humans. The Lord was not lost; He did not need to be found. We did not find God; He found us.

In the Garden of Eden God calls, “Adam, where are you?” God searching for the lost is exemplified throughout the Scriptures. He found Abraham on Mount Moriah, Joseph in a pit, Moses at the burning bush, Elijah in a cave, David tending his father’s sheep, and Paul riding on a donkey. The theme of God’s Word is God’s search. The Word of God encapsulates God’s search for humanity and lists His many redemptive acts in the plan of salvation.

The stories that God has revealed through His Word provide encouragement and insight of what God is doing even now in the lives of all His created beings. God does not passively wait for us to come to Him; instead, He actively and aggressively pursues us. Luke 15 gives a concise yet comprehensive account of God seeking to save His creatures. God is the active agent. Ellen White reminds us, “God is no respecter of person, and He has an equal care for all the souls He has created.”¹

We do not often see how God is searching, but He is relentlessly doing so. God initiated His redemptive plan to find and save me. He orchestrated a set of circumstances that steered me down a certain path to give me an opportunity to choose Him and be transformed by the power of the gospel.

Orchestrating Events

It started with Adventist church members coming to my neighborhood conducting a survey to identify those interested in taking Bible studies. My family was not home, but our next-door neighbor, Mrs. Jones, signed up. When she found out the folks were Adventists, she requested them not to return, but instead to check with the family next door. They came to our house, and my family consented to taking Bible studies. They presented the Sabbath message, and the evidence that Saturday is the Sabbath was overwhelming and irrefutable to me.

I was 14 years old, however, and seriously involved in sports, playing basketball, football, and baseball at the neighborhood boys’ club. With all games scheduled on Saturdays, I was unprepared to give that up or join the church. Then something strange happened. My parents abruptly decided to move out of the four-family flat into a single-family dwelling, taking me out of the neighborhood, away from the boys’ club and the sports that I loved to play on Saturdays.

About a year after our relocating, the deacons who gave us Bible studies came by to check on us and invited us to visit their church again, but I was still reluctant. A few weeks later one of them got sick, and my dad and I visited him in the hospital. He was extremely ill, and when he asked if I would do him a favor, I said yes, thinking he wanted water or needed the nurse. Instead, he asked if I would go to church for him that Sabbath. Well, I had already said yes (which he reminded me), so I kept my word. God found me, and I was later baptized into the church.

My story chronicles God’s search for me. I was not looking for Him. He was looking for me. Who prompted the Adventists to survey the neighborhood? Who guided Mrs. Jones to refer them to my family? Who influenced my parents’ decision to move out of that neighborhood? Who impressed the deacons to come by later? Who inspired my father to visit the deacon in the hospital? Who led the deacon to ask me to do him a favor? Who gave me the will to say yes? It was God orchestrating the events of my life to position me for an opportunity to receive the gospel!

Therefore, for every living person God is searching. God is still orchestrating the events in our lives to bring us salvation. It does not matter if you grew up within or outside the church; God is seeking and searching to save you. There is no one so evil or corrupted that God does not pursue. There is no life so damaged that the power of the gospel cannot redeem! There is no one who has sunk so low that the power of the gospel cannot uplift. There is no life so sin-stained that the power of the gospel cannot cleanse. Where sin did abound, grace did much more abound.²

The Bible is a rich tapestry of stories of God’s search for humankind to give us hope in the potency of the gospel. God is no respecter of persons. The good news of the gospel is that God is in search of you! Has He found you? If not, He is still looking!

¹ Ellen G. White, The Desire of Ages (Mountain View, Calif.: Pacific Press Pub. Assn., 1898, 1940), p. 639.

² A reference to Romans 5:20.

G. Alexander Bryant, D.Min., is president of the North American Division of the Seventh-day Adventist Church.

Questions for Reflection:

What verses speak to you about God’s relentless pursuit of you?

How have you seen God’s grace poured out toward you?

Week of Prayer 2024: Wednesday

Head: The Word as Revelation

Sub: Examining John 5:39

By Robert Osei-Bonsu

As we consider “the Word as revelation,” perhaps we need to start by answering the question “In what ways has God revealed Himself?” This fact is foundational to the Christian faith. God has revealed Himself in words and acts through many different channels, but most fully in the person of Jesus Christ.

God’s explicit intention is that through this revelation, humans may come to know Him and enter a saving relationship, which will result in eternal fellowship with Him (John 17:3). Both the Old and New Testaments present a record of how God manifested Himself in human history, especially the history of Israel, and supremely in the person of Jesus Christ. Without this divine revelation, humanity would perish, ignorant of God’s real character and estranged from Him through sin and guilt. 

Thus, the Bible is rightly called the Word of God because it contains God’s inspired words. The purpose of God’s Word is to give us information and reveal Jesus to us. Jesus said in John 5:39 that you search the Scriptures because you believe they contain eternal life. They are those who bear witness to me. This crucial verse emphasizes the central role of the Word of God as a revelation from Jesus.

Historical and Theological Background

John’s Gospel dates from the first century, between A.D. 70 and 90—a period marked by a mixture of cultural (Roman, Greek, and Jewish) influences. Tension existed between Jewish religious leaders under Roman rule and Jesus’ followers. Jesus’ statement in John 5:39 challenged the Jewish religious leaders regarding their understanding of the Torah, the Prophets, and religious practice as the ultimate authority. Instead, Jesus redirected the leaders’ focus on Him as God’s supreme revelation.

In the Gospel of John there is a dialogue between Jesus and the religious authorities who question His authority and identity. Jesus challenges their understanding of Scripture, positing that Scriptures speak about Him, so they should study them to gain eternal life. Luke 24:27, 44, and 45 reinforce the idea that Jesus is the center of Scripture and His role in God’s plan of redemption. The New Testament highlights Jesus as God’s Word, fully revealing God and fulfilling the Old Testament prophecies about the Messiah.

The Christian view is that to understand the Word of God in its entirety as a revelation of Jesus, you must acknowledge the Bible’s entire focus. The Old Testament is a precursor to the New Testament, which reveals Jesus Christ. God’s redemptive plan is revealed throughout the Scriptures from Genesis to Revelation. The Word of God is not a collection of morals or stories, but a coherent narrative highlighting Jesus Christ as the world’s Savior.

John 1:1-14 describes Jesus as the Word, the eternal Word of God who existed from the beginning of the world and took on flesh to dwell among us. It emphasizes Jesus’ divinity and His role in creation and redemption. Hebrews 4:12 also describes the Word as a powerful living force capable of discerning one’s thoughts and motives. The Word can inspire transformation and change. John 5:39 and other verses of the Bible depict the Word as a dynamic and divine power that reveals God’s purpose and character.

Theological Implications of John 5:39

John 5:39 states that the Word of God is more than written words. It symbolizes Jesus’ divine nature as the messenger of God’s redemption plan. Jesus is more than a teacher or prophet; He embodies God’s message for humanity. This concept emphasizes the importance of the Old Testament Scriptures in helping us understand Jesus and His teachings. The Scriptures challenge religious leaders to put their faith in Jesus, the ultimate fulfillment of its message. The Word of God can transform us, leading to spiritual growth, obedience, and becoming more like Him.¹

John 5:39 is Jesus’ response to the Jewish leaders who challenged His authority. This verse highlights the purpose of the Scriptures, which Jesus explained to them. “You search the Scriptures because you think that in them you have eternal life; and it is they that bear witness about me” (ESV).2 They believed they could discover the path to eternal life by studying the Scriptures. Jesus clarifies, however, that the Scriptures are meant to testify about Him, who is the way to eternal life.

Understanding the meaning of this verse requires an understanding of its context. The verses preceding this one tell of Jesus’ healing a man. This man had had a disability for 38 years. The healing occurred on a Sabbath day, and the Jewish leaders questioned Jesus’ authority. Jesus told them that He had authority as the Son of God. In verse 39 He explained that the Scriptures exist, not simply to be read, but to lead people to Him. The Scriptures are centered on Him and testify to His existence. They are evidence of His identity and what He came to do.

This verse has essential implications for our understanding of the Bible. The Bible is more than a collection of historical accounts or poems. The Bible is God’s revelation of His plan of redemption through Jesus Christ. When we study the Scriptures, we must explore its testimony of Jesus and His redemptive work on the cross. It is only through Him that we can have eternal life.

We must study God’s Word with a Christ-centered perspective. Each passage, story, or teaching should be read to understand how it relates to Jesus. When we read about Abraham’s willingness to sacrifice Isaac, we can see God’s willingness for His Son to be sacrificed for us. We can read the Psalms and see Jesus’ emotions and struggles as He faced His cross.

We must study the Word of God and put it into practice. The Word of God should inform and transform us. We should be transformed by Jesus’ love, grace, and truth as we encounter Him through the Word. We should strive to live our lives in a way that reflects His character and mission.

Ellen G. White affirms that the Bible bears witness to Jesus Christ. “The Old Testament Scriptures reveal Christ, and bring us to a knowledge of His prerogatives.”³ She emphasizes that it is crucial to study the Scriptures to understand Jesus Christ. In The Great Controversy Ellen G. White posits that the Bible was not written just for scholars but was also intended for ordinary people. The truths that are necessary for salvation become more apparent as the noonday. No one will make a mistake or lose their way unless they follow their judgment instead of God’s revealed will.⁴ Use the Word of God to spread Jesus’ teachings. It can change people’s lives and give hope to the entire world.

Missiological Implications of John 5:39

John 5:39, from a missiological perspective, emphasizes Jesus’ vital role and the importance of spreading the Word through evangelism. This verse challenges religious practices that place other authorities above Jesus. It calls for a change in focus, urging us to look at the Scriptures and see Jesus as God’s true revelation. Acts 4:12 and Romans 10:14, 15, are other Bible passages that highlight the implications of this concept for missionary work. These passages emphasize the importance of proclaiming Jesus as the sole means of salvation. John 5:39, however, calls on all Christians to proclaim Jesus as God’s Word, who reveals God’s grace, truth, and salvation, regardless of background.

This verse encourages believers to read the Bible and recognize how it points to Jesus. It is essential to equip and disciple Christians to understand the Bible, recognize Jesus as its center, and share this revelation with others. John 5:39, from a missiological perspective, emphasizes Jesus’ message and the importance of His role in evangelism. It challenges religious systems and traditions that place other authorities above Jesus. It calls for a shift in focus to examine Scripture and encounter Jesus, the ultimate revelation of God. As believers are equipped with this knowledge, they can then share the revelation and lead others to understand the Scriptures better.

Conclusion

The Scriptures challenge the traditional belief system and focus on Jesus. Understanding His teachings is easier when we understand the historical context. Examining relevant verses helps us understand God’s Word and emphasizes Jesus’ divine nature.

The Word of God reveals Jesus Christ. It is more than a collection of old texts. The Word of God should be approached from a Christ-centered point of view, and we should seek to meet Jesus through it. It is crucial to apply the teachings of Christ to our daily lives and allow them to change us. We should also use it to spread the gospel. Remember that we can understand and experience Jesus through the Word of God. Let us make sure to share this with others. John 5:39 tells us that the Scriptures lead us to Jesus and point us in His direction. As we read and study the Bible, we should always keep this in our minds and try to find how each passage relates to Him.

¹ Robert H. Gundry, A Survey of the New Testament, 5^th ed. (Grand Rapids: Zondervan, 2012). 

² Scripture quotations marked ESV are from The Holy Bible, English Standard Version, copyright © 2001 by Crossway Bibles, a division of Good News Publishers. Used by permission. All rights reserved.

³ Ellen G. White manuscript 109, 1899.

⁴ Ellen G. White, The Great Controversy (Mountain View, Calif.: Review and Herald Pub. Assn.,1911), pp. 598, 599.

Robert Osei-Bonsu is president of the West-Central Africa Division of the Seventh-day Adventist Church.

Questions for Reflection:

Have you ever considered John 5:39 as relating to our method of mission?

How can you use the Word today to encourage someone else?

Week of Prayer 2024: Thursday

Nourished by God’s Word

BY Roger O. Caderma

In a world in which the din of life usually drowns out God’s voice, the Word of the Lord provides actual sustenance and nourishment. Psalm 19:7-14 is a lovely example of how God’s Word gives us spiritual sustenance, wisdom, joy, and guidance. In this devotional message we will delve thoroughly into the theme, “I will go and share God’s Word.” We’ll discover the transformative power of speaking His truth and how it can provide a rich life for both the giver and the listener.

Ideal Fuel

Our spiritual well-being is dependent on nourishment, just as our physical bodies are dependent on food and drink to survive. The Bible is a wonderful refuge in an unstable and unpredictable world. We are immersed in the depths of God’s love, comprehension, and grace when we study His Word. It feeds our souls by reminding us of God’s steadfast character and unbreakable promises. Like a desert waterfall, it quenches our thirst with cool, pleasant water.

This spiritual food, on the other hand, should be shared rather than kept to oneself. When we encounter spiritually parched people, we can offer them the same reviving waters that we have discovered in God’s Word. In this way we become conduits for God’s grace, revitalizing and reviving people around us.

Everyday Wisdom

The Bible is a source of knowledge. Those who seek it develop understanding and wisdom. Many of us regard ourselves as simple or unwise, but God’s Word has the power to change the unwise into wise. It offers helpful advice for dealing with life’s challenges.

The Bible is filled with stories of ordinary people who achieved remarkable feats through faith and obedience to God’s Word. Their faith in God and dedication to His Word paved the way for their discernment and success.

God uses us as a medium for wisdom transmission. Those who are struggling to navigate life’s challenges may find clarity and aid from us. We can equip them to make wise decisions that glorify God and lead to a fruitful life.

Heartfelt Happiness

Joy is a precious and elusive gift in our world. Many people seek it in passing pleasures and pastimes, only to learn that true and lasting joy can be found only in God’s presence. His Word reveals the path to genuine delight.

The laws of the Lord are correct because they reflect His faultless and honest character. They direct us away from the disastrous paths of sin and selfishness and toward a life defined by love, grace, and joy. When we obey God’s commands, we experience a profound and enduring delight that transcends circumstances.

We become joy-bearers when we share the good news of God’s Word with others. We share the wonderful joy of knowing Christ, as well as the good news of redemption and transformation that He provides. Our testimonies bring delight and hope to people who are dealing with life’s difficulties.

A Shining Light in a Dark Place

God’s Word acts as a guiding light in a dark world, illuminating the path ahead of us. “The commands of the Lord are radiant, giving light to the eyes.” It provides direction in uncertain times, hope in despair, and clarity in confusion. The Lord’s laws empower us to walk in His truth because they are liberating rather than limiting.

We become lights in a dark world as we spread the message of God’s Word to others. We assist people in discovering the way to salvation and virtue. We point people in the right way when they are lost and searching for significance. Our lives take on a testimony-like quality, shining brightly in front of everyone as proof of the transformative power of God’s Word.

Deep Spiritual Discovery

As we journey to spiritual discovery, we unveil truth that combines the personal nutrition found in God’s Word with a broader calling: the mission we have been chosen for.

We recognize the crucial need to nurture our mind through the daily study of His Word to prepare for this responsibility. This is more than simply information; it is a spiritual feast, a source of power, that vibrates deep inside the heart. This acceptance of God’s Word as a perfect, trustworthy guide speaks not just to personal enlightenment, but also to being prepared for the mission to which we have been called.

Furthermore, the commitment to obeying God’s Word is emphasized, echoing Psalm 19:11’s promise of great retribution. This alludes to a double blessing: the personal enrichment that comes from living according to God’s Word, as well as the preparation for the mission ahead. It is a process of transformation in which the Word serves as a guide, a source of strength, and a source of joy.

In keeping with these fundamental realities, Ellen G. White’s timeless wisdom resounds through the Spirit of Prophecy: “I recommend to you, dear reader, the Word of God as the rule of your faith and practice.”^* This is not a fleeting notion, but a fundamental principle that sets the tone for our faith journey and, by extension, our readiness for the role that has been assigned to us. Ellen G. White’s teachings emphasize the timeless fact that the Bible is more than a book; it is the authoritative guide that steers our path of faith and mission.

Our reading ends in verse 14, which becomes a personal commitment: “Let the words of my mouth and the meditation of my heart be acceptable in Your sight, O Lord, my strength and my Redeemer.” This is more than a desire for personal purity; it is an understanding that incorporating His Word into our life is not a passive act, but rather an active readiness to participate in God’s plan.

As a result of communicating the gospel with power and strength, our lives become living testaments to the transformative power of His Word. We have been chosen for a mission, and this selection is more than just a name; it is a recognition that our lives, fed by His Word, are equipped, and enabled to fulfill a purpose greater than ourselves.

^* Ellen G. White, Early Writings (Washington, D.C.: Review and Herald Pub. Assn., 1882, 1945), p. 78.

Roger O. Caderma is president of the Southern Asia-Pacific Division of the Seventh-day Adventist Church.

Questions for Reflection:

How does God’s Word nourish your soul?

Has reading the Scriptures become a “passive act” for you? What changes could you make for it to become more active?

Week of Prayer 2024: Friday

Proclaiming the Word in Times of Global Turmoil

A tutorial from Acts 4:4

By Yo Han Kim

The world is suffering. No one can deny that the world we live in is experiencing global turmoil. Of course, these difficult situations may be a great opportunity to introduce God’s last-day messages to those who are in despair and uncertainty. People have become more open to having spiritual conversations, but this does not mean that proclaiming the Word has become easy.

Context

Acts 4 depicts a very interesting time. Perhaps it was much like what we are witnessing today. Many people were in despair, disappointment, and uncertainty. People were confused and frightened. Though the believers witnessed the ascension of Jesus Christ (Acts 1), the power of the Holy Spirit during Pentecost (Acts 2), and the healing of a crippled man in the temple (Acts 3), there were still concerns as they faced intense opposition and persecution from religious leaders. This is where Acts 4:4 comes in. “But many who heard the message believed; so the number of men who believed grew to about five thousand” (NIV). This verse is truly significant for us today as it reveals not only the power of the Word during these times of turmoil, but also calls us to be united in mission as Seventh-day Adventists.

Power of the Word

Though Peter and John were put in jail (verse 3) for “teaching the people, proclaiming in Jesus the resurrection of the dead” (verses 1, 2, NIV), those who heard the message believed, and the numbers grew (verse 4). Acts 4 reminds us that the Word of God stands as an unwavering beacon of truth and light. It is not just something to use as a reference, but a revelation of God Himself in times of chaos and uncertainty. The Word of God is a divine communication to inspire, empower, and transform our lives. Surely there is power in the Word of God. The Scriptures tell us in Hebrews 4:12: “For the word of God is alive and active. Sharper than any double-edged sword, it penetrates even to dividing soul and spirit, joints and marrow; it judges the thoughts and attitudes of the heart” (NIV).

Ellen White reminds us of this infinite power. “In its power, men and women have broken the chains of sinful habit. They have renounced selfishness. The profane have become reverent, the drunken sober, the profligate pure. Souls that have borne the likeness of Satan have been transformed into the image of God. This change is itself the miracle of miracles. A change wrought by the Word, it is one of the deepest mysteries of the Word. We cannot understand it; we can only believe.”¹

It is sad to say that we live amid global turmoil. In fact, this world is falling deeper and deeper into the consequences of sin. There is hope, however! The Word of God provides the greatest hope in Christ. It transcends and breaks various barriers. It reassures and reminds us of God’s love and faithfulness. Ultimately, the Word of God affirms that we are chosen for God’s mission.

Chosen for Mission

When Peter and John were warned not to speak or teach in the name of Jesus (verse 18), they replied by saying, “Which is right in God’s eyes: to listen to you, or to him? You be the judges!” (verse 19, NIV). Then comes the apostles’ famous testimony in verse 20: “As for us, we cannot help speaking about what we have seen and heard” (NIV). Obeying the Word of God and participating in the mission of God was their life calling and purpose.

Two thousand years after Acts 4, we live in a time the world needs the message of hope more than ever. Increasing uncertainty and turmoil lead people to seek answers and meaning in life. The hope and truth in Christ and Christ alone can provide true happiness and comfort. God has entrusted us with a great mission to accomplish in the last days. God has chosen us to share what we have seen and heard.

Let us remember what Ellen White wrote, “The words of Jesus Christ are spoken to us living down here in the close of this earth’s history. ‘When these things begin to come to pass, then look up, and lift up your heads; for your redemption draweth nigh.’ The nations are in unrest. Times of perplexity are upon us. The waves of the sea are roaring; men’s hearts are failing them for fear and for expectation of those things that are coming upon the earth; but those who believe on the Son of God will hear His voice amid the storm, saying, ‘It is I; be not afraid.’ . . . We see the world lying in wickedness and apostasy. Rebellion to the commandments of God seems almost universal. Amid the tumult of excitement with confusion in every place, there is a work to be done in the world.”²

When the people witnessed Peter and John’s release from prison and heard their reports, “they raised their voices together in prayer to God” (verse 24, NIV). Notice their amazing prayer found in verses 29 and 30: “Now, Lord, consider their threats and enable your servants to speak your word with great boldness. Stretch out your hand to heal and perform signs and wonders through the name of your holy servant Jesus” (NIV). Here are the results of their prayer. “After they prayed, the place where they were meeting was shaken. And they were all filled with the Holy Spirit and spoke the word of God boldly” (verse 31, NIV).

Conclusion

Standing on the promises of God and accepting the call to mission was an unchanging divine responsibility 2,000 years ago and even more today. It is not an option, but a part of our identity as Seventh-day Adventists. As we reflect upon the words found in Acts 4, let us be reminded of our mission. We were chosen to be bold and unwavering to reach the lost in times of uncertainty and chaos. May we believe, practice, and proclaim the Word of God in times of global turmoil. May the testimony of Peter and John be our testimony today: “As for us, we cannot help speaking about what we have seen and heard” (NIV).

¹ Ellen G. White, Education (Mountain View, Calif.: Pacific Press Pub. Assn., 1903), p. 172.

² Ellen G. White, Evangelism (Washington, D.C.: Review and Herald Pub. Assn., 1946), p. 18.

Yo Han Kim is president of the Northern Asia-Pacific Division of the Seventh-day Adventist Church.

Questions for Reflection:

How can we be bold and unwavering in chaotic times?

What have you seen and heard in your study of the Word that you can share with someone else?

Week of Prayer 2024: Second Sabbath

The Word and the Final Proclamation of the Gospel

By Ellen G. White

In every generation God has sent His servants to rebuke sin, both in the world and in the church. But the people desire smooth things spoken to them, and the pure, unvarnished truth is not acceptable. Many reformers, in entering upon their work, determined to exercise great prudence in attacking the sins of the church and the nation. They hoped, by the example of a pure Christian life, to lead the people back to the doctrines of the Bible. But the Spirit of God came upon them as it came upon Elijah, moving him to rebuke the sins of a wicked king and an apostate people; they could not refrain from preaching the plain utterances of the Bible— doctrines which they had been reluctant to present. They were impelled to zealously declare the truth and the danger which threatened souls. The words which the Lord gave them they uttered, fearless of consequences, and the people were compelled to hear the warning.

“Thus the message of the third angel will be proclaimed. As the time comes for it to be given with greatest power, the Lord will work through humble instruments, leading the minds of those who consecrate themselves to His service. The laborers will be qualified rather by the unction of His Spirit than by the training of literary institutions. Men of faith and prayer will be constrained to go forth with holy zeal, declaring the words which God gives them. The sins of Babylon will be laid open. . . . By these solemn warnings the people will be stirred. Thousands upon thousands will listen who have never heard words like these. In amazement they hear the testimony that Babylon is the church, fallen because of her errors and sins, because of her rejection of the truth sent to her from heaven. As the people go to their former teachers with the eager inquiry, Are these things so? the ministers present fables, prophesy smooth things, to soothe their fears and quiet the awakened conscience. But since many refuse to be satisfied with the mere authority of men and demand a plain ‘Thus saith the Lord,’ the popular ministry, like the Pharisees of old, filled with anger as their authority is questioned, will denounce the message as of Satan and stir up the sin-loving multitudes to revile and persecute those who proclaim it.

SUPPRESSING THE LIGHT

“As the controversy extends into new fields and the minds of the people are called to God’s downtrodden law, Satan is astir. The power attending the message will only madden those who oppose it. The clergy will put forth almost superhuman efforts to shut away the light lest it should shine upon their flocks. By every means at their command they will endeavor to suppress the discussion of these vital questions. The church appeals to the strong arm of civil power, and, in this work, papists and Protestants unite. As the movement for Sunday enforcement becomes more bold and decided, the law will be invoked against commandment keepers. They will be threatened with fines and imprisonment, and some will be offered positions of influence, and other rewards and advantages, as inducements to renounce their faith. But their steadfast answer is: ‘Show us from the word of God our error’—the same plea that was made by Luther under similar circumstances. Those who are arraigned before the courts make a strong vindication of the truth, and some who hear them are led to take their stand to keep all the commandments of God. Thus light will be brought before thousands who otherwise would know nothing of these truths.

“Conscientious obedience to the word of God will be treated as rebellion. Blinded by Satan, the parent will exercise harshness and severity toward the believing child; the master or mistress will oppress the commandment-keeping servant. Affection will be alienated; children will be disinherited and driven from home. The words of Paul will be literally fulfilled: ‘All that will live godly in Christ Jesus shall suffer persecution’ (2 Timothy 3:12). As the defenders of truth refuse to honor the Sunday-sabbath, some of them will be thrust into prison, some will be exiled, some will be treated as slaves. To human wisdom all this now seems impossible; but as the restraining Spirit of God shall be withdrawn from men, and they shall be under the control of Satan, who hates the divine precepts, there will be strange developments. The heart can be very cruel when God’s fear and love are removed.

“As the storm approaches, a large class who have professed faith in the third angel’s message, but have not been sanctified through obedience to the truth, abandon their position and join the ranks of the opposition. By uniting with the world and partaking of its spirit, they have come to view matters in nearly the same light; and when the test is brought, they are prepared to choose the easy, popular side. Men of talent and pleasing address, who once rejoiced in the truth, employ their powers to deceive and mislead souls. They become the most bitter enemies of their former brethren. When Sabbathkeepers are brought before the courts to answer for their faith, these apostates are the most efficient agents of Satan to misrepresent and accuse them, and by false reports and insinuations to stir up the rulers against them.

STANDING FOR TRUTH

“In this time of persecution the faith of the Lord’s servants will be tried. They have faithfully given the warning, looking to God and to His word alone. God’s Spirit, moving upon their hearts, has constrained them to speak. Stimulated with holy zeal, and with the divine impulse strong upon them, they entered upon the performance of their duties without coldly calculating the consequences of speaking to the people the word which the Lord had given them. They have not consulted their temporal interests, nor sought to preserve their reputation or their lives. . . . They are hedged in with difficulties. Satan assails them with fierce temptations. The work which they have undertaken seems far beyond their ability to accomplish. They are threatened with destruction. The enthusiasm which animated them is gone; yet they cannot turn back. Then, feeling their utter helplessness, they flee to the Mighty One for strength. They remember that the words which they have spoken were not theirs, but His who bade them give the warning. God put the truth into their hearts, and they could not forbear to proclaim it. . . .

“Every new truth has made its way against hatred and opposition; those who were blessed with its light were tempted and tried. The Lord gives a special truth for the people in an emergency. Who dare refuse to publish it? He commands His servants to present the last invitation of mercy to the world. They cannot remain silent, except at the peril of their souls. Christ’s ambassadors have nothing to do with consequences. They must perform their duty and leave results with God.

“As the opposition rises to a fiercer height, the servants of God are again perplexed; for it seems to them that they have brought the crisis. But conscience and the word of God assure them that their course is right; and although the trials continue, they are strengthened to bear them. The contest grows closer and sharper, but their faith and courage rise with the emergency. Their testimony is: ‘We dare not tamper with God’s word, dividing His holy law; calling one portion essential and another nonessential, to gain the favor of the world. The Lord whom we serve is able to deliver us. Christ has conquered the powers of earth; and shall we be afraid of a world already conquered?’

A MIGHTY MOVEMENT

“Persecution in its varied forms is the development of a principle which will exist as long as Satan exists and Christianity has vital power. No man can serve God without enlisting against himself the opposition of the hosts of darkness. Evil angels will assail him, alarmed that his influence is taking the prey from their hands. Evil men, rebuked by his example, will unite with them in seeking to separate him from God by alluring temptations. When these do not succeed, then a compelling power is employed to force the conscience.

“But so long as Jesus remains man’s intercessor in the sanctuary above, the restraining influence of the Holy Spirit is felt by rulers and people. . . . The enemy moves upon his servants to propose measures that would greatly impede the work of God; but statesmen who fear the Lord are influenced by holy angels to oppose such propositions with unanswerable arguments. Thus a few men will hold in check a powerful current of evil. The opposition of the enemies of truth will be restrained that the third angel’s message may do its work. When the final warning shall be given, it will arrest the attention of these leading men through whom the Lord is now working, and some of them will accept it, and will stand with the people of God through the time of trouble.

“The angel who unites in the proclamation of the third angel’s message is to lighten the whole earth with his glory. A work of world-wide extent and unwonted power is here foretold. The advent movement of 1840-44 was a glorious manifestation of the power of God; the first angel’s message was carried to every missionary station in the world, and in some countries there was the greatest religious interest which has been witnessed in any land since the Reformation of the sixteenth century; but these are to be exceeded by the mighty movement under the last warning of the third angel.”

This article is excerpted from Chapter 38, “The Final Warning,” of The Great Controversy, by Ellen G. White. Seventh-day Adventists believe that Ellen G. White (1827-1915) exercised the biblical gift of prophecy during more than 70 years of public ministry.

Questions for Reflection:

How can we be bold and unwavering in chaotic times?

What have you seen and heard in your study of the Word that you can share with someone else?